Het afgelopen jaar is op zijn zachtst gezegd turbulent geweest wanneer we hebben over de bekentenissen van (oud) profwielrenners. Oud-renner Tyler Hamilton gaf hier min of meer de aftrap voor met het verhaal van zijn wieler-carrière en de rol van doping daarin.
Tyler Hamilton’s hoogtij dagen waren vóór de periode dat ik mij echt ging interesseren voor het professioneel koersen. Van zijn US Postal periode kan ik mij niets herinneren, het was toch vooral Armstrong die de aandacht opeiste destijds. Toch was hij in zijn prof-carrière van 1996 tot 2008 geen onverdienstelijke renner, in ieder geval één met veel potentie, zo als ook in het boek een aantal keer aangehaald wordt.
Dit boek heeft voor veel ophef gezorgd, en terecht. Hoewel er het afgelopen jaar veel uit de doeken gedaan is voor wat betreft het gebruik van doping in het professionele wielrennen is het echt fascinerend om te lezen hoe normaal het bijna was. Maar ook hoe structureel er gebruikt werd. Alles om er het maximale uit te kunnen halen en mee te kunnen blijven draaien met de top. Want anders was het niet te doen. Reed je paniagua (op water en brood) in de etappekoersen dan kon je nooit mee, uitgesloten.
Epo komt natuurlijk veelvuldig voor, maar ook testosteron, cortisonen en bloedtransfusies. Wonderbaarlijk om te lezen hoe makkelijk ze hiermee omgingen. Alles in het grootste geheim natuurlijk, naar de buitenwereld althans. Ook de bekende artsen, zoals Ferrari en Fuentes, hebben hierbij een zeer prominente rol gespeeld.
En natuurlijk krijgt zijn relatie met Lance Armstrong veel aandacht. Hamilton’s eerste stappen in het profcircuit heeft hij deels te danken aan Armstrong. US Postal kan de Europese ploegen op geen enkele manier bijhouden en moet alternatieve methoden kiezen om bij te blijven. Bijzonder hierbij is te lezen hoe Hamilton dit beleeft. Hoe hij Riis met een cadans van 40 de berg op ziet rijden terwijl de rest met 90 moeite heeft bijvoorbeeld. Armstrong’s fanatisme wordt ook steeds duidelijker en neemt steeds extremere vormen aan. Vriendschappen lijken niets te betekenen als het zijn resultaat in de Tour ook maar enigszins kan beïnvloeden.
Als ik zijn verhaal moet geloven – en waarom zou ik dat niet doen – moet er nog een hoop gebeuren in het wielrennen. De rol die de UCI, en daarmee ook Hein Verbruggen, heeft gespeeld in het geheel is uiterst twijfelachtig, maar toch is daar tot op de dag van vandaag niet veel van naar buiten gekomen. Het interview van Armstrong door Oprah Winfrey is zeker na het lezen van dit boek eigenlijk een lachertje. Het ’60 minutes’ interview met Tyler Hamilton waarin voor het eerst zijn verhaal openbaar maakt had ik nog niet gezien, maar ga ik zeker nog kijken.
Dit boek is een ‘must read’ als je uit eerste hand wilt lezen hoe het dopinggebruik er aan toeging in profpeloton. Ook het verhaal van Hamilton zelf is interessant om te lezen. Het beschrijft zijn profcarrière van begin tot eind. Enerzijds zal het verhaal meer begrip kweken voor de renners die gebruikten en tegelijkertijd zal het je beeld van met name Armstrong nog scherper stellen, waarschijnlijk niet ten goede. Hamilton is zelf vrij mild in zijn oordeel over hem overigens.
Gedeelte van 60-minutes interview uit 2011 op CBS; http://www.cbsnews.com/video/watch/?id=7366962n
Belangrijkste resultaten Tyler Hamilton;
2000 – Eindklassement Critérium du Dauphiné-Liberé – US Postal
2002 – 14e etappe Ronde van Italië – Team CSC
2002 – 2e Algemeen klassement Ronde van Italië – Team CSC (ondanks een gebroken schouder tijdens een crash)
2003 – Luik Bastenaken Luik – Team CSC
2003 – Eindklassement Ronde van Romandië – Team CSC
2003 – 16e etappe Ronde van Frankrijk
2003 – 4e Algemeen klassement Ronde van Frankrijk (met een gescheurde sleutelbeen door een crash)
2004 – Goud Individuele Tijdrit Olympische Spelen (ingeleverd wegens doping)
2004 – Eindklassement Ronde van Romandië – Phonak Hearing Systems
2004 – 8ste etappe Ronde van Spanje – Phonak Hearing Systems (ingeleverd wegens doping)
2008 – Eindklassement Ronde van Qinghai Lake – Rock Racing
2008 – Amerikaans kampioen op de weg – Rock Racing
Hoewel Armstrong een prominente rol in het verhaal heeft vind ik het toch opvallend dat de titel van de vertaalde versie in niets lijkt op het origineel. “The Secret Race” had van mij prima vertaald kunnen worden naar bijvoorbeeld “De Geheime Race” of “De Verborgen Race” in plaats van iets met maffia. Het gaat toch echt over Tyler en het gebruik van doping destijds in het peloton. De vertaalde titel verwijst mijns inziens teveel naar Armstrong. Bij de subtitel is dit eigenlijk precies hetzelfde; “Het onthullende verhaal over doping in het Armstrong-tijdperk” versus “Inside the Hidden World of the Tour de France: Doping, Cover-ups, and Winning at All Costs”. Wederom een duidelijk verwijzing naar Armstrong in de vertaling, in tegenstelling tot het origineel. Apart, vind ik. Moest ik nog even kwijt.
