Kort geleden kregen we een uitnodiging binnen van Trek om naar hun hoofdkantoor te komen in de VS. De reden van het bezoek gaan we op een later moment vertellen, maar omdat we er toch waren, hebben we meteen maar even een rondleiding door het hoofdkantoor gedaan. En dat was leuk!
Het is prachtig weer als we met de bus met een bescheiden groep journalisten ’s morgens vertrekken uit Madison. In de staat Wisconsin overigens, want als je gaat zoeken lijkt het wel alsof elke staat een stad heeft met die naam. Van een stad met zo’n 200.000 inwoners naar Waterloo (niet die in België inderdaad), een stadje met nog geen 4.000 inwoners. Klein dus, maar wel het stadje waar Dick Burke en Bevil Hogg in de jaren zeventig begonnen in ‘The Red Barn’. Die rode schuur staat er nog altijd en wordt voor onder andere opslag gebruikt, maar het huidige hoofdkantoor had meer ruimte nodig. Niet raar als je 900 mensen moet huisvesten en alles gelijkvloers is.
Dick Burke is de vader van de huidige CEO, John Burke. Best uniek dat een positie overgaat van vader op zoon in een bedrijf dat zich de grootste fietsenfabrikant van Noord-Amerika mag noemen met wereldwijd meer dan 2.000 werknemers en een waarde van zo’n 1 miljard dollar (volgens Business Insider). Speciaal was het daarom ook dat we (de journalisten) de dag voor het bezoek aan de fabriek door Burke bij hem thuis in Madison ontvangen werden.
Een korte trip, maar dergelijke uitnodigingen laten we uiteraard niet aan ons voorbij gaan. De reden voor het bezoek volgt dus nog, maar er is gelukkig nog veel meer te vertellen. Het hoofdkantoor is niet alleen maar een paar kamertjes met bureaus. Fietsen en onderdelen worden er ontworpen, getest en gemaakt. En daar valt genoeg over te vertellen en te laten zien!
Een merk met de leeftijd van Trek heeft een behoorlijke geschiedenis en daarvan hebben ze e.e.a. tentoongesteld. Best bescheiden als we eerlijk zijn, want er is nog zoveel meer. Ze hebben een plekje gereserveerd waar ze een paar belangrijke items laten zien. Zoals de eerste mountainbike en racefietsen uit de jaren zeventig en begin jaren tachtig. De een met Shimano Dura Ace, de ander met Campagnolo Super Record. Beiden met Columbus buizen. Mocht je er nog een in je schuur in de weg hebben staan, laat het ons even weten! Verder veel parafernalia uit de rijke geschiedenis. Best bescheiden dus, ze kunnen vast nog een paar van dit soort kasten vullen. Ik zal niet de hele geschiedenis van Trek voorschotelen, maar het mag duidelijk zijn dat ze altijd een voorname rol hebben gespeeld in de ontwikkeling van de racefiets en dat ze hierin niet stil zijn blijven staan.
Racefietsen van staal dus, maar die maken ze al een tijdje niet meer. Carbon en aluminium voeren de boventoon, maar wie weet komt er ooit weer een stalen Trek racefiets uit de fabriek rollen.
De onderdelen die je op Trek fietsen ziet, zijn, buiten de schakelgroep, vrijwel allemaal van Bontrager. Dat merk maakte eind jaren tachtig, eind jaren negentig vooral naam door hun mountainbike frames. In 1995 kocht Trek een groot deel van de aandelen en sindsdien gaan de twee merken hand in hand. De ontwikkeling en fabricage van veel Bontrager onderdelen vindt ook in Waterloo plaats.
Kantoor
Alles moet ergens beginnen en dat is voor de meeste fietsen bij de industrieel ontwerpers. Die beginnen met een idee, een ontwerp, en gaan van daaruit verder kijken met alle andere afdelingen. Wat kan wel, wat kan niet en wat moet er anders. Allemaal computermodellen die eenvoudig aan te passen zijn. Wanneer ze wat verder gevorderd zijn, kunnen ze een model maken om het allemaal eens in het echt te kunnen zien. Zo ook de fiets die je hieronder ziet. Het is niet waarschijnlijk dat je we ooit een fiets als deze op de weg gaan zien, maar het is goed af en toe eens wat anders te proberen en te zien. Van de fietsen die uiteindelijk wel geproduceerd worden, zijn ook veel prototypes gemaakt, maar die zijn niet allemaal bewaard gebleven. Vaak voeren ze hier ook breektests op uit waarna er vanzelfsprekend niet veel meer van overblijft, althans, niet een complete fiets.
Zoals elk kantoor zijn er gangen, maar er is juist ook heel veel open. Geen cubicles, zoals het stereotype beeld misschien is bij Amerikaanse kantoren. Elke afdeling en persoon heeft zijn eigen plek, maar alles is met elkaar verbonden, voor zover het gebouw dat toelaat. Hieronder is dit een voorbeeld waarbij Component Engineering op de voorgrond onder andere met Marketing samen zit. Veel fietsen overal en de lockers zijn voor je persoonlijke spullen.
