Anderhalf jaar geleden verbaasde Sven Nys vriend en vijand door (na 16 jaar!) te switchen van fietsenmerk. Hij maakt de overstap van Colnago naar het materiaal van Trek en Bontrager. Voor Trek was dit ook aanleiding om de nieuw ontwikkelde cyclocrosser groots aan te kondigen. En ja, dat zal ook wel moeten wanneer je de koning van de cross op jouw materiaal laat rijden. Het veldrijden maakt in dat jaar kennis met de Trek Boone. Er zijn twee types van de Boone. Een frameset met de ‘ouderwetse’ cantilever remmen en een frameset voor schijfremmen. Afgelopen jaar zag je Sven Nys af en toe (met name tijdens parcours verkenningen) rijden met schijfremmen, maar koos hij bijna altijd voor de fiets met cantilever remmen. Dit seizoen rijdt Nys alle crossen met de schijfremmen. In zijn persoonlijk arsenaal zijn alle zes fietsen uitgerust met schijfremmen. In het arsenaal van Trek daarentegen is de Trek Boone met cantilever nog gewoon beschikbaar.
Uitpakken!
Als de koning van de cross na 16 jaar zijn vertrouwde fiets er voor inruilt, wordt ik erg nieuwsgierig naar de kwaliteiten van de Trek Boone. Trek maakt dit mogelijk door een ‘Trek Boone 5 disc’ op kantoor af te leveren voor een grondige test. De fiets die we gaan testen is als volgt opgebouwd;
- Frame 600 Series OCLV carbon incl. IsoSpeed zadelpen.
- Bontrager tubeless ready wielen
- Bontrager CX3 Team Issue banden
- Shimano 105 groep (2 x 11)
- Shimano R685 Hydraulische schijfrem
- 160mm remschijven
- FSA Energy crankstel met 46/36 vertanding
- Bontrager zadel, stuur en stuurnok
- Prijs: Eur 3.199
Bijna alles uit eigen huis
Zoals je mag verwachten is de fiets opgebouwd met onderdelen die zoveel mogelijk uit eigen huis komen. Bij Trek zie je dit terug in onderdelen van het merk Bontrager. In tegenstelling tot de fluorgele fiets van Sven Nys is het testmodel een stuk minder opvallend met een grotendeels zwart frame. De voorkant, voorvork en balhoofd, is wit en in de overgang vind je enkele blauwe details. De merknaam is met duidelijke witte letters op het frame afgebeeld. Het frame bestaat uit vrij dikke buizen die, naarmate ze naar achter lopen, steeds dunner worden. De bovenbuis is sloping. De dikte van de buizen is vanaf de zijkant niet heel goed zichtbaar, maar wanneer je van bovenaf kijkt valt op dat de buizen van het frame erg breed zijn. Met name rondom het balhoofd oogt dit erg stevig en solide.
In de zitbuis van het frame zit de zogeheten IsoSpeed Decoupler verwerkt. Hierdoor kan de zitbuis onafhankelijk bewegen in het frame wat voor het nodige comfort zou moeten zorgen. Daarnaast schuif je de zadelpen (seat cap) niet in het frame, maar op de seat mast. Zonder zadelpen lijkt het op een frame met geïntegreerde zadelpen, echter moet daar nog een verlengstuk opgeschoven worden waaraan het zadel bevestigd kan worden. Het zadel is van Bontrager en is voorzien van een erg brede sleuf in het midden. De kabels lopen door het frame en de openingen waar de kabels het frame in gaan zijn netjes afgewerkt met passende dopjes.
Ander opvallende toevoeging aan het frame is de standaard aanwezige frame bescherming op de achterbrug. Een rubberen laag van ongeveer vijf millimeter dik voorkomt dat de ketting op het frame gaat klapperen. Het bottom bracket van het Boone-frame is BB90. Erg breed, wat de stijfheid ten goede moet komen. In het bracket vinden we een FSA Energy crankstel waarop 46/36 tandwielen zijn gemonteerd. De rest van de aandrijflijn komt van Shimano en in dit geval de 11-speed 105 groep. De remmen zijn eveneens van Shimano, namelijk de hydraulische R685 disc. De wielen zijn voorzien van 160mm Shimano remschijven. De combinatie van aluminium stuur en stuurpen komt, net als de wielen, van Bontrager. Om de wielen liggen Bontrager CX3 Team Issue banden.
Passen en meten
Sommige mensen stappen probleemloos op andermans fiets, anderen hebben daar iets meer moeite mee. Ik ben iemand uit de tweede categorie en zodoende ben ik meestal wel een half uurtje druk om de fiets ‘op maat’ te krijgen. Geen probleem, mijn afmetingen hangen netjes in de schuur en zodoende kan ik deze makkelijk vertalen naar de op maat te maken fiets. Om te beginnen de zadelhoogte; 76,5 cm. Met een inbussleutel de klem losdraaien, zadelpen omhoog en al vrij snel bereik ik het streepje met de maximale hoogte. Wanneer ik de zadelpen op de maximale hoogte vastdraai kom ik op 75 cm. Vreemd voor een framemaat 54. Meerdere malen nagemeten, maar mijn meetkunsten bleken toch echt te kloppen. Na contact met Trek blijkt dat de fiets geleverd kan worden met twee verschillende zadelpen lengtes. Op de testfiets zat de korte variant waardoor ik hem niet op de juiste hoogte kon zetten. Twee dagen later arriveert de langere zadelpen en het euvel is verholpen. Iets om op te letten als de Boone gaat kopen dus. Nu de fiets klopt qua afmetingen is het tijd om de blubber in te gaan!
