Inderdaad, de foto hierboven is van de verkeerde kant van de racefiets. Maar dat is dus bewust gedaan, want het gaat hier om een E-Bike. Ja, kijk nog maar eens een keer. Je moet dus echt twee keer kijken om te kunnen zien dat het hier om een racefiets met een motortje gaat. Dit is de nieuwe Canyon Endurace ONfly. In regenachtig Girona hadden wij het geluk dat ik al een rondje met deze Endurace:ONfly (zo schrijf je het officieel) mocht rijden. Daarover zo dadelijk meer.
Slanke verschijning
Er hangt altijd nog een soort van ongemakkelijkheid bij E-racefietsen. Aan de ene kant omdat ze nog net niet als een normale racefiets rijden, maar ook omdat ze er vaak nog als E-bike uitzien. Daarom wilde Canyon als eerste dat hun nieuwe E-racefiets er gewoon goed uit zou zien. Als een gewone racefiets. En dat is nog best lastig, want je moet ergens een motortje kwijt met een accu en de bediening. Daarnaast moet de constructie van het frame zo gemaakt zijn dat al deze onderdelen erin passen en de krachten van de motor aankunnen. En ik denk dat ze dat echt goed hebben aangepakt met deze Endurace ONfly.
Ze hebben de buizen slank gehouden. Terwijl de onderbuis ietsje dikker is, klopt de verhouding tussen de buisdiktes. Ook het balhoofd is slank gebleven en ze hebben zelfs nog kunnen werken aan de aerodynamica. De motor heeft een afdekkapje onderaan het bottom bracket in dezelfde kleur als de lak gekregen zodat je alleen de naad van het kapje ziet als je goed kijkt. Het klepje waarachter de aansluiting zit om de accu op te opladen zit net onder de bidonhouder op de onderbuis. Niet opvallend, maar je ziet hem wel. Je moet er natuurlijk ook goed bij kunnen. Want over praktische dingen hebben ze ook nagedacht.
De twee achterlichtjes die je misschien al kent van andere ONfly modellen van Canyon zijn namelijk altijd aan. De redenatie van Canyon is: je hebt een accu en er zit verlichting op, dus waarom zou je het achterlicht uit willen zetten? Veiligheid voorop wat dit betreft. De achterlichtjes zijn een samenwerking van Canyon met Lupine en lichten op tijdens het remmen. Het voorlicht, een samenwerking van Canyon met Lightskin (150 lumen), kan je wel weer handmatig uitzetten. Het continu brandende achterlicht geeft wel een kleine hint dat het misschien om een E-racefiets gaat. Een andere hit is de bediening van de ondersteunende motor die heel subtiel weggewerkt zit waar normaal de stuurdop zit. Er zit zelfs een stealth modus op waarmee je de controle lampjes uit kan zetten.
Motor TQ HPR40
De motor die door TQ is ontwikkeld heeft als officiële naam de TQ HPR40. Dit is een erg compacte elektromotor met een vermogen van 200 Watt en een koppel van 40 Nm. Om mee te gaan met de doelen van de Canyon om een E-racefiets zo onopvallend mogelijk te maken, hebben ze de motor ook zo stil en klein mogelijk gemaakt. Er wordt daarom geen freewheel gebruikt. Dit gaf wel weer extra uitdagingen om het geheel te simuleren met een digitale torque sensor zodat alles soepel beweegt. De overgang bij 25 km/u waarbij de motor moet uitschakelen (i.v.m. de wetgeving) is zo’n lastig puntje. Dat moet natuurlijk zo soepel mogelijk en niet dat je opeens voelt dat de support wegvalt. Al met al een knap staaltje techniek van de mensen van TQ.
De bediening zit op de plek van de stuurdop maar je kan de verschillende ondersteuningsstanden ook bedienen met de functieknoppen op de shifter. De motor heeft 3 standen die in percentages van wat je trapt de ondersteuning geven. De eerste is 33% met een maximum van 80 Watt, de tweede stand geeft 66% ondersteuning met een maximum van 120 Watt en de laatste stand geeft 99% ondersteuning met een maximum van 200 Watt. De accu is een 290 Wh versie, met de mogelijkheid tot uitbreiding met een 160 Wh range-extender.
Hoe ver je met een volle accu kan is erg variabel van hoe je fietst en hoeveel ondersteuning je nodig hebt. Je moet niet denken in de lijn van de huidige E-MTB energie waardes. Daar zit deze bij een racefiets een stukje onder. Ze geven bij Canyon aan dat als het gehele gewicht 99,5 kg is, en je rijdt met de range extender je 80 km met 2.406 hm kan rijden in stand 2. Dat is dan met 66% met een max van 120 Watt. Daarop kan je natuurlijk allerlei variabelen bedenken. Als je de hele dag op de fiets zit, is het niet ongebruikelijk om ergens halverwege even te herladen.
Praktische racefiets
Zoals eerder al genoemd moet het ook een gewone praktische Canyon racefiets zijn. Zo heeft deze Endurace ONfly ruimte voor 2 bidonhouders voor 2 grote bidons en nog nokjes om een tasje op je bovenbuis te monteren. Er is ruimte voor het monteren van spatborden. Ze noemen de fiets ook “all-conditions-ready” De maximale bandbreedte is 35 mm. Daarnaast heeft het frame een UDH (Universal Derailleur Hanger).
