Toen we de Merida Scultura Pro 907-E racefiets binnenkregen was ik wel heel erg benieuwd naar het fietsen ermee.
Op een of andere manier geeft Merida toch een goedkoop gevoel. Maar ik snap ook dat dit waarschijnlijk komt door vroeger en dat dit “mindere” imago nog een beetje is blijven hangen. Merida is duidelijk bezig een wat beter imago te krijgen en laat dit onder andere zien door samen met Lampre hoofdsponsor te zijn van Team Merida Lampre. Het pro-team met die gekleurde fietsen.
De racefiets
De fiets die hebben getest is dus de Merida Scultura Pro 907-E. De fiets heeft een Shimano Ultegra Di2 groep en rolt op Fulcrum Racing 3 wielen. De Pro 907 zit net onder het topmodel waar Team Merida Lampre mee rijdt, maar is wel degelijk een serieuze racefiets. Eentje die moet kunnen concurreren met racefietsen van andere merken in het hogere segment. De fiets in maat 56 weegt compleet (alleen zonder pedalen) 7,05 kg. En dat is helemaal niet verkeerd, licht zelfs. De onderdelen als stuur, stuurpen, zadelpen en crank zijn van FSA. Het zadel dat gekozen is, is een Selle Italia SLS Monolink.
Bij de kleur hebben ze bij Merida heel erg hun best gedaan om het lichte Merida groen overal in terug te laten komen. Zelfs op het stuur, zadel en wielen komt de kleur terug. Persoonlijk had dit wel iets minder gemogen, maar tja… smaken verschillen altijd want tijdens de tochtjes toch redelijk veel positieve reacties gehad over de fiets. Wat wel opvalt aan het frame is dat vooral het balhoofd enorm massief is. Dat beloofd veel stijfheid. De achtervork is weer relatief dun of plat wat volgens Merida vooral de verticale stijfheid ten goede komt. Het totale beeld van de fiets is goed. Niet heel gedurfd maar hij ziet er gewoon professioneel uit… de belangrijke vraag blijft staan: hoe fietst de fiets?
Op vlak en in de bergen
Om de fiets goed te testen gaat deze mee met de testreis naar Lombardije (Italië) om de klimcapaciteiten te testen van deze Merida. Maar eerst enkele vlakke rondjes in de polder. Pedalen monteren, controleren of de Ultegra Di2 batterij nog vol is en fietsen maar. En dat begint erg lekker. Je hebt tijdens het rijden een lekker compact gevoel bij de fiets. De fiets geeft een snel gevoel en insturen van bochten gaat daardoor heel makkelijk maar geeft niet het geringste swabber gevoel, het dikke balhoofd en de voorvork voor zorgen blijkbaar voor een stabiel gevoel. Je durft daardoor ook lekker bij te trappen bij bochten. Je merkt dat het frame echt enorm stijf is. Omdat de achtervork zo gemaakt is hij vooral verticaal stijf is, merk je de horizontale bewegingen (hobbels) niet als stuiteren, het lijkt dus echt te werken. Hierdoor is het toch wel een redelijk comfortabele racefiets. Als je het prijskaartje niet hebt gezien voel je duidelijk dat het gaat om een racefiets in het hogere segment. Bij Merida hebben ze de prijs voor de complete fiets onder de 5000 euro weten te houden (met de Ultegra Di2 groep), maar dat is natuurlijk nog steeds een aardig bedrag voor de veel mensen.
De Merida is ook mee geweest naar Lombardije (waar ik later nog een reisverslag over maak). Daar is het alles behalve vlak en kon ik de Pro 907 ook in de bergen proberen. Daaruit blijkt dat het een echte allround fiets is. Door zijn lichte gewicht gaat klimmen makkelijk af. De zwakste schakel tijdens het klimmen was vooral ikzelf. De voordelen van het electronisch schakelen merk je vooral wanneer je opeens een 14% klim voor je banden krijgt. Dan gaat schakelen van het voorblad wel heel makkelijk. Door de eerdergenoemde stijfheid is afdalen ook erg prettig. Zijn er dan nog verbeter puntjes? Qua frame moet ik bekennen dat ik aangenaam verrast ben over de stijfheid / comfort verhouding. Zeker een hele goede concurrent voor racefietsen in de 5000 euro categorie. Persoonlijk hou ik zelf meer van mechanisch schakelen. Geen gedoe met batterijen en extra kabeltjes. Enige reden wanneer ikzelf zou kiezen voor electronisch schakelen is dus tijdens het klimmen. Omdat ik dan vaak diep moet gaan en de controle over het mechanische schakelen dan wat minder is. Dan is het heerlijk dat je zonder kracht en fouten tussen de twee voorbladen kan wisselen. Voor de Nederlandse vlakten en Belgische heuvels zou ik dan toch liever een mechanische Sram Red of Dura Ace hebben. Maar dat is persoonlijk.
Pluspunten
+ erg verassend fijn frame
+ stabiel
+ prijs/kwaliteit verhouding
Minpunten
– imago (dat wel beter aan het worden is)
Conclusie
Echt een van de verrassende racefietsen waar ik dit jaar op heb gereden. Zeer goede prijs/kwaliteit verhouding. Zelf zou ik eerder een mechanische groep erop zetten. Het frame is eigenlijk te goed voor de wielen. Dus als je na een jaar weer wat geld hebt gespaard en je je fiets wil upgraden kan dat prima door je wielen te upgraden. Je hoeft dan niet van frame te veranderen want die voldoet prima. Het frame verdient eigenlijk een setje high-end wielen. Je kan gelukkig zelf bij Merida een testrit inplannen zodat je zelf kan kijken of je het eens bent met deze test. Enige nadeel is dus het imago… en dat is jammer want bij een “geblinddoekte Pepsi proef” zou hij het erg goed doen.
