Ze zijn niet voor iedereen weggelegd, de mega-fiets-events. Eroica Japan was mijn laatste georganiseerde tocht en daar stonden slechts 250 fietsers aan de start, heerlijk. Maar ik snap ook de aantrekkingskracht van events als de Marmotte waar je samen met duizenden andere je ervaring deelt. Gelukkig kun je sommige routes ook heel prima zelf georganiseerd fietsen, in alle rust, op je eigen tempo en zonder grote groepen andere renners. Het enige dat ontbreekt is de medaille aan het eind.
Voorbereiding is alles
Zo fiets ik de Route des Grandes Alpes als onderdeel van mijn weg naar Amsterdam na meer dan een jaar reizen op de fiets. De officiële route loopt van Menton aan de Côte d’Azur naar Thonon-les-Bains (of andersom natuurlijk) aan het Lac Leman (bij ons beter bekend als het meer van Genève). Je legt 684 kilometer af over cols met klinkende namen als d’Iseran, Galibier en Turini en komt onderweg meer dan 18.000 hoogtemeters tegen. Grootste voordeel van zo’n toeristische route is dat op het moment dat je links of rechts af moet slaan er een groot bruin bord staat met de richting er op. Verdwalen is moeilijk, maar voor de zekerheid is het goed om de route in je navigatie app of als PDF bij je te hebben. Een website die je enorm kan helpen bij het plannen van jouw eigen route des grandes Alpes-rit is moveyouralps.com. Hier plan je de route online op maat, inclusief info over hotels per etappe en een profiel met al die klimmeters erin weergegeven.
Mijn ervaring is eerlijk gezegd niet een heel goed ijkpunt, aangezien mijn fiets 19 kilo weegt en ik nog zo’n 20 kilo aan bagage meezeul als overblijfsel van een jaar fietsen. Maar onderweg kom ik geregeld racefietsers tegen met een stuurtas, zadeltas, rugzak of twee kleine achtertassen. Als je alles van te voren goed organiseert is het waarschijnlijk in een dag of 7 te doen, maar zeker als je buiten het hoogseizoen fietst kun je prima per dag je etappes bepalen en misschien af en toe iets meer tijd nemen of zelfs een rustdag inplannen. Misschien geen overbodige luxe, want hoewel het natuurlijk prachtig fietsen is in de Franse alpen, is het zeker ook afzien om meerder dagen achter elkaar 2 cols over te fietsen. Aangezien mijn tempo behoorlijk veel lager ligt heb ik uiteindelijk 12 dagen nodig voor de hele route.
Direct omhoog
Ik begin met stralend weer aan de Middellandse zee. Na een bezoek aan de prachtige winkel van Café du Cycliste aan de haven van Nice gaat het direct omhoog richting Menton, het ‘officiële’ beginpunt van de route. Je hebt al meteen prachtige vergezichten over Monaco en de mediterrane kust. Je wuift nog even naar de palmbomen en begint dan aan de eerste echte klim, richting Sospel. Al snel laat je het luie strandleven achter je, verandert de omgeving en ruikt het niet meer naar zee, maar vooral naar klimmerszweet.
De volgende dagen doemt de één na de andere col op. Sommige bekend, andere minder. Mijn favoriet van de eerste paar dagen: de Col de Cayolle. De weg is heerlijk rustig, de natuur prachtig en de percentages goed te doen… totdat je aan de laatste vijf kilometer begint. Het venijn zit duidelijk in de staart. Wat ook fijn is van deze route: de afwisseling van dorpjes en natuur. Er valt altijd wel ergens iets te eten als je het nodig hebt, waarbij je wel de traditionele Franse lunchtijden een beetje in de gaten moet houden als je op een terras wil bijkomen en bijvoeden. Ook bakkers, waterpunten en campings zijn er allemaal voldoende te vinden. Je kunt de route dus ook aanpassen aan je financiële situatie. Kamperen kan meestal al vanaf een tientje per nacht, maar dan moet die tent natuurlijk wel mee op de fiets. De meeste wielrenners zullen een hotel, chambre d’hôte of een B&B prefereren.
Het betere bergweer
Tijdens een meerdaagse tocht als deze moet je zeker het weer niet onderschatten. Ik fiets de route in de laatste twee weken van juni en op de dag van vertrek is het dan ook rond de veertig graden. Een paar dagen later op de top van Col d’Iseran is het nog maar een graad of zeven. Onderweg kun je tot ver in juni nog (natte) sneeuw tegenkomen. Genoeg laagjes mee dus, en zeker een gilet en handschoenen mee voor de afdalingen die eigenlijk altijd wel fris kunnen zijn. Het is natuurlijk fijn dat je aan beide finishplekken van de route de mogelijkheid hebt om een frisse duik te nemen in het meer of de zee.
Hoe meer ik naar het noorden fiets, hoe ruiger de natuur wordt. Zeker na Briançon (dat een prima plek is voor een rustdag aangezien het ook halverwege de route ligt) lijken de cols nog uitdagender, maar dat komt misschien ook omdat ik al een week onderweg ben en behoorlijk wat klimmeters in de benen heb. Maar alpenreuzen zoals de Col du Galibier en Col d’Iseran blijven prachtig en machtig om te beklimmen, zeker de zuidzijde van de Iseran maakt indruk, het lege, wilde landschap zou niet misstaan in een aflevering van Game of Thrones. Helaas is de noordzijde minder fraai met skidorpen en enkele tunnels. Het blijft natuurlijk ook mooi om die bergpassen die je kent van de Tour de France ook zelf een keer te beklimmen.
Na 12 dagen (met bepakking gaat klimmen écht een stuk langzamer) kom ik moe maar voldaan aan in Genève. Het meer ligt er schitterend bij en het laatste stuk is gelukkig vlak maar vandaag helaas waait er helaas een stevige tegenwind. Zo krijgt de laatste etappe van le route des grandes Alpes toch nog een Nederlands tintje.
Conclusie
Le Route des Grandes Alpes is een meerdaagse uitdaging die je prima zelf kunt rijden mét wat voorbereiding. Afhankelijk van het seizoen en je voorkeur is het verstandig om accomodatie vooruit te boeken, maar je bent dan wel iets minder flexibel. Vergeet niet voldoende kleding voor verschillende weersituaties mee te nemen en iets meer gereedschap en reserverbanden zijn ook geen overbodige luxe. Op bijna elke col kom je wel collega-wielrenners tegen en fiets je maar zelden echt alleen. Maar het is zeker een heel andere ervaring om het op eigen houtje te doen dan in een grote groep fietsers tijdens een georganiseerd event. Bedenk van te voren goed wat jouw voorkeur heeft, er zijn ook volledig verzorgde (race)fietsvakanties te vinden die deze route in grote lijn volgen. Hoe je ‘m ook fietst, le route des grandes Alpes zal je zeker niet teleurstellen.
Foto’s: Alexander Munz
