De kop is eraf. Dit alles gebeurde op 1 december tijdens de GOW cyclocross wedstrijd in Oldenzaal.
Prachtig weer was het, droog, af en toe een zonnetje, beetje fris windje. Mijn eerste dag en direct mijn eerste wedstrijd op een cyclocrossfiets. Korte eerste reactie: Was echt super gaaf, best technisch en enorm zwaar.
De fietssponsor Gir’s was zo vriendelijk om een overzichtsvideo te maken. Ik zal proberen mijn commentaar te geven aan de hand van onderstaande video:
0:00 – heerlijk weer, de dag begint lekker en vol goede moed
0:22 – maar één fietstip krijg ik mee
De cyclocrossfiets net ontvangen en Maarten Nijland, mijn trainer, komt kijken. De enige tip die ik voor deze vuurdoop krijg is: “zoveel mogelijk achter op de fiets hangen”. De rest mag ik uitzoeken tijdens de wedstrijd.
0:32 – nog steeds vol goede moed
(alhoewel… tijdens het inrijden was een boomwortel de oorzaak van mijn eerste val. Grrrr…). Ik mag starten naast Tom Stamsnijder, maar bij het zien van zijn benen zakt mijn goede moed me in mijn nieuwe schoenen.
0:53 – Ik ben het stipje in de verte
Het fluitsignaal klinkt en weg zijn we (lees: ze) … Ik ren een stuk door het mulle zand om daarna snel op mijn fiets te springen maar door de zenuwen en het zand onder mijn schoenen krijg ik de schoenen niet in de pedalen. Uiteindelijk lukt het me toch maar als ik weer op kijk, is iedereen al “mijlen ver”. *zucht* dat wordt 50 minuten afzien.
1:26 – Daar lig ik weer zand te happen
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar aangezien er beelden genoeg van zijn, kan ik het moeilijk ontkennen. Ik ben in totaal 5 keer gevallen waarvan 4 keer in het mulle zand ter vermaak van de toeschouwers.
2:20 – Alle obstakels ben ik fietsend doorgekomen
Ben ook nog wel blij want alle obstakels zoals de stijle afdaling, de greppel, en het mulle strandzand ben ik toch minstens meerdere keren zonder vallen en zonder lopen doorgekomen. Ook de zware trap vloog ik omhoog met mijn fiets op mijn nek. Bij de volgende rondes kan je het woordje “vloog” in de vorige zin beter veranderen in “kroop”. Pfff wat zwaar.
2:49 – De finish (had wat mij betreft wel 40 minuten eerder mogen komen)
Afstappen, rennen met de fiets op je rug, opstappen, omhoog, omlaag, vallen, opstaan… Ik was kapot maar het was wel een super ervaring! De sfeer was erg gezellig en gemoedelijk (leuke mensen eigenlijk, die crossers). OWC-Oldenzaal had alles prima geregeld. En… jaja…ik heb toch nog 5 puntjes bij elkaar gevallen/gefietst/gelopen voor het kampioensschap 🙂
Thuis – goed gevoel maar met enkele pijntjes
Thuis aangekomen merk ik bij het uitstappen al dat ik toch hier en daar wat blauwe plekken heb opgelopen tijdens het vallen. Maar ach, dan heb ik tenminste het gevoel dat ik wat gedaan heb. De komende maanden gaat Maarten, die ondanks een defecte achterrem toch nog 3e werd in dezelfde wedstrijd, mij hopelijk iets meer tips geven zodat ik in januari iets soepeler en zonder vallen een wedstrijd kan uitrijden.
Voor de liefhebber, wat beelden. (en nee… hoe graag ik het ook zou willen, de beelden waarin ik voorkom zijn niet in slow-motion.)
