Is toch ook wat! In shock was ik na het openslaan van de krant, een aantal dagen geleden. ‘Wielrenner slaat fietser’. Waar is het misgegaan?
Voor de onwetenden onder ons: De fietser in kwestie was een 16-jarige jongen die rustig met zijn klasgenoten onderweg was. Wanneer hij de wielrenner ziet besluit hij in de berm te gaan rijden zodat de wielrenner hem makkelijk kan passeren. Wat aardig denk je dan. Al die aardigheid eindigde voor hem toch met een gebroken neus! En dan hebben ze wat te zeggen over de jeugd van tegenwoordig, maar dat terzijde. Ik schaam me diep als ik dit soort verhalen lees, dat zijn toch geen wielrenners? Dat zijn ASO’S! Als wielrenner wil ik nog de illusie hebben dat wielrennende aso’s niet bestaan. Wat mij betreft zit er een straf op: ontzegging van de fietsbevoegdheid; nooit meer een racefiets op!
Ik wil me dan ook niet identificeren met dat soort types, want ik heb echt de pest aan geschreeuw, gescheld en middelvingers in het verkeer. Aan de andere kant, wat is asociaal gedrag in het verkeer? Voor veel mensen is het schreeuwen tijdens het fietsen dat je eraan komt al agressief. Terwijl je alleen maar aardig wilt laten weten dat je er langs moet, dat je zo hard gaat dat bellen geen zin heeft, dat je het heel spijtig zou vinden als je de oorzaak wordt van een aanrijding en dat je geen zin hebt in een kapotte knie en/of fiets. Omdat dit alles toch in een moment van luttele seconden samengevat moet worden, klinkt het in de praktijk ongeveer als: hey! Aan de kant! Ik kan me voorstellen dat het niet heel gezellig overkomt maar waar moet je als wielrenner dan je sport beoefenen in een land waar werkelijk iedereen maar op de fiets zit?
Nou is Stichting Ik Fiets Vriendelijk al druk bezig om het imago van recreatieve wielrenners te verbeteren. Het is natuurlijk jammer dat we zo’n stichting nodig hebben, maar toch een goed initiatief om iedereen wat meer bewust te laten worden van de verkeersregels, het milieu en de mede weggebruikers. 2 groene ventieldopjes laten volgens de stichting zien dat je vriendelijk fietst. Ik probeer dat door mijn daden te laten zien.
Gelukkig gaat het zoals altijd maar om een klein groepje wielrenners die het beeld van de vriendelijke fietser vertroebelen….laten we hopen dat dat groepje steeds kleiner mag worden, scheelt die jongen een gebroken neus en mij een shock.
Xxxx Juist!
