Nu de finale wedstrijd er op zit en het trainingsschema hiervoor is afgelopen, blijft de vraag staan: Is Cyclocross of Veldrijden een goede en vooral leuke wintertraining?
Zwaar?
Cyclocross is echt bikkelen. In plaats van op de weg rijd je steeds door het zand, modder, gras en dan ook nog eens heuvel op, trap op en boomstam over met een bijna lege band (ongeveer 2,5 bar). Daarbij heb je ook nog eens vaak je fiets op je nek tijdens het rennen. Het is afzien, maar omdat je constant bezig bent om je een weg door de bochtige parcours te worstelen heb je geen tijd om daar bij stil te staan. (Het gevoel van afzien is eigenlijk ook best wel lekker). Dit geldt zeker bij een wedstrijd waarbij je ruim 50 minuten constant vol gas gaat. Het is een hele serieuze intervaltraining en dat is zeker goed voor je conditie.
Moeilijk?
Wanneer je, zoals ik, nog nooit op een cyclocrosser hebt gezeten dan valt het op dat het technisch best anders is dan een mountainbike. De dunnere banden, geen vering en een racefietsstuur. Maar door dit alles ligt je fiets veel dichter bij de racefiets waar je de rest van het jaar mee fietst. Dus je traint het hele jaar in je normale racefietshouding. Door de smallere banden en daardoor langere remweg is het de kunst om obstakels sturend op te lossen. In het begin ging dit nogal eens verkeerd maar hierdoor wordt je technisch ook een veel betere rijder.
Leuk?
JA… het is echt hartstikke leuk, er hangt tijdens de wedstrijden een hele goede sfeer (ook onder de renners). Ondanks dat het soms wat koud is, is het in de winter prachtig fietsen. Sneeuw is toch wel een van de leukste ondergronden. Zeker als je met een competitie mee gaat doen, is het onvermijdelijk dat je af en toe valt. Maar je kan beter in het zand vallen dan op de weg. Je zult zien dat je na een tocht of wedstrijd gewoon met een smile op je gezicht staat… Maar daar kom je pas achter als je het een keer gedaan hebt.
Trainingsschema de moeite waard?
Is het handig om een begeleider te hebben zoals ik had in Maarten Nijland? Je zou zelf een trainingsschema kunnen opstellen, maar door de ervaring van een ervaren crosser krijg je vaak echt hele handige tips. Ik merkte ook dat na de eerste training ik een aantal tips had gekregen over hoe ik een heuvel met een drempel erin moest nemen, hoe ik in volle vaart van mijn fiets moest springen (want ja… waar laat je bijvoorbeeld je handen?) of hoe je door mul zand rijdt. Het lijken allemaal simpele punten maar je zult zien dat die simpele tips echt een verschil maken tijdens de wedstrijd. Bij mij was het van 4 rondjes achterstand naar 1 rondje achterstand (en dan alleen nog maar door de toppers). Van 40 meter achterstand in 30 seconden tot gewoon kunnen aanklampen aan de groep. Zo’n training van een prof is dus echt aan te raden, en dat vind ik niet alleen want een aantal talenten van Nederland trainen ook netjes woensdagmiddag met Maarten en worden betere rijders.
Achilleshiel
Even de vinger op de zere wond wat mij betreft: mijn achilleshiel was toch wel de snelheid (of beter gezegd, het gebrek eraan). Op de rechte vlakke stukken reden de jongens bij me weg. In de technische stukken kon ik redelijk makkelijk bijblijven en zelfs soms wat terrein goedmaken. Dus volgend jaar maar wat snelheid bij winnen en dan gewoon in de middenmoot eindigen.
Conclussie
Cyclocross is een echte aanrader. Het ligt veel dichter bij het wielrennen, is echt leuk! en een hele goede wintertraining. Koop gewoon een Cyclocrossfiets voor volgend jaar en gaan!
Tips:
– kies goede banden (hierin valt veel winst te behalen)
– neem in iedergeval een paar lessen in Cyclocross (je zult echt vooruit gaan)
– heb gewoon lol op je fiets
Alle lezers van dit project dank voor de support
Tot slot nog wat beelden: zelfs de laatste meters in dikke vlokken sneeuw 🙂 “Howdy”
