Soms zou ik liever voetbalsupporter willen zijn. Het lijkt me heerlijk mijn hele leven lang diezelfde club door dik en dun te steunen. Ik zou trots zijn op het teamshirt en de bekende kleuren, verontwaardigd zijn als iemand iets vernieuwt aan de al decennia bestaande kleurpatronen, en vooral gewoon dezelfde naam kunnen onthouden.
Nee, dan fietsen. Elk jaar nieuwe teams, nieuwe sponsoren, nieuwe shirts, nieuwe renners, nieuwe fietsen…pfff. Om maar één team te noemen: Skil/Shimano werd Argos/Shimano en dat werd weer Giant/Shimano… en hoe ze volgend jaar heten weet niemand. Dan maak je het fans ook niet echt makkelijk natuurlijk. Of het Team Blanco dat precies 1 jaar bestond. Ik moet toch altijd een beetje gniffelen als ik iemand in dat shirt zie rondrijden.
Claim die kleur
Dus toen ik laatst hoorde over een nieuw Nederlands team was ik wat sceptisch. Orange Cycling Team bleek de werktitel en oranje de hoofdkleur. Nu het Baskische Euskatel-team niet meer rondfietst, kan Nederland eindelijk deze kleur claimen. De ambitie is misschien prachtig om een 100% Nederlands Pro Continental team op te richten, maar moeten we dat wel willen?
Allemaal leuk dat verkapte nationalisme, maar waar is het eigenlijk goed voor, en hoe haalbaar is het? De meeste fans die ik ken, juichen namelijk eerder voor een renner dan voor een specifiek team. En kan zo’n nieuw team wel 100% Nederlands zijn…? Met welke groep gaan de renners dan op hun Koga voorzien van Vredesteijn banden rijden bijvoorbeeld? En zou ik als Nederlandse fietser dan eerder een shirt van Orange Cycling Team kopen dan van Belkin of Nogiets/Shimano? En waarom heet het eigenlijk niet Wielerploeg Oranje trouwens?
Grote namen
Dan zijn er de namen achter het team. Grote namen, dat moet ik het team nageven. Boogerd, Breukink, van Poppel en Zijlaard zijn de initiatiefnemers. Een deel van deze heren komt duidelijk uit een tijd dat doping (wat dat betreft is de eerste regel ietwat ongelukkig gekozen op hun website) de normaalste zaak van de wereld was. Maar goed, iedereen verdient een tweede kans toch?
Al verder lezend op de website gaan echter wel een paar alarmbellen rinkelen. Een vernieuwende structuur wordt wel aangeduid maar niet verder uitgelegd, en het stukje waarin marketingmensen en reclamemakers genoemd worden, doet ook al niet veel goeds vermoeden. Men wil geen ‘miljoenenploeg’ worden, maar wel scoren… tja, dat wordt toch ingewikkeld in een peloton waarin de verschillen niet heel groot zijn. En waar de heren zich op glad ijs begeven, is het stuk waarin gemeld wordt dat jonge renners niet zonder de leiding kunnen van gerespecteerde en ervaren krachten… euh…juist… dit zijn nog steeds de mannen die de vette epo-Rabo-jaren volop meegemaakt hebben. Natuurlijk kun je beredeneren dat doordat ze het ‘allemaal’ meegemaakt hebben, ze renners beter kunnen begeleiden, maar waar is dat respect dan eigenlijk op gebaseerd…?
Betrouwbare banken
Zoals de heren zelf afsluiten: Het zijn de grote namen die cachet geven…. Ik ben toch heel erg benieuwd naar de sponsoren (er is zo’n 10 miljoen euro nodig) die dit kwartet gaat aantrekken. Misschien dat er nog betrouwbare banken of verzekeraars (heeft ING niet ook zo’n mooie oranje huisstijl?) te vinden zijn. Tenslotte vind ik het opvallend om in deze tijd niet gewoon te zeggen dat je 100% schoon wilt rijden. Er zijn voldoende teams die dit wel durven te zeggen. Bij Orange Cycling Team neemt men nergens dit standpunt in, alsof wij kijkers niet weten wat er de afgelopen decennia is voorgevallen.
Verdienen zondaars een tweede kans? Mag iemand als David Millar gewoon rondrijden in een profploeg en moeten we mannen zoals Bruyneel gewoon weghouden uit de sport? Moeilijke vragen waarbij openheid van zaken geven het begin is, en dat is wat ik toch wel een beetje mis bij het nieuwe initiatief. Als je het echt ‘anders’ en no-nonsens wil doen, begin dan met een eigen anti-doping beleid dat verder gaat dan de UCI zelf (wie vertrouwt de opsporingscapaciteiten van die club nog na het Armstrong debacle?) en durf daarvoor te staan. Noem me naïef, maar team-leiders moeten die verantwoordelijkheid nemen, niemand anders gaat dat doen. Zeker nu het wielrennen hard werkt aan een nieuw, frisser imago is het zaak om kritisch te blijven en misschien wel per zaak te bekijken of een bepaald initiatief wel een goed idee is.
Een initiatief als een nieuwe Nederlandse ploeg zou reden tot juichen moeten zijn. Hopelijk volgt Orange Cycling Team de weg van andere teams die Het Nieuwe Wielrennen van Ducrot werkelijkheid proberen te maken. Laat journalisten over de vloer komen, concretiseer je visie in een trainingsprogramma, weet waar je renners uithangen en ben helder over je houding ten opzichte van doping om te beginnen, daar kan ik als wielerfan tenminste iets mee.
Natuurlijk ga ik de ontwikkelingen volgen en ik hoop dat dit een team wordt waar ik als Nederlander (ook) trots op kan zijn.
