In de weken voor Parijs – Roubaix kreeg ik de vraag steeds vaker: met welke fiets ga je eigenlijk? Mijn eerste reactie was vaak: m’n stalen Koga Flyer uit 1987, leek mij een veilige keuze. Met van die 25 milimeter bandjes erop en het relatief lange, en in mijn ogen onverwoestbare frame, zou het moeten lukken.
Racefietsblog heeft immers al eens eerder moderne kasseienfietsen getest in België, en om dat nu weer over te doen… Maar al pratende kwamen we op de redactie op een mooi plan. We zouden elk een ander type fiets meenemen waarvan wij dachten dat het goed zou passen bij de uitdaging van de Hel van het Noorden. Toen hoefde ik niet lang na te denken, een gravel-bike was precies het gereedschap voor deze klus. Mijn oog viel op de Grade van het Amerikaanse merk GT (de initialen van Gary Turner, de oprichter). Want échte gravel-racers komen natuurlijk uit de VS.
Ik werd echter meteen teruggefloten door GT zelf. De Grade is namelijk geen gravel bike, maar een EnduRoad racer. Een wat? vroeg ik nog, maar laten we niet over hokjes gaan twisten en vooral gaan fietsen, de verschillen en overeenkomsten kom je dan vanzelf wel tegen.
Eerste indruk
De Grade is in ieder geval een stoere verschijning. Wij rijden de carbon 105 uitvoering waarbij het carbon voor een groot deel ongespoten blijft. Mat zwart wordt afgewisseld met hoogglans striping en subtiele witte logo’s. Wat opvalt is de typische driehoek (TripleTriangle noemt GT het zelf) waar de bovenbuis en de zadelbuis elkaar kruisen, een kenmerk dat het merk al sinds eind jaren 80 gebruikt in hun MTB frames. Het zou moeten zorgen voor meer stabiliteit i.c.m comfort dan bij een regulier frame. Onze testfiets is verder afgemonteerd met een fonkelnieuwe 2 x 11 Shimano 105 groep, inclusief hydraulische schijfremmen, steekassen, tapered balhoofdbuis, Stans’ NoTubes velgen en een eigen randonneur-stijl stuur met uiteindes die maar liefst een hoek van 14 graden naar buiten maken ten opzichte van de bocht. Ingetogen, maar toch opvallend dus. De meeste fietsers reageren er in ieder geval positief op, mocht ik zelf kiezen dan zou ik wel gaan voor een uitvoering waarbij de striping details meer kleur hebben, dat ziet er net iets frisser uit dan deze zwart/witte versie.
Op naar Roubaix
Aangezien ik de fiets pas een paar dagen voor de Roubaix Challenge ontvang, heb ik niet veel tijd om aan de andere zitpositie te wennen, dat baart me toch een beetje zorgen. Gelukkig ben ik wel een comfort-racer gewend (Bianchi Infinito) dus de zitpositie komt wel in de buurt. En de Grade toont zich een allemans vriend wat houding betreft. Dankzij dat opvallende stuur heb je namelijk een brede variatie in zithoudingen, van een diepere race positie tot ontspannen rechtop. De geometrie is echter duidelijk anders dan een racefiets of een cyclocrosser. Vooral de hoek van de voorvork is nog net wat relaxter dan bij andere langeafstandsracers met z’n 71,5º. Alles is meer op comfort gericht dan keihard bochten aansnijden. Het hoge balhoofd, het gekke knikje in de liggende achterbuis, de dunne, staande achterbuizen en de hoek van zadelbuis en voorvork wijzen allemaal dezelfde kant op. Tijdens de 165 kilometer van Busigny naar Roubaix worden de Grade en ik ondertussen best goede vrienden. Hij voelt goed opgewassen tegen het kasseiengeweld, verrast me niet met gekke uitlijders op natte stenen en remt en stuurt heel betrouwbaar. Het is natuurlijk moeilijk vergelijken, maar ik krijg de indruk dat de statisch verende achterbrug best zijn werk doet, terwijl de steekassen voor de nodige stabiliteit zorgen. Geen enkele keer wekt de Grade de indruk dat hij het niet aankan.
Aangekomen in Roubaix vallen nog een aantal zaken in positieve zin op. De wielen en banden (wel gek dat de velgen geschikt zijn voor tubeless maar er reguliere 28mm Continental Grand Sport draadbanden gemonteerd worden) combinatie blijkt prima te werken op dit zware parcours. Beide geven geen krimp. Ook pluspunten voor de perfect schakelende 105 groep en bijbehorende hydraulische schijfremmen. Ik rijd voor het eerst met deze setup, maar ben onder de indruk. Schakelen gaat soepel en precies, zelfs op de kasseienstroken (bewust getest). De 160mm schijfremmen maken op mij een betere indruk dan wat ik gewend ben van de meeste mountainbikes. Ze zijn prima te doseren (vergelijkbaar met velgremmen), grijpen niet te plotseling aan en blijven heerlijk constant remmen. Enige minpunt, ze maken bij harder remmen nogal wat lawaai, een fenomeen waar de BMC GranFondo, die ook meereed, ook last van bleek te hebben. Dit kan ook de nieuwigheid zijn en valt waarschijnlijk op te lossen met bijstellen van remblokjes. Naast het piepen van de remmen heb je echter nog een ander nadeel met schijfremmen in de modder. Mountainbikers zullen het geluid van aanlopende schijven ook herkennen, iets waar je op de weg minder snel last van zal hebben met dit soort remmen, maar zodra je van de gebaande paden afwijkt hoor je al snel modder e.d. zich ophopen, en dan voel je je niet sneller…
Kom je buitenspelen?
