De nieuwe mechanische Dura Ace groep hadden we al eerder kunnen zien op onder andere Eurobike, maar het was nog wachten op de Di2 versie daarvan. De nieuwe Dura Ace Di2 heeft als typenummer 9150 (met velgremmen) en 9170 (met schijfremmen). We waren afgelopen maand uitgenodigd door Shimano om in Calpe deze groep eens te testen.
Bij Calpe in de winter denk je waarschijnlijk aan temperaturen van rond de 19 graden met een lekker zonnetje. En dan heb je in 99% van de gevallen waarschijnlijk ook gelijk. Alleen was het weer het afgelopen mediakamp iets minder lekker. En dat is nog een understatement. Wind, regen, onweer en zelfs een dik pak sneeuw hebben we over ons heen gekregen. Maar dat alles mocht de pret niet drukken. Door het weer zijn dit eigenlijk de reizen die je je nog jaren kan herinneren.
Shimano had verschillende teamfietsen geregeld bij de diverse teams die ze sponsoren. Racefietsen van Trek, Specialized, Giant, BMC, Bianchi, Scott, Lapierre en Pinarello stonden voor ons klaar. Allemaal voorzien van de nieuwe Dura Ace Di2 groep, wisselend voorzien van schijfremmen, dan wel velgremmen en ze rolden allemaal op de eveneens nieuwe 60mm Dura Ace carbon wielen.
Wanneer je deze nieuwe groep vergelijkt met zijn voorganger oogt deze een stuk agressiever doordat het allemaal wat minder rond is. De spyder heeft brede armen en ook de kooi van de derailleur ziet er hoekiger uit. De stijl is een beetje in lijn met de XTR mtb groep. Erg gaaf is de mogelijkheid om te kiezen voor een ingebouwde vermogensmeter. Ook de shifters zijn duidelijk aangepast waardoor de shifters voor de mechanische en die voor de hydraulische remmen er nagenoeg hetzelfde uitzien en voelen. Dit maakt het voor rijders makkelijker wanneer ze van fiets moeten wisselen en daarbij moeten wisselen van schijf- naar velgremmen. Ook hebben de shifters meer grip gekregen. Wanneer je makkelijker wilt klimmen is er nu ook een 11-30T cassette. Een 30 dus achter, die met de standaard derailleur werkt. Ook het gewicht van de hele groep is iets naar beneden gegaan. Vergeleken met de vorige 9100 Dura Ace Di2 groep is deze 29 gram lichter met een totaal gewicht van 2051 gram. Voor de datapuristen: de nieuwe schijfremmen-versie (9170) is 338 gram zwaarder dan de velgrem-versie (9150).
Synchro Shift
De nieuwe groep heeft de 3 standen wat schakelen betreft. Ten eerste de handmatige stand, zoals je die ook gewend bent van de vorige versies. Ten tweede de Synchro Shift stand, een soort volautomaat. Je schakelt dan met één shifter door alle versnellingen waarvoor je dus de twee knoppen op die shifter gebruikt voor op- en afschakelen. Het voorblad schakelt dan ook automatisch mee. Zo hoef je niet je voor- en achterderailleur apart te bedienen. En dan is er een derde tussenvariant, de semi-Synchro Shift stand. Deze werkt als de Synchro Shift met een toevoeging dat je nog wel handmatig de automaat kan overrulen. Wanneer je aan het opschakelen bent en opeens denkt, ik wil toch nu het voorblad al naar de grootste versnelling hebben, dan kan je dit via de andere shifter overrulen. Dat is dus het verschil tussen de semi-Synchro Shift en de Synchro Shift.
