Het is alweer ruim een maand geleden dat we op uitnodiging van Specialized in Innsbruck waren. Niet om het parcours van het WK te verkennen, al hebben we er wel over gereden, maar om de nieuwe Specialized Venge te bekijken en ermee te rijden. De opvolger van de brute Venge ViAS.
Nog steeds erg dik
Wanneer je naar de nieuwe Venge kijkt valt zie je duidelijk dat het om de aeroracer van Specialized gaat. Hij ziet er nog steeds dik uit, maar toch iets minder extreem dan de Venge ViAS. Dat heeft ook te maken met het uitgangspunt. Was dit bij de ViAS nog dat alles ondergeschikt was aan Aero, wat je bijvoorbeeld terug zag aan de extreme cockpit en velgremintegratie. Nu is er iets meer naar evenwicht gezocht voor deze Venge. De hashtag Aeroiseverything geldt nog steeds maar niet meer ten koste van alles. Het doel was wel om hem sneller en lichter te maken, maar ook meer comfort mee te geven. En dat laatste is een welkome eigenschap. Ik heb afgelopen seizoen op de Venge ViAS gereden en ondanks dat ik er erg op gesteld was, comfortabel was hij zeer zeker niet. Wat ook belangrijk is bij de nieuwe Venge, is om de fiets iets gebruikersvriendelijker te maken. Wilde je bij de ViAS je iets aanpassen aan de cockpit dan moest je bijna een raketgeleerde zijn. Dat was het resultaat van het aero boven alles te stellen bij de ViAS. Je moest daarmee dus wat water bij de wijn doen wat betreft functionaliteit en comfort. Dat is nu veranderd bij de nieuwe Venge.
Dat zie je ook terug in het ontwerp. De lijnen zijn iets minder extreem en hij heeft ook hier en daar wat trekjes van de Tarmac SL6 overgenomen, vooral aan de achterkant. Het resultaat is een fiets die meer aerodynamisch is dan de ViAS. Maar denk je misschien, hoe kan je nou een aero fiets maken die meer aerodynamisch is dan de fiets waarbij alles in het teken stond van de aerodynamica? Dat heeft te maken met de verbeterde technieken om allerlei aerodynamische simulaties te maken. Een computerprogramma berekend razendsnel alle mogelijkheden en kijkt wat de meest optimale aero vorm is van de verschillende onderdelen, maar ook van de fiets in het geheel. Hier komen dan verschillende opties uit die verder in de windtunnel worden uitgewerkt. Hij is dus sneller geworden dan de Venge ViAS. Even ter vergelijk, de Tarmac SL6 die ook meer aero is geworden, is ongeveer zo aerodynamisch als de allereerste Venge. Dus deze nieuwe Venge is duidelijk meer aero dan de Tarmac SL6.
Lichter
Dan het gewicht. Het doel was ook om de nieuwe Venge lichter te maken en dat is goed gelukt. Het frame in maat 56 weegt 960 gram en is daarmee zo’n 260 gram lichter geworden. Voor een frameset inclusief cockpit, zadelpen en de klemmetjes om alles vast te zetten bespaar je met deze nieuwe Venge zo’n 460 gram. Dat lijkt misschien niet zo heel veel maar de foto hieronder laat zien hoeveel van de Venge ViAS eraf gehaald wordt om die 460 gram voordeel te behalen. Niet verkeerd dus! Daardoor weegt bij een complete Venge Disc met Dura Ace Di2 in maat 56 maar 7,1 kg.
De houding op de Venge is exact over te nemen met die van de Tarmac SL6. De stack en reach zijn niet gelijk, maar met behulp van spacers zijn beide fietsen identiek af te stellen. Zo kunnen de renners precies dezelfde houding aanhouden op beide fietsen.
Een ander verschil is de het stuur en de stuurpen. Die is duidelijk wat “normaler” geworden maar nog steeds aero. De stuurpen is geschikt voor veel sturen van andere merken. Het uitwisselen ervan gaat zoals je gewend bent van een racefiets. Het stuur zelf is helemaal nieuw en de bovenkant is erg vlak. Het stuur heeft bovenop een puntjesstructuur op het deel waar geen stuurlint gewikkeld wordt. Dit voorkomt dat je er vanaf glijdt als je met je handen op het stuur fietst. De fiets heeft ruimte voor 32 mm banden. Oh, en de fiets heeft schijfremmen. Wil je velgremmen dan heb je pech, die gaan ze niet maken. En nu de UCI en KNWU schijfremmen officieel hebben goedgekeurd lijkt dit een vanzelfsprekende keuze.
Mooi detail van de fiets is de Di2 junctionbox die achter in de zadelpen is weggewerkt. Erg strak gedaan. Ook zijn de kabels bij het stuur netjes onder de stuurpen verborgen zodat het er clean uitziet. Mooi weggewerkt, maar makkelijk bereikbaar wanneer je een aanpassing aan je stuur wil maken. Waar de Venge ViAS alleen te gebruiken was in combinatie met een Garmin computer is de frontmount op de nieuwe Venge geschikt voor meerdere computers. Al met al is het een hele cleane dikke racefiets geworden.
