Halverwege december schreven we een artikel over A-Dugast en de tubes die zij produceren. De oplettende lezer zal zich misschien nog herinneren dat daar een test aan gekoppeld zou worden. In diezelfde decembermaand zijn we direct begonnen met het kitten van de set tubes op daarvoor geschikte velgen. Een tijdrovend klusje zo bleek.
Prepareren
Om een tube goed op de velg te kitten moet je de velg voorzien van meerdere kit-lagen, echter is het raadzaam om de kit per laag 24 uur te laten drogen. Omdat de Mavic Reflex velg die we hiervoor gebruiken redelijk diep is, hebben we er ook nog een (katoenen) velglint in gekit, inclusief 5 a 6 lagen kit. Voordat je dan de tubes erop gaat monteren, moeten deze eerst nog even een tijdje opgerekt worden zodat ze wat makkelijker om de velg te trekken zijn . Voor je het weet ben je 8 dagen verder om een setje wielen te kitten. Nu kunnen we stap voor stap gaan uitleggen hoe dit precies in z’n werk gaat, maar de mannen van Dugast zelf hebben de perfecte handleiding voor het kitten van tubes geschreven. In deze handleiding staat ook duidelijk dat je de tube niet om de velg mag kitten zolang het verschil in radius tussen velg en tube groter is dan 1 mm. Alles leuk en aardig, maar hoe kan ik dat nou controleren? simpel, maar doeltreffend hulpmiddel hierbij is een spacer van je voorvork. Deze heeft nl. dezelfde radius als een tube.
Zoals gezegd hebben we de tubes gekit en na 2 dagen (we nemen het zekere voor het onzekere) testen we of ze echt goed vast zitten. De tubes zijn goed en stevig op de velg gekit, maar we zijn nog niet klaar. Het karkas van de tubes is van katoen en dit moet nog worden beschermd tegen vocht en vuil. De tubes zijn immers gemaakt om er mee de drek in te gaan, dus dat ze vies en nat worden is geen uitzondering. Hiervoor wordt er Aquasure bij geleverd in combinatie met een latex handschoentje. De bedoeling is dat je met je vinger de Aquasure (een lijmachtige substantie) verdeeld over het blanke karkas van de band. Het handschoentje zit er niet voor niets bij, want heb je het aan je vingers gaat het er met geen mogelijkheid meer af. Na een paar dagen is het wel ‘weggesleten’ maar alles wat je aanpakt blijft plakken. (Ja, we hebben ervaring, het handschoentje was nl. gescheurd). Zit de Aquasure eenmaal op het karkas moet ook dit nog eens 24 uur drogen en dan zijn de wielen inclusief tubes klaar om te gebruiken!
Op pad
Het kostte wat moeite, helemaal als dit de eerste keer is dat je een tube kit, maar het is gelukt en we kunnen op pad. Tubes hebben als grootste voordeel dat je met lage bandenspanning kan rijden zonder het risico op snel lekrijden. Veldrijders rijden over het algemeen met weinig druk in de banden zodat het profiel zoveel mogelijk contact maakt met de grond. Als een band nl. platgedrukt word, wordt de oppervlakte waarmee deze de grond raakt groter en dat resulteert in meer grip. Dit zorgt overigens wel voor wat meer weerstand. Tijdens de training rijden we voor het eerst op de tubes en dat voelt alsof je constant met een lekke band rijd, een vreemde gewaarwording. Wanneer je hard door de bocht gaat lijkt het alsof je achterwiel uitbreekt. Het drift als het ware de bocht uit en ik snap nog niet echt wat het voordeel hiervan moet zijn. Wanneer je een boomstronk over het hoofd ziet hoor je de velg erop knallen. Gelukkig is een stootlek praktisch onmogelijk bij een tube, er zit nl. geen opstaande rand op de velg waar een binnenband (die er ook niet in zit) tussen kan klemmen.
Gelukkig weten de overige tube-rijders me op de training te vertellen dat het nog wel eventjes wennen is, maar daarna wil je niet meer anders. Zij attenderen mij ook op de busjes pit-stop, die de band repareren mocht je het toch voor elkaar krijgen om lek te rijden met een tube. Tuurlijk kan je lek rijden, maar zoals in het vorige artikel beschreven is deze kans een stuk kleiner in vergelijking met draad/vouwbanden die een binnenband hebben. Afhankelijk van het weertype is ook de hoogte van je bandenspanning. Bij droog weer kan je met wat meer druk rijden, omdat je dan meer grip hebt dan bij slecht weer. Het vinden van de juiste bandenspanning is in het begin erg lastig, want voor m’n gevoel rijdt ik altijd met te weinig druk en dus het gevoel van een stel lekke banden onder je fiets.
