Het is inmiddels wel een traditie, dat ik samen met twee vrienden aan het einde van augustus op fietsavontuur ga. Dit jaar was de gravelbike aan de beurt, en Tom kwam met het idee om een mooie driedaagse route te rijden door het Sauerland. Na het Pieterpad in 2021, konden de bikepacking tassen weer aan de fiets voor drie dagen, 300 kilometer en ruim 6000 hoogtemeters.
Voorpret en inpakken
De voorpret begint natuurlijk al wat eerder. De routes zijn klaar, reservemateriaal is verdeeld en de overnachtingen zijn geboekt. Martijn heeft nog voorzichtig geopperd voor een die-hard trip met tent en slaapzak, maar het werd toch de ‘luxe’ variant met een dak boven ons hoofd en normaal bed :-).
De weersvoorspellingen zagen er goed uit voor het weekend, dus het inpakken van de juiste kleding ging vrij vlot. Drie setjes kort-kort fietskleding, armstukken, een regenjasje en een korte broek, t-shirt, slippers en vestje voor de avond. Uiteraard ook een tandenborstel, oplader en de nodige hoeveelheid aan sportvoeding. Het plan is om onderweg te stoppen voor koffie en lunch, maar Sauerland is een heel uitgestrekt gebied waar het niet vanzelfsprekend is dat er in elk dorpje een restaurant of supermarkt is. Dat hebben we een paar jaar terug al ervaren tijdens onze mountainbiketocht over de Rothaarsteig.
Los gehts!
Op donderdagavond rijden we naar ons logeeradres in Padberg, een dorpje in de buurt van de Diemelsee. Een laatste check aan de fietsen, de banden nog even oppompen en op vrijdagochtend rond half 9 rollen we de oprit af. Het is nog wat mistig, bewolkt en heel erg klam. Qua voorspellingen zou dit de minst mooie dag worden en helaas hebben we deze dag de zon ook niet gezien. Het zou op papier de meest pittige dag worden met ruim 2200 hoogtemeters en 107 km.
Het toeval wil dat we onderweg twee regenbuien hebben gehad, op momenten dat we in een dorpje kwamen waar een restaurant was. Echt nat zijn we dus niet geworden, al zorgde het klamme weer voor flink wat zweet tijdens het klimmen. En door dit grauwe lucht hadden we helaas niet altijd de mooie vergezichten, maar de route was ondanks dat wel erg mooi en afwisselend. De eindeloze ‘schotterwegen’ van Duitsland werden afgewisseld met verharde wegen waarbij er geen meter vlak was te ontdekken. Rond 17:00 uur rijden we Schmallenberg in, waar we vriendelijk worden ontvangen bij onze slaapplek. De fietsen kunnen achter slot en grendel en na een verdiend biertje is het tijd om te douchen en te gaan eten.
Daar is de zon!
De tweede dag begint meteen goed, want de zon schijnt. En ondanks dat de route van dag één al mooi was, maakt de zon het uitzicht en de omgeving nog een stuk mooier. De route gaat vandaag vanuit Schmallenberg in noord-westelijke richting naar Arnsberg. De route heeft minder beklimmingen en qua hoogtemeters blijven we net onder de 2000. Het verschil met de eerste dag is dat de klimmen vandaag veel langer zijn, waarbij we in het eerste deel al op het hoogste punt van onze trip komen op 708 meter boven zeeniveau. Met de strak blauwe lucht hebben we hele mooie vergezichten over het Sauerland.
In vergelijking met de eerste dag hebben we meer gravelwegen, die worden afgewisseld met dichte naaldbossen. Dat is overigens wel lekker om wat meer in de schaduw te fietsen, met deze hoge temperatuur. Als we in een dorpje zijn, of ergens een restaurantje tegenkomen stoppen we zodat we in elk geval niet met lege bidons komen te staan. En zo wil het dat we ineens bij een blokhut staan, die door een familie is afgehuurd voor hun familie weekend. Heel vriendelijke mensen die ons de bidons laten vullen, en tegelijkertijd ook een biertje aanbieden. Dat is met nog zo’n 30 km voor de boeg niet het beste idee, maar het typeert wel de gastvrije en vriendelijke mensen in het Sauerland. Dat biertje volgt wel als we aan het einde van de middag bij ons hotel aankomen, waar we nog even nagenieten op het terras in de zon. Het hotel ligt op een heuvel net buiten Arnsberg.