Door de Synchro Shift hoef je niet meer na te denken bij het schakelen wanneer je het beste van voorblad kan wisselen. De verhoudingen en wanneer er wordt overgeschakeld stel je van te voren zelf in in de software. Effectief houdt dit in dat je afhankelijk van welke cassette je hebt gemonteerd je zo soepel mogelijk door de versnellingen gaat. Je kan op deze manier heel makkelijk zorgen dat je ketting een zo recht mogelijke lijn houdt. Je kan tijdens het fietsen ook wisselen tussen handmatig en de twee Synchro Shift opties door de knop op de junction box in te drukken. Die kan op verschillende plekken zitten, maar bij de fietsen waar ik op reed zat deze op de plek waar mijn rechter stuurdop zit.
Tijdens het fietsen is het even wennen dat alles met één hand kan. Maar soepel gaat het zeker. Ik begin in de kleinste versnelling en schakel steeds een versnelling groter. Op een moment wordt het voorblad automatisch naar groot geschakeld. Bijna gelijkertijd schakelt hij automatisch achter twee tandjes groter (dit is van te voren in te stellen) omdat anders het cadans verschil te groot wordt. Daarna weer verder doorschakelen en je hebt alle versnellingen gehad. De Di2 zorgt er altijd voor dat voor en achter na elkaar worden geschakeld. De paniekrenners die bij het zien van een klim voor en achter tegelijk proberen te schakelen moeten hier even aan wennen. Het wennen zit eigenlijk alleen in je hoofd, want de Di2 werkt gewoon. Wel zou ik in eerste instantie met de Semi-Synchro Shift gaan fietsen, omdat je dan toch nog het gevoel hebt een beetje controle over het schakelen te hebben. Als ik er rationeel over denk, zal dit ook gewenning zijn, want de Di2 schakelt exact zoals jij het ook zou doen, maar zorgt ervoor dat je er niet over hoeft na te denken. Gewoon omhoog of omlaag schakelen.
Om de instellingen te kunnen aanpassen maak je met Shimano’s E-tube app op je iPhone of iPad via Bluetooth connectie met de groep (de software is er ook voor Windows computers). Je kan via deze app je instellingen aanpassen en bijvoorbeeld ook de mapping van de versnellingen (bij welke versnelling achter hij naar het grote kettingblad voor moet). Je kan er ook de firmware updates van het systeem mee uitvoeren alsook diagnoses wanneer er iets niet goed werkt. (dit laatste kan niet via je iPhone maar wel via je iPad of computer omdat de interface van de telefoon hiervoor te klein is).
Doordat er zoveel in te stellen valt, moeten je wensen wel zo bijzonder zijn wil het niet mogelijk zijn. Wil je bijvoorbeeld in een keer van het kleinste tandje doorschakelen naar het grootste tandje achter, dan kan dat in een keer, maar bijvoorbeeld ook in stapjes van 3 per keer. Net wat je fijner vindt. Ook de knop die boven op de shifter te vinden is (ja daar zit bij de Di2 groep een zeer goed weggewerkte knop) zijn in te stellen en te koppelen aan externe apparaten. Om een voorbeeld te geven: je kan je Garmin zo instellen dat de draadloze lampjes van Bontrager aan elkaar gekoppeld zijn. Daarna kan je de knoppen op de shifter programmeren dat bij het indrukken ervan de lampen, via de Garmin dus, aan en uit gaan. Verrassend genoeg werkt de software erg intuïtief, dat hebben ze erg netjes gedaan bij Shimano.
Geïntegreerde vermogensmeter
Het is nu bij Dura Ace mogelijk te kiezen voor de geïntegreerde vermogensmeter. Het zit niet verplicht bij de groep, het is een optie, toch handig wanneer je het niet nodig hebt. In dat geval hoef je er ook niet voor te betalen. Het vermogen van je linker been en van je rechter been wordt afzonderlijk gemeten. In elke crankarm zit namelijk een sensor die daarvoor zorgt. Ook wordt de cadens hier gemeten. Als je goed kijkt zie je dat de vermogensmeter vast zit aan de spider, dus mocht je de kettingbladen willen vervangen dan kan dit zonder dat je de vermogensmeter hoeft te demonteren. De vermogensmeter is waterdicht maar dat is iets wat je ook verwacht van zo’n product. De accu zit in de crank verwerkt en is op te laden met een kabeltje. De data kan je aflezen op je eigen fietscomputer. Je hoeft er geen Shimano-eigen product voor te hebben. Zolang je fietscomputer maar geschikt is om vermogen te meten via ANT+. Op de vermogensmeter zit een klein knopje waarmee je deze eenvoudig kunt verbinden met je fietscomputer en waarmee je de vermogensmeter kan calibreren. Geadviseerd wordt om dit laatste bij elke rit te doen (net als bij andere vermogensmeters) omdat de omstandigheden van temperatuur een luchtdruk veranderen, iets wat 15 seconden duurt. Dus dat valt erg mee.
