Na de verre van lente-achtige editie van La Primavera is het komend weekend tijd voor het tweede monument van 2015: De Ronde van Vlaanderen oftewel: De Ronde. Voor vele Belgische wielerfans is het de hoogmis op de veertiende zondag van het jaar, de droomwedstrijd voor de echte flandrien. Uiteraard zijn de geschiedenisboeken van deze koers rijkgevuld. Al in 1913 wordt de eerste editie georganiseerd door, zoals in die tijd wel vaker voorkwam, een sportkrant, in dit geval Sportwereld. De teller staat dankzij de eerste en tweede oorlog op 99 in 2015. Volgend jaar zal de aanloop dan ook al weken van te voren beginnen, want die 100ste editie wil iedereen wel winnen.
Beginjaren
De ronde was in de beginjaren vooral een Belgische wedstrijd, buitenlanders verschenen nauwelijks aan de start, de wielerwereld was natuurlijk ook minder internationaal dan vandaag de dag. Maar het is natuurlijk wel sprekend dat van de eerste 32 Rondes er 31 door Belgen gewonnen werden. Alleen de Zwitser Henri Suter wist in 1923 de hegemonie kort te doorbreken. Lokale helden stoempten over karrepaden en kasseistroken. Waar andere monumenten al decennialang min of meer dezelfde route volgen, daar zijn de organisatoren van de Ronde minder koersvast. De startplek, de finish en de route wisselden al vele malen. Legendarisch is natuurlijk de Muur van Geraardsbergen die sinds 2012 helaas niet meer in het parcours wordt opgenomen, maar gelukkig zijn de korte, steile klimmen zoals de Oude Kwaremont, de Paterberg, de Koppenberg en de Taaienberg nog steeds scherprechters in de Ronde. De finish ligt tegenwoordig in Oudenaerde dat sinds daar het Centrum Ronde van Vlaanderen geopend is steeds meer als het episch centrum van fietsen in Vlaanderen positioneert. Het pittoreske marktplein is natuurlijk ook een mooie plek om te finishen en past bij de cultuur van de Ronde, maar aangezien de ronde ook een commercieel succes is, zijn de belangen nogal groot en is het niet alleen een zaak van romantiek en historie. De komende jaren zal er dan ook nog wel geschoven gaan worden met bergjes, kasseistroken en wellicht ook de start- en finishplek.
324 km met 26 km/u
De eerste Ronde werd gewonnen door Paul Deman, een echte klasbak in zijn tijd die ook Bordeaux – Parijs, Parijs – Roubaix en Parijs – Tours wist te winnen. In die tijd werden renners niet bepaald gespaard. Maar liefst 324 kilometer moest er afgelegd worden op zondag 25 mei 1913. Ook in deze wedstrijd zouden wij qua gemiddelde snelheid het eigenlijk prima bij moeten kunnen houden. Men wist de 27 per uur nog niet te behalen en was dus meer dan 12 uur onderweg, en het is dan ook niet verwonderlijk dat minder dan de helft van de renners wist te finishen, maar 16 bikkels bereikten Gent. De edities daarna werden steeds populairder en zorgden ook voor de bijna mythische beeldvorming rondom de Flandrien, een onverschrokken, kasseiverslindende oermens dat geheel op eigen kracht blijft aanvallen tijdens de koers, hoe zwaar de omstandigheden ook zijn. Een zeer aansprekende Flandrien was Achiel Buysse, hij was de Tom Boonen van zijn tijd en wist rond de jaren 40 de Ronde maar liefst 3 keer te winnen, voor die tijd was hij dus zeker een grote meneer.
Na de tweede oorlog komen we steeds vaker andere nationaliteiten tegen in de annalen, met in 1953 Wim van Est als eerste Nederlander. Nog 8 keer wist een landgenoot te winnen en om dat in goed perspectief te zien, alleen de Belgen (met maar liefst 68 overwinningen) en de Italianen (met 10 overwinningen) deden het beter dan de Nederlanders. Jan Raas staat daarbij zelfs op hetzelfde aantal overwinningen als grootheden als Merkcx, Rik van Looy en Briek Schotte, mogen we best een beetje trots op zijn, toch? Een van de meest heroïsche edities in het moderne tijdperk is die van 1985. In haast Siberische omstandigheden weten maar 24 van de 174 coureurs de finish te bereiken en waaronder de winnaar Eric Vanderaerden.
Geen 4e keer
Na een dramatisch verlopen voorjaar voor zowel Boonen als Cancellara weten we in ieder geval zeker dat er in 2015 niet iemand voor het eerst 4 keer de Ronde op zijn naam zal gaan schrijven. Alleen de Belg Stijn de Volder zou een derde overwinning kunnen bijschrijven en tot een select groepje groten kunnen gaan horen, maar hoe groot zijn kansen zijn… Wij verwachten in ieder geval Niki Terpstra van voren, samen met Peter Sagan, Geraint Thomas en Sep Vanmarcke, als hij tenminste minder materiaalpech heeft dan in de afgelopen wedstrijden.
Ook dit Monument is natuurlijk live te volgen bij Sporza en de NOS op Zondag 5 april, en alvast in de stemming komen met een aantal samenvattingen van voorgaande edities kan op het Racefietsblog Youtube kanaal.
Foto via Ronde van Vlaanderen
