Dat Limburg een van de mooiere provincies is om te wielrennen is natuurlijk oud nieuws. Degene die afgelopen weekend de Amstel Gold Race toertocht hebben gereden kunnen daarover meepraten. Maar het weekend voor de AGR toertocht was er ook een gaaf evenement in Limburg, wat maar al te goed liet zien dat je daar dus ook super kan gravelen.
Zaterdag 4 September organiseerde Crossborder Cycling Limburg weer een gravel toertocht met als thema Bevrijding. Ook in 2018, 2019 en 2020 organiseerden ze al een gravelrit die gelinkt was aan dit thema. Deze Liberation-editie vertrok vanuit Banholt, de thuishaven van de Gravel Series.
Toen we onze auto parkeerden in Banholt viel het kwartje. Ik was door een vriendin op sleeptouw genomen en had me niet heel goed verdiept in waar het was, maar ik was hier al eens eerder geweest! Namelijk op Bevrijdingsdag in 2019. Ook toen was ik op de cyclocrosser en werd ik een beetje afgeschrikt doordat meer dan de helft van de mensen met een mountainbike was. Dat was ook deze editie weer het geval.
Déjà vu
Tijdens het fietsen had ik af en toe een déjà vu naar die editie van 5 mei 2019 doordat ik hier en daar een pad herkende, maar de route was grotendeels spiksplinternieuw voor mij. In 2019 reed ik de 130 km editie, en ook dit jaar hadden wij gekozen voor de langste rit. Je kon kiezen uit drie verschillende routes deze keer. De kortste was de 20 km lange Family Ride. Deze route is goed toegankelijk voor beginners en voor families die met de fietskar achter de gravelbike of MTB willen rijden. De Liberation Ride is met 65 km en zo’n 500 hoogtemeters geschikt voor de beginnende graveler en voert langs bijzonder mooie plekjes in de gemeente Eijsden-Margraten.
maar wij reden dus de Crossborder ride van 125 km met zo’n 1800 hoogtemeters. Deze langste route voert langs de landsgrenzen met ook een klein uitstapje richting België. Parellel aan de gravelrit vertrok ook een l’Eroica toertocht, wat zorgde voor een bont publiek aan de start.
Ook over een stuk mountainbike route
De route kronkelde rond het startpunt; je komt eigenlijk niet verder dan 10 km hemelsbreed van Banholt. Dat maakt het extra bijzonder dat de route en de uitzichten onderweg zo afwisselend zijn. Dwars door graanvelden, maar ook langs wijn- en appelgaarden. Onderweg kom je langs de Amerikaanse begraafplaats in Margraten en vele monumenten die herinneren aan de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog.
De langere klimmen worden beloond met die typische uitzichten over het glooiende Limburgse landschap, nog mooier dan dat ik gewend was van de AGR omdat je meer in de natuur zit. En daarna kwamen natuurlijk de spectaculaire afdalingen, waar het én genieten was van het uitzicht maar wat tegelijkertijd een stukje techniek training was. De route gaat ook door diverse bossen, o.a. daar waar je de mountainbikeroute oppakt. Daar kon het ook wel modderig zijn. Zeker wel meer dan alleen gravel dus!
Genoeg te eten
Het was erg leuk om na alle door corona afgelaste evenementen weer eens zo’n mooie toertocht te rijden. Daarnaast kregen we voor 30 euro wel waar voor ons geld, al is het voor volgend jaar wel iets duurder geworden. Per mail hadden we al de gpx-file gekregen, want de twee langere afstanden waren niet uitgezet. Als je geen gps-fietscomputer had kon je dat van tevoren aangeven en lenen op locatie. Bij de start kreeg je koffie en thee, en onze routes hadden maar liefst 4 rustplekken. Bij het Shimano Experience Centre in Valkenburg was de grootste tussenstop, waar we heerlijke Limburgse taartjes hebben gegeten.
Net als bij de andere stops was er ook genoeg water, sportdrank, Limburgs fruit en Cliff Bars. Bij de finish wachtte een heerlijke warme maaltijd en een herinneringsmedaille op ons, die hadden we wel verdiend na 125 km gravelen. Het was daar heerlijk zitten aan de ruim opgezette picknicktafels onder de bomen. We hebben daar nog even nageborreld met heerlijke muziek op de achtergrond vanaf het live podium waar een singer/songwriter covers speelde.
Echt een aanrader dus voor een heerlijk compleet dagje fietsen in eigen land. Wij kozen ervoor om de route te doen op cyclocrossers, wat af en toe best uitdagend was. Er was gravel in alle soorten en maten, van fijne Granny Gravel, tot zeer grote keien in Belgie. De route ging af en toe tegen steile mergelwanden op, en bepaalde delen over de zwarte mountainbike route.
Op de cyclocrosser moesten ik in totaal 5 keer afstappen omdat mijn verzet te zwaar was, daar waar de meeste mountainbikers toch nog naar boven konden rijden. Als je qua techniek nog beginnend ben en niet van Hike a Bike bent, zou ik de eerste keer gravelen in Limburg op de mountainbike gaan. Ben je al wat gevorderd en opzoek naar avontuur, dan lekker op de cyclocrosser of gravelbike gaan. Kies wel voor een licht verzet met al die steile klimmetjes. Uit ervaring – van dames wel – kunnen we spreken dat 40 voor en 11-36 achter aan te raden is.
meer info via Crossborder Cycling
