Met Specialized La Course meemaken, dát was het doel waarmee ik zaterdagmiddag met de Thalys van Amsterdam naar Parijs vertrok en me in het bonte gezelschap van media, journalisten, bloggers, pr-mensen, productontwikkelaars, ‘mecaniciens’ van Specialized, en (amateur-)rensters mengde. Wat we allemaal gemeen hadden was een enorme liefde voor fietsen, mountainbiken, wielrennen en de koers. Elk gesprek ging over fietsen, in welke vorm dan ook. En hét gesprek van de zaterdagavond was natuurlijk La Course, de ronde op de Champs Elysees voor dames die gepland stond voor de volgende dag.
Zondag 24 juli waren we met alle journalisten op de tribune op de Place de La Concorde en aan het parcours om de benen te zien rondmalen en de banden over de steentjes te horen rollen. De dames zouden rond half 2 starten en dus ruim binnen zijn voordat de mannen van de Tour de France de Champs-Elysées op zouden draaien. Het zou een harde koers worden. Zo vlak voor de finalerit van de Tour de France was persaandacht, radio en televisie gegarandeerd, en dat kan het dameswielrennen goed gebruiken. Elke rensters zou zichzelf hier wel in de spotlights willen fietsen. 89 kilometer volop koers, kom daar maar eens om bij de heren op de laatste dag van de TDF.
La Course 2016
En ja, het was een fantastische koers. Met een indrukwekkend voortrazend peloton van supergetrainde professionele vrouwen die knetterhard de steentjes van de Champs-Elysées veroverden. Het was indrukwekkend, ontzagwekkend en, inderdaad, een keiharde koers. Veel rensters werden eraf gereden, er waren valpartijen met knallend carbon en ontgoochelde rensters op de stoeprand zittend met het hoofd in de handen, er was een kopgroep die ervandoor ging en werd teruggepakt, een demarrage van Ellen van Dijk die net voor de streep werd ingerekend en een verrassende winnaar: Chloe Hosking van Wiggle High5.
Deze La Course had bijna alles in zich wat een toeschouwer zich kon wensen. Bijna, want met 89 kilometer lang rondjes om de Arc de Triomphe was dit toch meer een criterium dan een koers. En een wedstrijd van één dag is leuk, en belangrijk want het is een World Tour wedstrijd, maar het staat helaas in geen enkel opzicht ook maar een heel klein beetje in de schaduw van een ‘echte’ Tour de France; van 3 weken beulen en afzien op de (grotendeels) Franse wegen, van tactiek en kopwerk, van ploegenspel en demarrages, rode lantaarndragers en solisten. Nee, vergeleken met een ‘Tour du Feminin’ is La Course een troostprijs.
Hoe zat het ook alweer met de Tour de Feminin?
We schrijven 2013 als Marianne Vos en andere wielrensters een petitie indient bij de ASO om de ‘Tour de Feminin’ terug te brengen: de Tour de France voor vrouwen, een koers die er ooit was maar inmiddels van de kalender is geschrapt. Maar Vos krijgt nul op het rekest. Wat zij en de vele fietsende vrouwen wél krijgen van de ASO is in 2014 een eendagskoers over de Champs-Elysées, La Course, op de slotdag van de Tour de France. En op 24 juli 2016 gebeurd dit voor het derde jaar op rij. Het werd in 2014 gevierd als een overwinning, maar de stap naar de echte winst ligt nog buiten bereik.
Waarom is een etappekoers zoals de Tour de France voor vrouwen belangrijk voor het dameswielrennen? De dames hebben toch ook a hun Giro Rosa (Giro d ‘Italia voor vrouwen) en andere meerdaagse etappekoersen voor dames? Klopt als een bus, maar geen enkele ronde is zo groot en brengt zo veel pr, prestige, bekendheid, salaris en prijzengeld mee als de TDF. En de dames in het wielrennen hebben hun fietssporen meer dan verdiend: supergetrainde ambitieuze dames die net als de heren professioneel topsporter zijn. En die dus ook de ronde verdienen die daarbij hoort: een volwaardige koers, een goede 1 a 2 weken koersen door Frankrijk, met gele, groene, witte en bolletjestruien, dito prijzengeld, salaris en aanzien.
Wanneer de vrouwen een eigen Tour de France hebben, met dezelfde route en vooruitlopend in starttijd op de mannen, is (radio- en televisie-) aandacht gegarandeerd. En dat is ‘winning’ in de sportsponsoring. Dit zou een enorme impuls voor de professionaliteit van het vrouwenwielrennen betekenen. Een volwaardige Tour voor dames zal het vrouwenwielrennen in een hogere versnelling brengen.
Een etappe zoals La Course is mooi, als in een ‘mooie koers’ en een ‘mooie ervaring’, maar vooral een ‘mooi begin’. En na 3 jaar van La Course is het begin als wel gemaakt. Het is nu toch echt tijd voor een volwaardige 1 a 2 weken koers voor de ‘Feminin’ in La France.
