Als je het hebt over hoge verwachtingen: De nieuwe Caad 12 van Cannondale. De opvolger van de toch wel maatstaf in aluminium racers van afgelopen jaren; de Caad 10. Maar waarom geen Caad 11? Omdat ze bij Cannondale vonden dat er bij deze opvolger zoveel veranderd is dat ze een stapje hebben overgeslagen in de naamgeving. Caad 12 dus. Caad staat trouwens voor Cannondale Advanced Aluminium Design, maar dat terzijde.
Eind juni werd de Caad 12 bekend gemaakt. Nog lichter, stijver en soepeler waren de speerpunten. Het frame werd helemaal opnieuw ontworpen en er werd een nieuwe voorvork uit een stuk carbon gebruikt voor deze racer. Samen met de nieuwe 25,4 mm zadelpen maakt dit dat het geheel al 200 gram lichter is dan de oude Caad 10. De bracketstijfheid is 13% hoger en de balhoofdstijfheid is 10% hoger dan bij de Caad 10. De verticale doorbuiging is aan de achterkant met 50% en aan de voorkant met 10% toegenomen. Stijver en tegelijkertijd comfortabeler dus op papier. Maar genoeg cijfertjes, nu de racefiets maar eens in het echt testen.
Details
De fiets die wij kregen is de Caad 12 Disc Ultegra met de volgende specificaties;
Frame: Caad 12 Disc Smartformed 6069 Alu
Voorvork: Speed Save Ballistic Carbon
Stuurpen: Cannondale C2 alu
Stuur: Cannondale C2 alu
Remmen: Shimano hydraulische schijfremmen
Derailleurs: Shimano Ultegra 6800 (11-speed)
Shifters: Shimano r685 hydraulisch
Cassette: Shimano Ultegra 6800 (11-28)
Ketting: Shimano HG700
Crank: Cannondale Hollowgram SI BB30
Wielen: Mavic Aksium Disc
Banden: Schwalbe Lugano 25 mm
Zadel: Fizik Arione R7
Zadelpen: Cannondale C2 carbon 25,4 mm
Gewicht: 8,52 kg (maat 54 incl. bidonhouder)
Prijs: € 2299,-
Looks
Deze Caad 12 is vooral zwart met een klein beetje licht grijs. Het aluminium is niet glanzend en gaat richting matzwart. Net iets minder mat dan je bij carbon frames wel eens ziet. Het frame ziet er klassiek uit. Rechte lijnen in de voorvork, bovenbuis, achterbrug, eigenlijk is alles strak en recht. Samen met de schijfremmen maakt dit het tot een fiets die in een groep er niet direct uitspringt, maar wanneer je even kijkt je toch zoiets hebt van “hey, dat ziet er goed uit”. Omdat er geen velgremmen zijn ziet vooral de achterkant er super clean uit. Mooi!
Nu we het toch over mooi hebben (smaken verschillen ja), kijk eens naar die Hollowgram crank van Cannondale. Hoe smaakvol! Wat minder mooi vind ik de grijze zadelpen die doordat deze van carbon is niet helemaal bij het geheel past. De stickers op de wielen van Mavic zijn vaak druk, zo ook bij deze. De witte Mavic letters zijn ietwat hoekig en dat past niet zo bij de rondere grijze Cannondale letters. Gelukkig zitten de stickers niet onder een laklaag dus je kan ze verwijderen. Ik denk dat hij dan nog meer af is. Maar dat zijn wat kleine details.
Het fietsen zelf
Dan gaan we maar eens wat kilometers maken. Direct tijdens de eerste meters merk je duidelijk dat het een stijve racer is. Dat hadden we stiekem wel verwacht als opvolger van de Caad 10. Als je geblinddoekt deze racer rijdt, zou je qua laterale stijfheid niet het idee hebben dat het om een aluminium frame gaat. Als je in deze prijsklasse gaat kijken naar de laterale stijfheid van carbon racefietsen, zal menig racefiets zijn meerdere moeten erkennen in deze aluminium Caad 12. Dat hebben ze toch erg netjes gedaan.
Maar is er dan geen verschil met de carbon racers? Toch wel. De verticale demping bijvoorbeeld waar we hiervoor ook al over spraken. Natuurlijk zijn er cijfertjes die laten zien dat de fiets veel comfortabeler is dan strakke carbon racers, maar je moet dit gewoon zelf ervaren. Met deze Caad 12 is er zeker enig comfort. Het verschil met carbon merk je, maar je moet niet verwachten dat je lekker comfortabel over kasseien kan cruisen met deze Caad 12. Dit blijft een echte stijve racer, hij stuurt direct en je blijft heel goed het contact met de weg houden. Het gevoel van controle is hierbij erg groot en dat is fijn fietsen. Daar draagt de nieuwe voorvork ook aan bij. Dat gevoel van controle merk je ook bij het klimmen. Bij het staan gaat de fiets soepel van links naar rechts.
De schijfremmen zijn heerlijk. Sommige mensen vinden dat niet op een racefiets horen, maar ook zij zullen moeten toegeven dat velgremmen niet opkunnen tegen de schijfremmen qua remvermogen. De schijven zijn 160 mm groot. Zelf vind ik 140 mm mooier staan. De remmen geven een geweldige vertraging. Heuvel af merk je dat het beste, maar ook op het vlakke zul je verbaasd staan.
Het schakelen met Shimano Ultegra valt echt niets op aan te merken. Een heerlijke groep die je nooit in de steek laat. Met 8,52 kg (incl. bidonhouder) is de racefiets geen lichtgewicht. Wil je een lichtgewicht Caad 12 dan moet je gaan voor de Black Inc. versie die 6,74 kg weegt. Deze heeft dan ook geen schijfremmen en is een “tikkeltje” duurder, nl. € 4999,-. De Caad 12 is te krijgen als:
Caad 12 Black Inc – € 4999,-
Caad 12 Dura Ace Disc – € 3999,-
Caad 12 Ultegra Disc – € 2299,- (getest model)
Caad 12 Ultegra – € 1999,-
Caad 12 105 Disc – € 1699,-
Caad 12 105 – € 1499,-
Pluspunten
+ stijf alu frame
+ controle
+ prijs
+ uitstraling
Minpunten
– gewicht totale fiets
Conclusie
Cannondale heeft met deze Caad 12 opnieuw een echt topmodel alu-racer in huis. Het is een racer pur sang. Net even comfortabeler dan veel racers van carbon. De controle die deze racefiets je geeft, voelt heerlijk compact, alsof je een bent met de fiets. Voor de sportieve toerrijder is deze schijfversie een prima optie, ga je wedstrijden rijden (wat zeker kan met de Caad 12) dan zul je waarschijnlijk moeten kiezen voor de versie zonder schijfremmen. Zeker voor de zogenaamde rondjes om de kerk is dit frame een hele fijne optie maar dan is de lichtere Black Inc. een overweging waard. Kortom: deze Caad 12 is absoluut de favoriet op onze alu-verlanglijst.
Via Cannondale
