Ik durf het eigenlijk niet hardop te zeggen, maar het lijkt er zowaar op dat het Nederlandse wielrennen weer een stapje dichter bij de top is gekomen. En nee, ik verwacht niet dat we nu ineens de overwinningen aaneen rijgen, maar dat er een mooie overwinning in zit dit jaar…. Het zal toch nu wel een keer, we moeten er al zo lang op wachten.
Nu ik de eerste zin teruglees ben ik eigenlijk bang dat ik alweer te vroeg heb gejuicht.
2 weken geleden schreven we over Moreno Hofland, die in de Ruta Del Sol een mooie overwinning boekte. Nog niet het hoogste niveau, maar hij liet daar niet de minsten achter zich. Vervolgens lieten Lars Boom en Niki Terpstra zich erg goed van voren zien in de officieuze opening van het klassieker seizoen. De omloop het Nieuwsblad. Een kopgroep in een World-Tour klassieker, waarbij 2/3e van de groep bestaat uit Nederlanders. Hoe bestaat het?! En net dat ik al een beetje hardop begin te dromen, rijdt Lars Boom lek. Niki houdt z’n benen stil, want kopman Boonen fietst nog ergens en met Boasson Hagen naar de meet is ook niet echt een heel goede optie. De rest is geschiedenis.
De dag erna is er Kuurne-Brussel-Kuurne. Geen world-tour, maar een prachtige wedstrijd waarbij de Nederlandse inbreng meer dan behoorlijk was! Oke, 2 van de 3 belkin-mannen waren van Belgische komaf maar ik kan het me niet heugen dat een Nederlandse ploeg zich zo goed van voren liet zien in een klassieker. Hoevaak hebben we wel niet op de bank zitten balen omdat ze weer de slag gemist hadden. Ja, dan reden de Nederlandse equipes mooi op kop maar wanneer het erom ging, waren ze nergens. En nu zijn ze al in meerdere wedstrijden en (semi)-klassiekers van voren te bewonderen. En, nog belangrijker, ‘ze zijn op de afspraak’.
Net als vorig jaar is er uiteraard ook in andere hoeken van de wereld gefietst. Theo Bos fietste in 3 dagen iedereen naar huis in Langkawi. Voor de leuk mocht Kenny van Hummel ook een sprint winnen en kwam het totaal op 4 Nederlandse overwinningen. Sprinten, dat is aan de andere Nederlandse ploeg ook wel toevertrouwd met de 2 Duitse kanonnen. Een sprinttrein waar de rest van het wielrennend volk een puntje aan kan zuigen, dat moet gezegd! Het ziet er naar uit dat ook deze ploeg in de breedte aan het groeien is met een aantal sterke jongens die zich van voren laten zien. Zo kon Tom Dumoulin toch best lang mee over de witte weggetjes van de Strade Bianchi. En ook dat andere talent, Wout Poels, liet zien dat hij nog steeds de steile klimmetjes goed verteerd. Of het nou asfalt is of niet, Wout knokt, komt boven en ging nog snel ook!
En gisteren, gisteren was daar weer Moreno. Moreno Hofland. World Tour. Parijs-Nice. Voor Degenkolb. Voor Bouhanni. Prach-tig!
Mannen die voorgaande jaren toch al een aantal mooie overwinningen hebben behaald worden nu op gepaste afstand gefietst door onze Moreno! En het was geen sprint op pure snelheid, maar een sprint op macht. Het verrassingseffect in combinatie met een bak power. Dan mag je weer trots zijn op het Nederlandse wielrennen en stiekem een beetje hopen. Want onze Moreno fietste toch ook erg soepeltjes over de kasseien.
Helaas is het nou ook niet allemaal hosanna. Een valpartij, zoals zovaak in Parijs-Nice. Lars Boom, de man die toch behoorlijk goed in vorm leek te zijn viel en raakt geblesseerd aan zijn elleboog.
Een breukje, niet alleen in de elleboog van Lars Boom, ook een beetje in mijn vertrouwen.
Toch te vroeg gejuicht?
