Het seizoen mag dan nagenoeg voorbij zijn, dat neemt nog niet weg dat er niets meer te zien is. We kregen de mogelijkheid om de fiets van Europees Kampioen en runner-up bij het WK, Lars van der Haar, van dichtbij te bekijken; de Giant TCX Advanced. Altijd leuk natuurlijk, een fiets van een prof, zeker met zijn statuur. We spraken Lars er zelf ook nog even over. Natuurlijk valt hij zijn sponsor niet af, maar professioneel als hij is blijft hij wel kritisch.
Een nieuwe fiets is natuurlijk leuk, maar als het niets extra’s met zich meebrengt kan je net zo goed bij de oude blijven. Lars reed bij de beloften ook al met een Giant TCX, maar nog met cantileverremmen. Toen hij prof werd is hij meteen met schijfremmen gaan fietsen. Dat deed hij wel met een paar ‘oude’ fietsen met cantileverremmen achter de hand voor als het tegen zou vallen, maar de schijfremmen bevielen al meteen goed. De verschillen ten opzichte van zijn oude fiets waren voor hem dermate dat hij zijn rijstijl erop moest aanpassen. De oude TCX was directer en lichter zegt hij. Directer en lichter zou je misschien juist bij de nieuwe fiets verwachten, maar niets is minder waar. De nieuwe TCX Advanced noemt hij zelfs “lui”, maar dat is weer een plus tijdens het crossen. Zeker als je door het zand rijdt wil je niet een licht sturende nerveuze voorkant, maar wil je stabiliteit.
Feedback van de profs
De Giant TCX Advanced is tot stand gekomen op basis van feedback van onder meer Lars Boom en Gerben de Knegt. ‘Onze’ Lars kwam hier nog niet aan de pas. Maar hoe tevreden hij ook is over zijn huidige fiets, er kan wel degelijk nog e.e.a. verbeterd worden. Zo zou hij graag zien dat de fiets een doorgetrokken zadelpen krijgt, zoals bij de andere topmodellen van Giant. Het scheelt gewicht en het maakt het voor de mechanieker makkelijker om de zadelhoogte op alle fietsen gelijk te houden. Wat betreft overall gewicht van de fiets zou hij ook graag verbetering zien. Want hoewel hij de techniek van elektronisch schakelen en schijfremmen toejuicht hebben de laatste ingebrachte technieken wel extra gewicht met zich meegenomen. Hij wacht dan ook met smart op de nieuwe disc-groep die Shimano naar verluid ergens dit jaar op de markt gaat brengen. Die zou onder meer een stukje lichter moeten zijn dan de huidige groep waar Lars nu mee rijdt. Daarentegen heeft het veldrijden te maken met dezelfde gewichtslimiet voor fietsen als op de weg, namelijk 6,8kg.
Op de vraag hoe hij tegenover innovaties als het 1×11 schakelsysteem staat reageert hij eigenlijk vrij laconiek. Mooie ontwikkeling, maar hij vindt het geen absolute must. Natuurlijk is Shimano zijn sponsor, maar het materiaal werkt altijd. Waar je vroeger soms door de modder met twee handen de voorderailleur moest verstellen werkt het nu altijd feilloos. Behalve dan één keer waarbij hij zelf door terugtrappen de ketting eraf liet lopen. Toch gebruikt hij tijdens wedstrijden de voorderailleur maar nauwelijks. Soms hoeft hij maar één keer per ronde terug te schakelen vanaf het buitenblad. Hij ziet juist ook voordeel omdat de stappen kleiner zijn bij de cassette zoals het nu is. Geen uitgemaakte zaak dus voor hem, het 1×11 systeem.
Materiaalkeuze
Hoewel er tijdens de wedstrijden maar nauwelijk lekgereden wordt, heeft het materiaal wel degelijk te lijden. Elke race staan er 5 reserve fietsen en liefst 15 wielsets gereed om ingezet te worden. Niet elke wielset is hetzelfde natuurlijk, de bandenkeuze is heel belangrijk als je van het asfalt gaat. Dus voor elke ondergrond staat er wat klaar zodat er ook nog tijdens de race gewisseld kan worden omdat het vooraf toch net niet goed ingeschat is of de condities plots wijzigen. Lars rijdt zelf een ronde om te bepalen welke banden het meest geschikt zijn voor het parcours. Ed heeft daarvoor de wielen klaar staan, allemaal genummerd op de naaf met een indicatie van het type band. Op de foto’s zie je R2. Dat is de (Dugast) Rhino, set nummer 2.
Lars heeft een set van zes fietsen voor het hele seizoen om te gebruiken. Deze staan uiteraard onder het beheer van Ed die daar een roulatiesysteem voor heeft. Hij bepaalt met welk fiets Lars gaat rijden. Op die manier zorgt hij ervoor dat elke fiets evenredig veel gebruikt wordt en de slijtage wordt verdeeld, om het zo maar even te zeggen. Door iedereen die aan de fietsen werkt wordt via Dropbox een logboek bijgehouden. Daarin staat precies wanneer een ketting vervangen is maar ook welke bandenspanning hij reed bij een bepaalde wedstrijd bijvoorbeeld.
Thuis heeft hij een crosser staan om te trainen, maar ook een crosser met wegbanden. Zo kan hij kilometers maken op het asfalt, maar dan wel het gevoel van de fiets waar hij zijn wedstrijden op rijdt. Hij heeft overigens wel nog een wegfietst, een TCR. Opvallend genoeg is dat de fiets waar hij voor de cross warm op rijdt op de rollers. Kwestie van persoonlijke voorkeur.
De Giant TCX Advanced
De teamfiets is natuurlijk speciaal, maar hij is niet speciaal voor Lars op maat gemaakt of iets dergelijks. Hij is kort van stuk en rijdt op maat S. Natuurlijk volledig Shimano Dura Ace Di2 uitgerust, met hydraulische schijfremmen. Shimano XTR SPD pedalen. Afmontage is verder eigenlijk van Shimano, maar onder de naam Pro. De stuurbocht is van aluminium. Een bewuste keuze waar je misschien carbon zou verwachten. Bij een valpartij weet je niet hoe het carbon zich houdt. Breekt het af, dan wordt lastig om de ronde tot de materiaalpost af te maken. Aluminium zal eerder buigen, dan heb je tenminste nog iets om vast te houden. De fiets heeft zowel vóór als achter steekassen. Dat heeft niet iedere fiets in het profcircuit. Het zorgt voor extra stijfheid. Het wisselt natuurlijk minder makkelijk dan een snelspanner, maar bij het veldrijden wordt de hele fiets gewisseld, niet enkel de wielen. Je kan je voorstellen dat het gebruik van steekassen op de weg, waar die stijfheid ook gewenst is, wél een uitdaging gaat worden.
Je ziet ook dat er een Pioneer vermogensmeter is geïnstalleerd op de crank. De computer zit op het stuur. Een must voor het trainen en misschien ook voor de koers, maar daar loop je tegen een praktisch probleem aan; de fietswissel gaat vliegensvlug, dan wordt er niet nog even de computer overgezet op de andere fiets. Specifiek voor de cross is ook de geometrie. Enerzijds vanwege het gedrag van de fiets dat we al noemden, maar ook voor het schouderen. De bovenbuis is bewust niet slooping en plat zodat dit makkelijker gaat.