Na Roubaix gaat de Grade mee op verschillende ritjes. Hij gaat mee klimmen in Limburg, de dijken op in Noord Holland en mee het bos in, in de omgeving van Utrecht. Minder zware uitdagingen dan Roubaix misschien, maar wel meer passen bij wat je met zo’n fiets als deze in Nederland zou doen. Tijdens deze verschillende testritten laat de Grade nergens echt steken vallen, maar blinkt ‘ie wel een paar keer enorm uit. Tijdens een gravel-klim in Limburg (sorry GT) vallen opeens alles stukjes op hun plek. Als volleerd offroader rijd ik de klim omhoog en hoor ik achter me de stille vloeken van de andere fietsers op hun lichtere, maar ook stijvere volbloed racers. Hier is de Grade écht in zijn element, net als op de smalle gravel-fietspaden (sorry GT) in de bossen rond Hilversum. Je hebt dan opeens zoveel lol dat je teruggaat naar de tijd van het BMX’en! De Grade geeft je zoveel vertrouwen door zijn geometrie, remmen en steekassen, dat je alleen maar harder langs de bomen wilt knallen. Dit is écht buitenspelen voor volwassenen! Mede ook door het opvallende stuur, waarmee je niet super scherp, maar met veel rust en vertrouwen bochten maakt, worden je stuurbewegingen automatisch wat vloeiender. Natuurlijk zijn er (zeker met de standaard gemonteerde 28mm slicks) ook grenzen. Niet elk modderpad ligt opeens aan je voeten. Maar er kunnen banden tot 35mm breedte op gemonteerd worden met meer profiel, alleen dat doe je niet tijdens je ritje. En dat is dan ook misschien het enige aanwijsbare minpuntje. De Grade probeert misschien iets teveel verschillende disciplines in één fiets te verenigen. In een langere geasfalteerde klim of op een bochtig parcours gaat ‘ie het afleggen tegen de meer gespecialiseerde racefietsen. Maar laat ‘m los op bospaden of op een onverharde klim of afdaling (zonder al te veel modder of diep zand) en zijn er weinig fietsen die je liever bij je hebt.
Fiets: GT Grade Carbon 105
Groep: Shimano 105
Wielen: Stans No Tubes Grail Disc
Stuur: GT DropTune Super Light
Zadel: Fizik Aliante
Prijs: € 2399,-
Pluspunten
+ wat een lol!
+ kwaliteit van de afmontage
+ zeer comfortabel rijgedrag
+ fiets waar je alle kanten mee op kan
Minpunten
– geluid van aanlopen schijfremmen in modder
Conclusie
Je zou een beetje zurig kunnen zeggen dat de GT Grade teveel fietsen in één wil zijn, maar na een tijdje testrijden ben ik het daar toch niet mee eens. De Grade is een meer dan capabele racefiets die op asfalt gewoon heel comfortabel rijdt, maar je daarnaast uitdaagt om het bekende zwarte asfalt ook eens wat vaker achter je te laten. Omdat ‘ie offroad zo goed is, merk je dat je steeds vaker naar onbekende en onverharde paadjes op zoek gaat. Deze fietst daagt je dus uit en dat is bijzonder. Persoonlijk vind ik het niet de mooiste fiets die je momenteel kunt kopen, maar fiets je vaker over de grens of wil je je eigen grenzen verleggen, dan is de GT Grade een hele leuke uitbreiding van je stal (ik ben zelf enthousiast aanhanger van regel #12 van de Velominati). Want hoe je deze categorie fietsen ook wilt noemen, je gaat er veel plezier mee beleven als je een beetje avontuurlijk bent aangelegd. En de GT Grade is een topper binnen het plezier-segment.
Voor de GT Grade kun je in Nederland bij verschillende fietszaken terecht, de adviesprijs voor ons model (Carbon 105) is € 2399,- . Er zijn in ieder geval zowel een aluminium als carbon versie verkrijgbaar, met verschillende niveau’s van afmontage. Instapmodel is de alu-versie met Tiagra groep, topmodel is momenteel het full carbon frame met Ultegra afmontage, maar wij verwachten nog wel een Di2 uitvoering in de toekomst.