De crankset is er in de volgende combinaties: 50-34T, 52-36T, 53-39T, 54-42T en 55-42T
De cranklengte is er in 7 stappen tussen 165mm tot en met 180mm.
Bij de cassettes is er de keuze uit 11-25T, 12-25T, 11-28T, 12-28T en de nieuwe 11-30T.
Remmen
De grote opvallendheid bij de remmen zijn de nieuwe schijfremmen die nu ook echt het label Dura Ace hebben gekregen. Hiervoor was er nog niet een specifieke Dura Ace schijfrem. Door al de regen heb ik de remmen niet tot het uiterste kunnen testen, maar gedoseerd remmen was wel nodig en dat is met de nieuwe schijfremmen (140mm maar ook in 160 te verkrijgen) heel fijn. In de regen remt de schijfrem wel duidelijk beter dan de velgrem. Vooral wanneer je begint te remmen merk je dat verschil goed. De velgremmen werken via Dual-Pivot en zijn officieel nu voor banden tot en met 28mm. Er is ook een Direct Mount versie van de velgrem. Binnenkort maar eens met droog weer testen.
Wielen
Tijdens de verschillende ritjes kwam het onder de journalisten toch wel een aantal keren te sprake; die nieuwe wielen rollen echt heel fijn. De Dura Ace C60 tube wielen bollen heerlijk, het lijkt allemaal bijna vanzelf te gaan. Ook het geluid (woesh woesh) helpt mee aan het fijne gevoel. Dit gevoel komt natuurlijk ook een beetje door de tubes, maar een groot deel komt ook op conto van de wielen zelf. Bij deze 60mm hoge wielen merk je harde zijwind, daar moet je even op bedacht zijn. Oh, en een klein stickertje dat het ventiel weerhoudt van tikken tegen de velg zou nog een verbeterpuntje kunnen zijn. Naast de C60 zijn er ook de C40 en de C24, met respectivelijk 40 en 24mm hoge velgen.
De prijzen
Groepset Dura Ace 9150 Di2 (velgremmen) – € 3549,-
Groepset Dura Ace 9170 Di2 (schijfremmen) – € 3599,- (zonder powermeter)
Losse crankset zonder powermeter – € 630
Losse crankset met powermeter – € 1499,-
Ter vergelijk met de nieuwe mechanische groep
Groepset mechanische Dura Ace 9100 (velgremmen) – € 2089,-
Groepset mechanische Dura Ace 9120 (schijfremmen) – € 2199,-
Conclusie
Door het heroïsche weer in Calpe is het testen van de nieuwe Dura Ace groep niet zo uitgebreid als ik zou willen. De groep heeft alles in zich om een verbeterde versie van de vorige groep te zijn, terwijl die al echt een topgroep was. De nieuwe shifters voelen goed. De software die zo uitgebreid is dat bijna alle mogelijke wensen in te stellen zijn en Synchro Shift maakt het schakelen nog makkelijker. Dan zijn er nog de geïntegreerde vermogensmeter, de nieuwe wielen en vooral ook de Dura Ace schijfremmen. Binnenkort maar eens wat langer rijden op de groep in droog weer om een volledig beeld te kunnen geven. Dankzij Wouter Roosenboom, de fotograaf die Shimano had geregeld, zijn er sfeervolle beelden gemaakt die ik je ook niet wil onthouden.
