Net bevallen van een gezonde baby, dolgelukkig zijn we!!!! Maar de laatste maanden wielrennen dat zag ik niet meer zitten.
Gewoonweg omdat ik bang was dat ik mijn fiets zou beschadigen door mijn extra kilo’s; in mijn verbeelding zag ik mijn voorvork al door midden breken.
Hoewel zwanger zijn het excuus is om even niet te hoeven fietsen, na de bevalling komen er juist alleen maar redenen om dit wel te doen. Maar dan is het een hele opgaaf om weer op je fiets te klimmen. Wetende dat mijn conditie totaal verdwenen is, helpt niet mee om gemotiveerd te starten. De laatste weken traplopen was al lichtelijk dramatisch; boven aan gekomen was ik totaal uitgeput. Ik kan me de vorige terugkeer op de fiets, na de komst van mijn zoontje, nog veel te levendig herinneren. Na de eerste paar honderd meter brak het zweet me al uit en moest ik bijna een bankje zoeken om uit te rusten. Gênant vond ik het. Om nog maar niet te spreken van de overtollige kilo’s die ook niet heel charmant in mijn tekenende wielertenue staan. Ja, voor mij wordt het echt weer een overwinning om op mijn racefiets te klimmen.
Natuurlijk is lekker fietsen wel weer de manier om en mijn conditie op peil te krijgen en die kilo’s eraf te krijgen. En ik moet zeggen de vorige keer is het me ook gelukt, maar waarom zie ik er dan toch zo tegenop? Wat lijkt het me in dat opzicht toch heerlijk om een man te zijn, die nooit met overtollige zwangerschapskilo’s te kampen hebben….alhoewel sommige mannen wel het probleem op zich, overtollige kilo’s, kennen.
Ik hoop daarom de komende tijd alles weer op te bouwen; dat ik weer een ‘top’conditie krijg en dat de kilo’s eraf mogen vliegen. Ik weet dat dit allemaal veel te langzaam naar mijn zin zal gaan maar met het mooie weer in het verschiet moet het me ook dit keer weer gaan lukken.
Xxxx Juist!