Langzaam maar zeker begin ik hier aan gewend te raken en wordt de manier van fietsen hier ook op aangepast. Het is een totaal andere manier van fietsen wanneer je met tubes rijdt. Zo ga je wat vaker boven je zadel hangen om stoten op stronken of obstakels te voorkomen, kan je veel harder door de bocht ook al wil de fiets driften en rijdt je veel makkelijker op schuine kanten. Dit alles heeft voornamelijk te maken met de vervormbaarheid van de banden. Door het gebruik van een katoen karkas is de band dusdanig soepel dat, in combinatie met de lage bandenspanning, deze vormt naar de ondergrond. Het uitbreken/driften van je achterwiel raak je aan gewend en kan je controleren zodat je bochten harder kan insturen.
Het is wel belangrijk dat je de tubes goed onderhoud. Het is slim om de banden na afloop goed schoon te maken, om te voorkomen dat vuil en vocht toch in het katoen kan trekken. Het karkas is wel ingesmeerd met Aquasure, maar tijdens wedstrijden en/of tochten kan dit altijd wat beschadigen door steentjes, takjes of andere voorwerpen. Daarnaast wordt bij wedstrijden vaak de fiets snel afgespoten met een hoge druk reiniger, dit vergroot de kans op binnendringen van vocht wanneer er een kleine beschadiging in het beschermoppervlak zit.
Om een mooi beeld te krijgen van het voordeel van een tube in bijvoorbeeld bochten is het filmpje hieronder een aanrader! Met alle slow-motion beelden is het sowieso een fraai filmpje dus een kleine tip; bekijk ‘m nog een 2e of 3e keer met de focus op de banden. Een ander filmpje waaruit blijkt hoe gewild en populair de banden van Dugast zijn is die van de collega’s van GCN. Zij interviewen Klaas Vantornout over de verschillende tubes (profielen – zie video hieronder) die hij gebruikt gedurende het seizoen. Zoals Vantornout ook aangeeft in dit filmpje, bijna het gehele profpeloton rijdt op Dugast tubes. Ook verteld hij wat de bandenspanning is bij verschillende weersomstandigheden. Om hier een voorstelling van te maken is het wellicht interessant (mits je een pomp hebt met goede drukmeter) om eens een klein stukje te fietsen met 2 bar of minder in je banden. Grote kans dat je komende zondag toch op een iets andere manier naar de profs kijkt tijdens het WK in Hoogerheide!
Details
A-Dugast tubular band
Small bird profiel
32 mm breed (ook verkrijgbaar in 30-33-34mm, let op: voor wedstrijden is 33 mm de maximale breedte)
Prijs: EUR 72 per stuk.
Pluspunten
+ Erg soepel
+ Grip (Veel grip)
+ Controle
+ Looks (maar dat is persoonlijk)
+ Hoge lekbestendigheid
Minpunten
– Prijs
– Tijdrovend
– Mocht je lekrijden is een band wisselen niet in 10 minuutjes geregeld.
Conclusie
De tubes van Dugast zijn een prijzige en vooral tijdrovende hobby, maar wanneer ze eenmaal goed geprepareerd zijn en je ermee op pad kan dan betaalt dat zich dubbel terug. Wanneer je besluit om met Dugast tubes te gaan rijden moet dat ook een bewuste keus zijn, want dit zijn geen banden die je er eventjes opzet en vervolgens alleen van wat lucht moet voorzien. Je leert er op een andere manier mee fietsen waardoor je veel zekerder op de fiets zit. Dit omdat je veel meer grip hebt met als gevolg dat je overal een stuk harder kan fietsen. 72 Euro voor een enkele band is veel geld, zeker ook gezien het werk en onderhoud dat je er allemaal mee hebt, maar de voordelen kunnen wel degelijk het verschil maken tijdens een wedstrijd. De looks, is natuurlijk persoonlijk, zijn naar mijn idee super. Het blanke karkas geeft een klassieke uitstraling dat wel weer past bij het veldrijden. Daarnaast is de kans op een stootlek nihil, maar kost wel een hoop extra moeite mocht je wel lek rijden.
Te koop bij A-Dugast