Veel nog in eigen huis
Geen fietsfabriek zonder werkplaats. En dan niet alleen om fietsen te repareren, ook om ze te maken of om aan speciale verzoeken van de ontwerpers te kunnen voldoen. Dat is de speeltuin van de werktuigbouwkundigen van Trek. Die kunnen zich waarschijnlijk geen betere plek voorstellen om te werken dan hier. Ze hebben alle bijna mogelijke moderne machines tot hun beschikking waarmee ze bijna alles aan een fiets kunnen maken. Alleen bij uitzondering moet het ergens anders gemaakt worden. Ze krijgen intern opdrachten wat dan kan gaan om een onderdeel dat 3D geprint moet worden, of d.m.v. CNC vervaardigd moet worden. En dan zijn er nog de atleten die speciale wensen hebben. Ook maken ze veel prototypes die eerst in het veld getest worden voordat de ontwikkeling verder gaat. Ze zijn er dagelijks met 6 man bezig en wat je hieronder ziet is nog maar een klein deel. Ingenieurs in hun element! Al moet je wel altijd een veiligheidsbril op.
Project One Studio
De fietsen van Trek komen uit een fabriek. De fietsen uit de standaardcollectie zijn zoals je ze onder andere op hun website ziet gelijk aan elkaar. Wil je zelf bepalen hoe je fiets eruit moet komen te zien dan kan je kiezen voor Trek’s Project One optie. Via de website kan je dan een fiets naar wens laten verven en configureren tot iets unieks. Als je uiteindelijk je fiets helemaal zo hebt zoals je hem zou willen, wordt hij in Waterloo voor je gespoten, in de Project One Studio. Daar wordt je fiets van begin tot eind onder handen genomen. Het spuiten zelf doen ze in de Signature Studio waar de frame artist tussen de 3 en 11 uur (!) aan het airbrushen is per frame.
Productie
Veel producten van Trek en Bontrager worden in Waterloo gemaakt. Het gaat dan om de high end carbonproducten, zoals de OCLV 700 frames voor de weg, de OCLV Mountain SL frames voor mtb en de OCLV 600 frames van de Boone. Dat geldt ook voor de Bontrager onderdelen en accessoires zoals de Aeolus wielen en de XXX range. Alle andere carbonproducten komen uit Azië. Waar het carbon gemaakt wordt in Waterloo is jammergenoeg net de enige plek in de fabriek waar we op dat moment niet naartoe konden, omdat daar ook e.e.a. verbouwd werd. Normaal gesproken is dat ook toegankelijk.
De carbonframes gemaakt in Waterloo worden daar ook gespoten. Hieronder zie je “Misty”, zoals de verfmachine liefkozend genoemd wordt vanwege permanente mist aan verf die erin hangt. De machine kan het spuiten niet alleen sneller doen, maar gebruikt ook slechts een derde van de hoeveelheid verf die een mens nodig zou hebben.
De carbon Bontragerwielen worden allemaal gemaakt en gespaakt door Trek zelf. Daar zijn alleen vrouwen aan het werk omdat die uitblinken in het fijne werk. Er worden voor spaken ook machines gebruikt (uit Purmerend notabene!), maar niet alle spaken zijn daarvoor geschikt en dan wordt het weer handwerk.
Race Team Shop
De Race Team Shop is de ‘afdeling’ waar Trek hun atleten mee ondersteunt. Het gaat om 130 professionele atleten en zo’n 700 frames die door hun handen gaan. Alle fietsen van de profs gaan altijd via de Race Shop. Daar worden ze volgens de wensen van de atleten samengesteld. Ze hebben ook een aantal machines staan waarmee ze e.e.a. kunnen aanpassen of maken.
Altijd testen
Dit was eigenlijk de enige plek in de fabriek waar we maar beperkt foto’s mochten maken. Wat we wel mochten fotograferen was de “TREK Falling Mass”. Een gewicht dat op een product valt om te zien wanneer het breekt, simpel gezegd. Er ging alleen niets kapot deze keer.
Zoals je op de foto hieronder een beetje kan zien zou je niet direct denken dat hier dagelijks 900 mensen werken in het hoofdkantoor van Trek. Toch zijn we bijna een hele dag bezig geweest met een rondleiding langs alle afdelingen van het bedrijf. Toch wel groot dus. En hoewel het geen verrassing zal zijn, valt het je toch op: alles en iedereen ademt fietsen. Een fijn gevoel.
Viel er ook nog iets aan te merken? Ja! Veel te weinig posters van Bauke Mollema, maar wellicht komt daar snel verandering in. Mocht je zelf een keer in de buurt zijn van Waterloo, dan kan je zelf ook een tour krijgen door fabriek, dat is niet voorbehouden aan werknemers en journalisten!