Op de fiets
Maar het belangrijkste is natuurlijk hoe het fietsen bevalt. Ik heb op het topmodel een paar ritjes kunnen maken rond Innsbruck. Ook over de 28 % klim van het WK en dat is inderdaad niet te doen zo steil. Maar daar gaat dit stuk niet over. Tijdens de eerste meters laat ik de Venge even rustig over de weg rollen en met je ogen dicht merk je direct dat dit geen Venge ViAS is. Zoveel meer comfort, vooral aan de achterkant. Wat een verschil. En dan moet je niet denken aan het comfort als dat van de Roubaix. De Venge blijft een harde racefiets maar gaat qua comfort meer richting de Tarmac SL6. Dan maar even staan om aan te zetten en dan herken je de Venge ViAS weer een beetje. Want versnellen dat wil hij wel. Deze Venge is gemaakt om hard mee te fietsen en het lijkt wel hoe harder je gaat, hoe stabieler hij wordt. Even je handen van het stuur is geen probleem. Zelfs niet met de hoge wielen die door de wind af en toe een klein duwtje krijgen. Maar dat duwtje lijkt een beetje vertraagd te gaan in plaats van een schok. Je kan zo’n duwtje in de wielen zo heel makkelijk opvangen en dat geeft nog meer vertrouwen op de fiets. Behalve dat de hoge wielen (Roval CLX 64 Disc) met de Turbo Cotton 26 mm bandjes (die op de brede velgen richting de 28 mm gaan) erg goed rollen, moet ik ook iets zeggen over het geluid. Dat is echt verslavend. Langzaam rijdend klinken de wielen al lekker en zeker wanneer je even aanzet naar boven de 40 km/u begint het echt mooie “whoeshhhh” geluid. Als je dan nog versneld naar snelheden boven de 50 km/u lijkt het wel alsof er nog een dimensie qua geluid bij komt. Dat moet je gewoon een keer testen, en probeer dan nog maar zonder glimlach rond te rijden.
Wat opvalt is dat de voorkant stijver is geworden, maar wel met iets meer comfort. Sturen gaat door de stijfheid strak maar niet te direct. De scherpe kantjes zijn er net af, zeg maar. Daarom voel je je ook heel zeker op de fiets. De Dura Ace Di2 groep, moeten we daar nog iets over zeggen? Topgroep! Bij onze fiets maakt Specialized gebruik van haar eigen crankset met geïntegreerde vermogensmeter. Als je zo’n vermogensmeter gewend bent, vind je het raar dat het bij veel andere fietsen er niet standaard op zit.
Je houding op de fiets is natuurlijk afhankelijk van hoeveel spacers je gebruikt maar in principe zit je lekker diep. Niet zo heel gek op een aeroracer. Het nieuwe stuur is ook gemaakt om vooral in de beugels of met je handen op de shifters te rijden. Omdat het stuur bovenop erg vlak en dun is, is dit niet het meest comfortabel voor je handen om rustig met je handen op het stuur te cruisen. De Venge ViAS had ook al een vlakke bovenkant maar die was door de ronding net even fijner om vast te houden.
Toch nog een nadeel?
Het lijkt erop dat Specialized met deze derde aeroracer een heel erg mooi evenwicht heeft weten te vinden tussen rijeigenschappen en prestaties. Maar dan komen we direct bij het nadeel van deze nieuwe Venge. Hij is een stuk opgeschoven richting de Tarmac SL6. Vroeger was het zo klaar als een klontje of je een Venge ViAS of een Tarmac wilde. En wilde je graag een Tarmac dan vond je de Venge ViAS waarschijnlijk niets en omgekeerd. Nu zijn het nog steeds twee verschillende fietsen maar liggen gewoon wat dichter bij elkaar qua eigenschappen.
Het door mij gereden topmodel, de Venge S-Works Disc Dura Ace Di2 heeft een adviesprijs van € 10.999,- (frameset € 3.999,-). Meer informatie via Specialized
Conclusie
De nieuwe Venge spreekt een veel bredere groep aan dan de Venge ViAS. Hij is sneller geworden, lichter en biedt iets meer comfort. Neemt niet weg dat we het hier nog steeds hebben over een harde aeroracer. De fiets voelt erg zeker. Ook op hoge snelheden lijkt de stabiliteit alleen maar toe te nemen. Bochten stuur je scherp en soepel in en op volle snelheid werkt het geluid van de wielen verslavend. De afwerking is erg strak, er is geen kabel te ontdekken (alleen een mini stukje bij de achterderailleur) en opvallend is ook de Di2 junctionbox achter in de zadelpen. Enige echte nadeel, als je het zo mag noemen is dat het moeilijker is om te kiezen tussen deze Venge en de Tarmac SL6. De nieuwe Venge is nog steeds een “dikke racebak” die qua rijeigenschappen op alle fronten een waardige opvolger van de Venge ViAS is!
De twee foto’s waar ikzelf op sta zijn gemaakt door Valentin Rapp.
