Dwars door Europa: EuroVélo 6

Op de fiets dwars door Europa. Hoe begin je daar aan? Als onderdeel van mijn fietsreis van Amsterdam naar Tokio gaat een deel van de route richting Istanbul. Om daar te komen heb je als fietser gelukkig een aantal opties. Waaronder de EuroVélo 6, één van de Europese langeafstandroutes. De 6 volgt voornamelijk de Donau, goed nieuws want dat betekent ook vooral vlak terrein!

Uitdagender
Je begrijpt er zijn meerdere EuroVélo routes, de één meer uitdagender dan de ander. Qua uitvoering is het natuurlijk best een uitdaging, om door meerdere Europese landen een route aan te leggen die uniform gevolgd kan worden… in de praktijk blijkt het soms ook iets anders uit te pakken.

Glad asfalt
Ik pik de 6 op in Zuid-Duitsland. Na een stuk met de trein tot München en nog een kort stuk over de Vils-fietsroute tot aan de Donau. Daar herken je de EuroVélo bordjes direct, dat begint goed. Het Zuid-Duitse stuk van de route blijkt achteraf direct ook één van de mooiere. Niet alleen het asfalt is zo glad als maar kan en de bordjes zijn veelvuldig en duidelijk geplaatst, ook de omgeving is prachtig. De Donau wordt her en der door rotsformatie gedwongen te kronkelen en dat levert prachtige plaatjes op. De steile, begroeide heuvels vormen een frisse omgeving en meestal fiets je op specifieke fietspaden. Een aantal keer moet je ook de rivier oversteken en dat gebeurt ook met kleine veerbootjes speciaal voor voetgangers en fietsers. Alleen in Duitsland kan alles zo goed geregeld zijn.

Warmshowers
Na het historische Passau passeren we de grens naar Oostenrijk. Opeens is het landschap vlakker tot aan Linz. Een leuke en moderne stad waar ik via Warmshowers een gezellige en gratis overnachtingsplek vind bij mede-fietsers. Via Melk met zijn indrukwekkende abdij gaat het via het wijngebied Wachau richting Wenen. Zelfs in deze grote stad is de route goed te vinden en te volgen omdat je vooral in de buurt van water fietst. Langs de Donau of het Donaukanaal. Na Wenen wordt het helaas weer wat saaier en vlakker, wel mooi dat ik de wind nu in de rug heb.

Het oosten
Na Oostenrijk volgen Slowakije, Hongarije, Servië en Bulgarije. Misschien niet direct de eerste landen waar je aan denkt bij een fietsreis of vakantie, maar ze hebben zeker een aantal voordelen. Om te beginnen het prijsniveau van eten en overnachtingen, dat is gewoon een stuk vriendelijker voor je portemonnee. Daarnaast merk ik vooral in Servië dat gastvrijheid belangrijk is. Van gratis overnachtingen op een camping en bij een lokale kayak club tot welkomstdrankjes her en der, het hoort er allemaal bij. De route wordt wel steeds avontuurlijker in deze landen. In het begin zijn het nog hobbelige Hongaarse fietspaden, maar al snel duiken de eerste grindwegen, modderstroken en zandpaden op. Je volgt vooral in Servië ook veel Donau-dijken. Niet direct super inspirerend maar wel zonder ander verkeer en voor je gevoel volop in de natuur. We komen onderweg slangen, wilde zwijnen en een paart herten tegen… en ook andere fietsreizigers waar het altijd fijn mee bijkletsen is. Ook Budapest en Belgrado laten zich op zijn fietsvriendelijkst zien met fietspaden de stad en in Belgrado een heuse fietslift die je van rivierniveau naar de hoger gelegen oude stad brengt.

Onvergetelijk
Op de grens tussen Servië en Bulgarije wacht ons nog een aangename verrassing: Het Djerdap Nationale Park, met stip het favoriete stuk van de EuroVelo 6. Zo’n 100 kilometer kronkelt de rivier zich door een heuse canyon, met Roemenië aan de overkant. De kliffen, de onverharde stukken en de 27 tunnels (helaas onverlicht) maken dit stuk onvergetelijk. Ook is het voor het eerst echt klimmen geblazen in dit deel. Zodra we de Bulgaarse grens oversteken verandert alles direct. Bordjes verdwijnen, dorpjes ogen vervallen en de wegen krijgen zo mogelijk nog meer gaten en kuilen. Dit deel van het land is één van de armste regio’s van heel Europa en dat voel en zie je overal. Een landkaart is nu onontbeerlijk om de route te blijven volgen, gelukkig is de rivier een internationale constante. Ik volg de 6 niet tot aan het eind, de Zwarte zee, maar sla al eerder af richting het zuiden. Na bijna 4 weken de Donau als metgezel gehad te hebben, nemen we afscheid. Hij heeft me langs steden, uitgestrekte landbouwgebieden, door kloven en wijngebieden gevoerd. De afwisseling geeft voldoening, maar overall blijven er toch maar een paar highlights over. Dat is dan ook het grootste nadeel van zo’n lange fietsroute, het kan niet allemaal indrukwekkend zijn.

Conclusie
Mocht je grote reisplannen hebben dan zijn de EuroVélo routes ideaal. Ze zijn meestal goed uitgepijld, er zijn volop faciliteiten zoals hotels en om fietsenmakers onderweg te vinden en je kunt (meestal) aardige afstanden afleggen. Er zijn boekjes en GPS routes met alle info te krijgen. Als doel op zich is de 6 misschien een tikkie te saai en zou ik eerder een aantal highlights uitkiezen. Qua materiaal moet je wel echt rekening houden met slechte wegen, grind, modder en zand. Minimaal 32mm banden, liefst met wat profiel dus. Qua versnellingen heb je niets bijzonders nodig, met je gewone raceverzet kom je goed boven. Een extra bidonhouder is in de zomer wel aan te raden, vooral in de landbouwgebieden en op de dijken is er maar weinig schaduw en zijn de afstanden tussen waterpunten soms langer dan je in Nederland gewend bent.