Mooi is subjectief, laat dat duidelijk zijn. Want er zullen genoeg mensen zijn die weinig moois zien in al die vlaktes, stenen en kaalheid. Toch levert Payson McElveens tocht over IJsland prachtige beelden op.
De laatste jaren zien we IJsland vaker terugkomen als podium voor fietstochten en dat is niet zonder reden. Het dunbevolkte land heeft zijn onherbergzame kanten. Dat maakt het fietsen er niet makkelijker op, maar de uitdaging daarmee des te groter. De vulkanische vergezichten doen niet iedereen meteen op de fiets springen, maar er zijn er altijd die er juist wel warm van worden. Payson McElveen gaat zich wagen aan een oversteek van noord naar zuid over ruim 400 km. Hij doet dit in één keer, en daar heeft nog geen mens zich op fiets aan gewaagd.
Hij is niet vies van een paar kilometer meer of minder. In de twee weken voor deze monsterrit reed hij namelijk al een slordige 1000 km langs de kust van een aantal IJslandse fjorden met onder andere Lael Wilcox. Ik zou het zelf waarschijnlijk anders hebben aangepakt, maar het lijkt voor hem geen belemmering te zijn. Mooie beelden van een verschrikkelijke tocht.
