Als iets te mooi klinkt om waar te zijn dan is het vaak ook zo. Toch is er bij de titel van deze post geen speld tussen te krijgen. De Koreaanse Tannus banden kunnen simpelweg niet lek raken omdat er geen lucht of wat dan ook in zit! Zelf ben ik er tijdens het fietsen eigenlijk nooit mee bezig dat ik elk moment lek kan rijden. Ik kan er toch geen invloed op uitoefenen. Als het gebeurt, dan gebeurt het. Ik rij niet met de meest lekbestendige banden, comfort is mij ook wat waard, dus het risico is er. Altijd eigenlijk. Het is moeilijk voor te stellen hoe het zou zijn om met banden te rijden waarbij je nooit lek kan rijden. Voor mij is het alweer even geleden dat ik lek reed (knock on wood), maar als je dan weer langs de kant van de weg staat, met vieze en ijskoude vingers, dan weet je meteen weer hoe het is.
De zoektocht naar de lekbestendige fietsband lijkt een oneindige missie en gaat vaak gepaard met concessies. Wel lekbestendiger, maar ook zwaarder of stugger. 100% lekbestendig zijn ze nooit. Dat kan Tannus dus wel beloven met hun solid banden. Het concept is niet nieuw, maar in fietsland wel. Heftrucks hebben het bijvoorbeeld. Maar die zijn zwaar en moeten stabiel zijn. En het is misschien wel een paar keer geprobeerd voor de fiets, maar het rijdt simpelweg voor geen meter. Het rolt niet lekker. En dat houdt het toch snel op. Daar lijkt Tannus ook een antwoord op te hebben gevonden. De banden zijn dus geheel solide, geen binnenband of wat dan ook, ze bestaan uit één stuk polymeer, wat ze Aither noemen. Het bestaat uit heel veel héél kleine bubbeltjes die samen de band vormen. Eigenlijk zijn het een soort van mini-binnenbandjes. Maar gaat er ééntje lek, dan merk je daar niets van en kan je toch doorfietsen. Tegelijkertijd zorgen de bubbeltjes voor demping en comfort.
Ook claimen ze dat hun solid band lichter is dan de meeste buitenband/binnenband/velglint combinaties die we kennen. Dat kunnen we helaas niet toetsen, er zijn nergens gewichten opgegeven. Maar goed, ook als ze ongeveer gelijk zijn aan wat we normaal gesproken gebruiken zijn we al tevreden. De rolweerstand is volgens hun eigen resultaten maar net iets minder goed dan bij de normale banden. Dat zal voor een prof natuurlijk niet acceptabel zijn, voor onze wintertrainingen is dat dan weer niet zo erg. En met de duurzaamheid zou het ook goed moeten zitten. Alles bij elkaar lijkt het dus de band bij uitstek te zijn voor in de winter, maar bijvoorbeeld ook voor de serieuze woon-werk fietser. Dan is het misschien nóg een stukje minder prettig om lek te rijden wanneer de baas op je wacht, of wanneer je naar huis wil.
De installatie is uiteraard wat anders dan we gewend zijn, al kan je gelukkig wel je normale velgen gebruiken. Normaal als in velgen voor draadbanden. De banden worden dan met pinnetjes vastgezet in de velg. Dat doe je niet in vijf minuten, maar het is dan ook niet de bedoeling dat je het heel vaak gaat doen uiteraard.
De banden zijn in verschillende varianten, maten en kleuren te koop. Voor de racefietsen kosten ze omgerekend zo’n 65 euro. Niet goedkoop, maar daar krijg je dus als het goed is ook wat voor terug. Omdat je de bandendruk niet kan aanpassen komen ze in een soft grade en hard grade, resp. voor renners (+fiets) <80kg en >80kg. Nog niet te koop in NL, maar wel (en meer info) in de UK.
