Twee weken geleden werd de Superprestige veldrijden verreden in het Belgische Gavere. Een kasteeldomein dat bekend staat om veel hoogteverschil, modder en slijk. Waar zondag Arzuffi en van der Poel iedereen het nakijken gaf, mocht ik zaterdagmiddag op uitnodiging van Ridley en een aantal partners het parcours zelf aan den lijve ondervinden.
Militaire Kazerne
Het domein rondom Kasteel Grenier is een militaire kazerne. Rijdend door een dorpje, langs het gemeentehuis en de kerk, ligt aan de rechterkant een onopvallend terrein waar je alleen op kan na het passeren van de slagboom. Deze gaat ook pas omhoog na een ID-controle van de commandant die ons ontvangt. Op het terrein staan verschillende gebouwen en daarachter staat het kasteel dat op de zaterdag al omringt is door een grote feesttent, toiletwagens en frietkotten. De bouwploegen zijn nog volop bezig met de laatste loodjes en ook op het parcours worden de laatste linten gespannen en spandoeken opgehangen.
Het parcours heeft er zelden zo droog en goed bijgelegen als nu. We wandelen rond en ondanks de droogte ben ik blij met de laarzen. Je merkt dat de ondergrond glad is en op de steilere stroken van het parcours is lopen echt lastig. ‘Droog’ in Gavere betekent alsnog modder en slijk. De start/finish van het parcours ligt voor het kasteel en de rest van het parcours bevindt zich daarachter. De achtertuin van het kasteel is een mooi bos dat tegen een schuine helling aan ligt. Het is een gebied dat voor een deel is opengesteld voor wandelaars al zijn er voor de Superprestige wat extra hekken geopend.
Eindelijk crossen!
Tijdens de lunch begint het enorm te regenen waardoor ook de laatste droge delen van het parcours zijn verdwenen. Eindelijk mag ik dit seizoen in de modder crossen. Dit is echt crossen! Als ik mijn eerste ronde op het parcours ga rijden regent het nog lichtjes al heb je hier in het dichte bos nauwelijks last van.
Waar ik wel last van heb zijn slippende banden. Niet dat de banden niet goed zijn, maar deze omstandigheden vragen voor het ruige bandenwerk. De slijk en modder van Gavere is zo hardnekkig dat het profiel van de band na één modderstrook al vol zit. Geen ramp, want ik vind het prachtig om lekker te glijden met de fiets al is het alles behalve efficiënt :).
Na twee rondes laat ik de fiets schoonspuiten en ga het parcours weer op. In de loop van de middag krijg ik het parcours steeds beter door en wordt het alleen maar mooier door de toenemende modder. Sommige stukken die je in het begin nog kon fietsen zijn inmiddels zo glad, dat lopen sneller is. De loopstroken zijn overigens ook glibberen en met een fiets op de nek is het soms lastig om je evenwicht te bewaren.
Wel beginnen de hoogtemeters zijn tol te eisen. Met name de lange klim terug naar het kasteel is slopend. Een echte slijk klim van gemiddeld 9% met uitschieters tot 20%. Er liggen honderden sporen in het slijk en grip is er nauwelijks. Staan op de pedalen gaat niet, want dan ben je alle grip kwijt en sta je te voet.
De lengte van de klim is slechts 320 meter, maar je gaat volledig in het rood. De eerste paar keer dat ik er reed kon ik er nog goed van herstellen, maar gedurende de middag raak je echt uitgeput en is het hangen en wurgen tot je boven bent. Gelukkig was ik niet de enige die dit zo ervoer. Bij de dames waren het, na een aantal rondes, enkel de toppers die de klim volledig konden fietsen.
Blij dat ik glij
Maar waar geklommen wordt, is er ook een afdaling. En qua ondergrond is die vergelijkbaar met de klim. Steil, honderden moddersporen en weinig grip. Daarnaast loopt deze afdaling in een flauwe bocht naar links. De Gavere-afdaling is berucht bij crossers en de opblaasbare kussens zijn geen overbodige luxe. Je rijdt door zo’n tien centimeter diep slijk en zonder te trappen maak je erg makkelijk snelheid. De kunst is om niet teveel te remmen, want je wielen blokkeren vrijwel direct. Het is glijden naar beneden terwijl je probeert grip te vinden om de bocht te kunnen maken.
In de twee uur dat ik op het parcours heb gereden heb ik elke twee ronden de fiets laten schoonspuiten. De remmen en ketting hebben het met deze slijk extreem zwaar te verduren. Daarbij is een schoon frame ook wel prettig wanneer je de fiets moet schouderen tijdens de loopstrook. Op zondag zag je de junioren, dames en heren allemaal elke ronde wisselen. Daarbij viel ook op dat zij allemaal met het grove profiel aan de start stonden. Dit biedt toch wat meer grip tijdens de afdaling en zorgt voor tractie in de klim. Het voorkomt echter niet dat het met deze slijk ondergrond toch nog steeds een glijpartij is!
Cross 2.0
Op zondag, en andere dagen voor de tv, lijkt het er altijd zo makkelijk uit te zien. Van der Poel die driftend door de bocht gaat en Eli Iserbyt die halverwege de klim even een tandje bij schakelt. Dit parcours vereist naast uithouding ook erg veel techniek en stuurmanskunst. Het parcours in Gavere is een klassieker in de crosswereld en is al sinds 1983 het toneel van de Superprestige.
Zelf rij ik de nationale crossen in Nederland en wanneer je dan op een parcours als dit rijdt krijg je alleen maar meer respect voor de renners die hier rijden. Dit is cross 2.0! Het publiek stond in grote getale langs de kant en aan het gejoel en gejuich was het duidelijk hoorbaar waar de renners reden. De sfeer en de beleving van het publiek is mooi om mee te maken en het is een echt volksfeest. Kinderen met een klakske of opa met wandelstok, iedereen staat tot de enkels in het slijk voor de cross!
Ready for the Superprestige Gavere? Here's a short look at what awaits the top pros on Sunday at one of Europe's oldest races, from an on-the-ground inspection. See a full lap and photos from the venue here: https://www.cxmagazine.com/course-preview-video-superprestige-gavere
Geplaatst door Cyclocross Magazine op Zaterdag 10 november 2018
Bovenstaande video van het parcours is van CXmagazine.com die ook aanwezig waren.
