Afgelopen weekend waren we bij de 24 uurs race van Le Mans. Niet met auto’s maar met fietsen. We volgden Baum Team die met 2 teams aan de start verschenen. Onze editor Coen was een van de renners. Er zijn verschillende klasses en met vier man per team word er 24 uur gefietst, of beter gezegd; gekoerst. Hieronder een fotoverslag van wat er allemaal gebeurd tijdens zo’n 24 uurs wedstrijd.
Het circuit van Le Mans, of het Bugatti circuit of Circuit de la Sarthe, is echt een enorm complex. Mocht je het circuit van Zandvoort als referentie hebben, dan is dat een mini circuit. Los van alle gebouwen, tribunes en het circuit zelf, is er een enorme camping. Die was ook helemaal vol met alle deelnemers en ondersteuning van de 435 teams. Erg vol, maar erg gezellig. Al blijft het wel kamperen natuurlijk 😉
Sommigen sliepen in tenten, anderen in mooie campers en weer anderen, zoals ondergetekende op in matras achter in de stationwagen.
Het Baum Team had twee mecaniciens mee voor het onderhoud en afstellen van de racefietsen. Maar er waren ook teams die dit zelf deden net buiten hun tentje.
Dat het gezellig was, kwam ook door het zonnige weer, en overal zag je mensen ontspannen voor de wedstrijd. Een keer raden waar de meeste deelnemers vandaan kwamen?! 🙂
Er werd vooral veel gerust. Voor de wedstrijd, maar zeker ook tussendoor wanneer je net je rondjes had gefietst en je teamgenoot het van je overnam.
En dan was het eindelijk zover. De start, op de welbekende Le Mans manier. Racefietsen aan een kant van de baan, renners aan de andere kant en dan rennen naar je fiets. Wel voorzichtig met je gladde fietsschoenen.
Omdat de startopstelling werd toegewezen starte Baum Team vanaf plek 96 en 97. Dus na de start was het de kunst om een weg naar voren te vinden. Arjan en Gerald deden dit uitstekend. Wel met enige moeite want er werd direct vol gekoerst.
Na twee rondjes was er een grote kopgroep met renners die de eerste rondjes met 42 km/u gemiddeld reden. Daarna begonnen de demarrages.
Pech hoorde er ook bij. Deze renner had al na twee rondes een lekke band terwijl Baum Team in totaal twee lekke banden had over de hele 24 uur. Dat kost natuurlijk tijd, ook al rijdt er een auto van Shimano rond met reserve wielen.
Met een transponder aan je enkel werden de tijden bijgehouden. Tijdens de wissel van renners moet die transponder worden overgedragen aan de volgende renner. Een zenuwachtige opdracht. Iedereen was dan ook erg gespannen tijdens de wissel, want daar valt geen tijd te winnen maar wel te verliezen zoals ze dat zo mooi zeggen. De maximale snelheid in de pits was 20 km/u. Dit werd ook streng gecontroleerd met lasers en bestraft met een ronde penalty.
Na het wisselen was het onderling even napraten over alles wat er onderweg was gebeurd en vooral over hoe zwaar het was. Er zat een klimmetje in richting de Dunlop bocht. 5% max, lijkt niet veel maar dat gaat ronde na ronde toch zeer doen, zeker wanneer er vol wordt doorgetrokken. (wat bijna elke keer zo was). Er waren ook deelnemers die niet meededen om te winnen maar alleen voor de fun. Die zaten vaak op het kleinste verzet naar boven te fietsen.
En dan was nog een wolkbreuk met onweer en al. Een aantal teams haalden hun renners tijdelijk van de baan omdat het niet veilig genoeg zou zijn. De bliksem zag je voor je inslaan. Ook een van de twee teams van Baum Team werd voor een aantal ronden naar binnen gehaald. Dit kostte natuurlijk een aantal plaatsen maar dat nam men op de koop toe. Wat overbleef waren een aantal plassen en doorgezakte en doorgelekte tenten. Tsja, toen wist ik weer waarom kamperen niet mijn hobby is.
In de pits bleef het 24 uur druk. Renners, verzorgers, mecaniciens, familie en vrienden hielpen elkaar en hielden elkaar wakker en vrolijk.
Ook was er qua racefietsen genoeg te zien, sommige renners reden op een allergaartje van onderdelen, anderen hadden weer het duurste van het duurste. Een bonte verzameling van racefietsen was het.
Retro en modern door elkaar. Alles kon.
Naast overwegend heren, waren er toch een aantal dames die hun rondjes reden. En een aantal daarvan echt hard! 
Zelfs het missen van een been was geen belemmering om mee te doen.
Of met slippers. Alles mag en kon 🙂
Maar er werd vooral veel gekoerst, vooral door de teams die om de overwinning streden. 
De renners die voor de prestatie meededen hadden het iets makkelijker. Zij konden onderweg op het circuit gewoon even stoppen om de beenstukken uit te doen en af te geven aan een familielid. 
En als je 24 uur fietst wordt het op een gegeven moment donker.
En dan moet je tussen alle tumult ook proberen te slapen, sommigen vonden daar een stil plekje voor.
In de pits bleef het druk
En de teamleiding van Baum Team bleef goed communiceren met de renners. Voor de ontvangst was het soms beter om even naar buiten te gaan zodat de tijden en de concurrenten doorgegeven konden worden.
Binnen was het een gezellige chaos op de tafel van de teamleiding. 
Onderweg werden renners aangemoedigd maar door de snelheid was soms niet duidelijk waar het geroep van de naam nou vandaan kwam. Zoals je ziet, stond ik iets verder naar achteren.
De latere winnaars van S1Neo reden echt sterk
Soms was daar de eenzame fietser.
Die dan weer werd opgeschikt door een jagende groep die op volle snelheid voorbij racete.
Alles was erg goed geregeld bij Le Mans, wanneer je niet een eigen Tacx of iets dergelijks bij je had, kon je er eentje gebruiken van de organisatie.
Het Baum Team heeft net niet de top 10 gehaald. Maar met een 11e plek en een 15e plek in hun klasse (4pers.) van de 118 teams in die klasse, hebben ze toch erg sterk gereden. Ondanks een duikeling in het grint, 2 lekke banden en het naar binnen halen van de renner tijdens het onweer. De renners en het hele support team van Baum Team was weer super! Erg gezellig (wat misschien wel het belangrijkste is van zo’n evenement), maar ook erg professioneel. Volgend jaar 2 teams in de top 10!
En wat is er nu nog lekkerder dan lekker gemasseerd worden na je ritjes. Nou gelukkig had Baum Team aan alles gedacht. 🙂 Het was een top weekend!
Mocht je nog een uitdaging zoeken? Voor de echte hardrijders maar ook voor de wielertoeristen? Denk dan nog eens na over een weekendje Le Mans volgend jaar! Krijg je geen spijt van.