De geometrie is iets progressiever geworden. Dat zie je onder andere terug in een iets minder steile balhoofdhoek en een iets langere wielbasis. Dit zorgt ervoor dat de fiets relaxter te rijden is. Let wel: het zijn minimale aanpassingen, je hoeft niet bang te zijn dat je opeens helemaal rechtop zit te rijden. Het blijft een echte racefiets.
Leuk detail is dat er een GPS tracker ingebouwd zit, boven de motor. Met de app kan je de fiets locken waarna je melding krijgt als de fiets beweegt. Deze tracker is van Comodule Guardian en je krijgt er een 4-jarig abonnement bij. Ook als de accu leeg is, werkt de tracker nog 30 minuten.
Omdat alles wat elektronisch met elkaar is verbonden is het ook fijn te weten dat als de accu leeg mocht zijn, je toch nog zo’n twee uur kan blijven schakelen.
Gewicht < 10 kg
Belangrijk bij een E-racefiets is het gewicht. De extra onderdelen ten opzichte van een normale racefiets zorgen voor een hoger gewicht, daar ontkom je niet aan. Nu hebben ze voor deze Canyon twee verschillende framesets. De lichtere heeft minder carbon maar een bewapening ter versteviging, zoals je ziet op de foto hieronder. Deze E-racefiets komt dan compleet net onder de 10 kg. Deze uitvoering noemen ze ook de sub-10. De stijfheid is gelijk aan het andere frame maar het is lichter. Een sub-10 frame weegt net onder de 1000 gram, terwijl het andere frame zo rond de 1350 gram weegt.
Dit topmodel is afgemonteerd met Shimano Dura-Ace Di2 en heeft DT Swiss ERC 1100 wielen. Deze moet dan 9,86 kg wegen. De prijs is dan net boven de 10K. Wil je goedkoper, dan heb je als topmodel een Shimano Ultegra Di2 afgemonteerde versie. Deze weegt 10,90 kg en kost iets meer dan 7.000,-. De Canyon Endurace ONfly is er vanaf iets boven de € 4.500,-. Die uitvoering is vanzelfsprekend met 12,04 kg ook wat zwaarder door de afmontage.
Eerste indruk van de Canyon Endurace ONfly
De eerste kilometers heb ik kunnen maken op deze Canyon en die waren verrassend fijn. Ondanks de regen, maar Girona in de regen is altijd nog beter dan geen Girona. De eerste rondjes om de fiets laten inderdaad zien dat het om een strakke racefiets gaat. Zeker van een afstandje is niet te zien dat het om een E-racefiets gaat. Dichtbij zie je natuurlijk de kleine hints zoals ik die hierboven beschreef. De bediening, de afdekkap van het motortje, de achterlichtjes, het oplaadpunt op de onderbuis. Maar veel onzichtbaarder gaat met een middenmotor op dit moment niet lukken.
Tijdens het rijden is de motor erg stil en je moet zeker met windgeruis echt moeite doen om te horen of de motor aan of uit staat. Je voelt het natuurlijk wel. Alhoewel, de eerste stand is echt minimaal. Op papier geeft hij 33% ondersteuning met een max van 80 Watt. In de praktijk voel je dit nauwelijks en schakel ik voor ondersteuning al snel door naar stand 2 en zelfs 3 om echt de ondersteuning te voelen. Uiteraard is stand 3 het lekkerst, met de meeste ondersteuning. Nog steeds is het geluid minimaal.
Vloeiende overgang
Wat echt opvalt is dat de overgang van het langzaam uitschakelen van de ondersteuning boven de 25 km/u zo vloeiend verloopt, dat ik regelmatig even moet kijken of ik nou boven of onder de 25 km/u fiets. Dat hebben ze echt goed voor elkaar gekregen bij TQ.
Toch is er nog een verbeterpuntje. Wanneer je tijdens het ondersteunen je benen even stilhoudt, geeft de motor een fractie van een seconde nog een weerstand. Dat voelt niet natuurlijk, maar in de praktijk beïnvloedt dat het fietsen ook weer niet. Volgens TQ moet het zelflerende systeem van de motor ervoor zorgen dat dit minder wordt. In mijn testrondje bleef dat gevoel hetzelfde.
Makkelijke racer
Ze hebben bij Canyon ook goed het gewicht een natuurlijke plek gegeven. Dat merk je omdat de fiets aanvoelt als een ietwat zwaardere racefiets, maar wel echt als een racefiets. Ook bij het staan op de pedalen tijdens een klimmetje heb je niet het idee dat je een accu in je onderbuis rijdt. De hele fiets voelt daardoor in evenwicht. De geometrie maakt dat het een makkelijk te rijden racer is.
Tot nu toe is dit de meest normaal rijdende E-racefiets waar ik op heb gereden. Deels door de goede gewichtsverdeling maar ook door de soepele en stille motor. Het bereik van de accu is voor het vlakke met af en toe een klimmetje prima. Bij langere tochten met veel klimmen, bijvoorbeeld de Marmotte in Franks, dan red je het niet zonder te laden of je range-extender te wisselen. Tenzij je minder vraagt van de accu.
En deze Canyon E-racefiets ziet er gewoon erg goed uit. En dat is ook goed voor het moraal.
Meer info via Canyon