Weer huiswaarts
De derde en laatste dag kent de minste hoogtemeters, maar we hebben natuurlijk al wel twee dagen in de benen. We rijden vanuit de omgeving van Arnsberg nu in oostelijke richting naar ons logeeradres in Padberg. De temperatuur is nog wat hoger dan zaterdag, maar het is prima vol te houden. Zeker met de afwisseling van open vlaktes en schaduwrijke bossen. De klimmen wisselen elkaar weer wat sneller af in het begin en aan het eind volgen nog twee lange klimmen. Het fijne aan deze beklimmingen is dat ze een beetje trapsgewijs omhoog gaan. Je klimt een paar minuten om na een redelijk vlak deel weer verder te stijgen. Zo kan je tussendoor toch even op adem komen of wat eten of drinken, want je weet nooit helemaal precies wat er komen gaat in het Sauerland.
De ene klim stijgt geleidelijk en bolt lekker met zo’n 5 à 6%, terwijl de volgende zomaar de 20% kan aantikken. En dan heb je ook nog kans dat je over grove losse stenen rijdt, of juist over een dicht begroeid pad met boomwortels en stronken. Het is zo nu en dan echt balanceren op de fiets, om met je bepakking de juiste houding te vinden dat je beide wielen op de grond houdt en je achterwiel niet gaat slippen. Dat geldt ook voor de afdalingen, waarbij je met gemak boven de 50 km/h komt op onverharde wegen. Prima te doen, maar je moet wel rekening houden dat de fiets met bepakking anders reageert. En je rijdt nog steeds op relatief smalle banden, over losliggende stenen. Tijdens onze trip hebben we gelukkig niet te maken gehad met materiaalpech, al was er op de eerste dag wel een lekke band in één van de snelle afdalingen.
Merida Silex 7000 – Bikepack-buddy
Ik reed dit weekend met de Merida Silex 7000 gravelbike. Hier had ik een zadeltas van 15 liter, en een 4,5 liter frametas aan gemonteerd. Voor het eten had ik een 1,5 liter stuurtasje en daarmee had ik meer dan genoeg ruimte voor eerder genoemde bagage. Het frame heeft veel ruimte en ook met de gemonteerde frametas kan je nog makkelijk je bidons uit de houder halen. De voorvork en het frame hebben veel mogelijkheden om accessoires te monteren. Zo heb ik bij het bracket de nokjes gebruikt voor een extra bidonhouder met een bidon met gereedschap, reserveband en ketting-wax.
De Silex heeft een mechanische 12 speed GRX groepset van Shimano, met een 42 tands voorblad en 10-51 cassette. Ideaal voor dit terrein, want ik heb toch regelmatig naar de lichtste versnelling moeten schakelen. De fiets heeft een set aluminium Easton wielen, met een 45 mm Maxxis Rambler banden. Vooral die brede banden waren in de afdaling erg prettig. In combinatie met de robuuste aluminium wielen heb ik me geen moment zorgen gemaakt bij grove stenen of losliggend gravel in de afdaling. Het rijdt vertrouwd en heeft veel grip, waarbij de banden op de weg ook prima rollen.
De geometrie van deze Silex vind ik vrij relaxed, waardoor je er lekker comfortabel op zit tijdens de lange dagen in het zadel. Komend najaar zullen we de Silex 8000 met GRX Di2 en carbon wielen nog uitgebreid gaan testen. Voor een trip als deze kan ik in elk geval zeggen dat de Merida Silex 7000 een ideale bikepack-buddy is, mede dankzij de aluminium wielen en mechanische groepset. De stevige wielen zijn hufterproof, wat ideaal is op een trip met veel bepakking en afdalingen over grove gravelpaden. De mechanische GRX groep heeft een groot bereik, en werkt altijd! Scheelt toch weer een oplader in je bagage en de zorg om een lege batterij.
Routes via Strava
De routes van deze trip kan je hieronder bekijken via mijn Strava. Daarbij hebben we soms wat paden gemeden, of hebben we een stukje om moeten rijden. Soms bleek een pad er helemaal niet te zijn, of was het zo dicht gegroeid dat we er niet doorkwamen. Op papier lijkt deze route qua afstand en hoogtemeters prima te doen, maar voor een beginnend gravelbiker zou ik deze niet aanraden. Dit vanwege een aantal technische afdalingen, alsook hele snelle afdalingen waarbij je goed moet oppassen voor spoelgeulen en losliggende stenen.