Comfortabel
Meteen bij de eerste trap die we geven valt de stijfheid van het bracket en het frame op. Zoals gezegd zit er een breed BB90 bracket in deze Trek Boone en dit merk je goed. We bollen de oprit af en de eerste paar honderd meter lijken de hobbels in de weg een stuk minder heftig te zijn. Ik ben gewend aan een stugge fiets zonder ook maar enige vorm van demping (uitgezonderd lage bandendruk) en dan voelt de Boone de eerste meters bijna als een full-suspension fiets. Even checken en al ‘wippend op het zadel’ rij ik de straat uit. Hopelijk hebben de buren dit niet gezien…
Ook in de rest van de eerste rit blijf ik me verbazen over het schok-absorberende vermogen van deze zitbuis. Erg relaxt om daarmee over een hobbelpad te rijden. Het frame is uitgerust met een steekas in de voorvork. Bij het aansturen van bochten kan je merken dat de fiets heel direct stuurt en in combinatie met de schijfremmen (en daarbijbehorende krachten) is dit geen overbodige luxe. Wat betreft het schakelen laat de Shimano 105 groep ons niet in de steek. De vernieuwde 11-speed groep schakelt erg soepel en licht. Dit geldt voor zowel de voor als achterderailleur. Slimmigheidje van Trek is dat ze standaard een chain-catcher aan het frame hebben gemonteerd. Geen aflopende ketting. Mocht je dit toch voor elkaar krijgen kan hij in elk geval niet tegen het frame komen. Je hoeft dus niet bang te zijn voor beschadigingen bij een afspringende ketting.
De schijfremmen van Shimano ben ik de eerste rit overigens iets minder over te spreken. Het remmen gaat erg bruut. Het is alles of niks; rollen of stilstaan. Ik ben gewend aan de SRAM hydraulische schijfrem met 140mm schijven en dan is de eerste rit op een fiets met 160mm schijven en Shimano op z’n zachts gezegd even wennen.
In de daaropvolgende ritten merk ik dat je min of meer gewend raakt aan het comfort van de IsoSpeed Decoupler. Een tussendoortje op mijn eigen fiets voelt dan direct wat stugger. Het frame is stijf en direct, maar wanneer we de single-tracks opzoeken blijkt dat de wielen hier niet bepaald in meegaan. Ze zijn vrij zwaar en voelen wat slapjes aan voor een frame als dit. Waar je normaal een stijf frame, met dito wielen lekker de bocht door kan sturen merk ik dat dit met deze wielen veel meer moeite kost. De banden die erop zitten werken hier ook niet aan mee. Een erg grof profiel waardoor deze zowel op de weg als in het zand of op een bospad wat zwaarder lopen. Bij hele diepe modder of slijk komt dit setje banden wat beter tot z’n recht. Een klein probleempje wat je bij natte en modderige omstandigheden zal gaan ondervinden is de sleuf in het zadel. Binnen no-time is je zitvlak nat. Wanneer je de fiets wilt gaan schouderen zijn grote handen een vereiste. Ik merk dat de dikte van de buizen het wat lastiger maakt om het frame goed vast te pakken wanneer er een trap of steile helling lopend moet worden genomen. Het vastpakken bij de bovenbuis gaat prima, maar bij het vastpakken van de dikke onderbuis heb ik telkens het gevoel dat hij zo uit m’n handen kan glippen. De brede, maar plattere bovenbuis ligt prima op je schouder. Het gewicht van de wielen kan je ook bij het oppakken van de fiets goed merken. Wat betreft de remmen van Shimano; ik zit nog steeds in de gewenningsfase. Anders gezegd; ik kan er niet aan wennen, zelfs niet na anderhalve maand. Oke, ze remmen goed, misschien wel te goed. Zoals gezegd is het alles of niks en dit resulteert in mijn geval vaak tot een slippend achterwiel bij het naderen van een bocht (niet alleen het achterwiel trouwens).
Pluspunten
+ Stijfheid van het frame
+ Steekas voor
+ Comfort (mede dankzij de IsoSpeed Decoupler zitbuis)
+ Standaard chaincatcher & frameprotectie op achterbrug
Minpunten
– Wielen
– Dikke buizen pakken niet prettig vast met kleine handen
Conclusie
De reden dat Sven Nys is overgestapt op de Trek Boone is mij wel duidelijk. Een enorm stijf, maar toch comfortabel frame is een combinatie waar elke framebouwer naar op zoek is. En met de Trek Boone is dit erg goed gelukt. Het BB90 bracket en de dikke stevige buizen zorgen voor een enorm stijf frame, waar de IsoSpeed zadelpen zorgt voor de nodige comfort. Waar je bij het crossen de meeste klappen opvangt met je onderrug, is dit dankzij de IsoSpeed zitbuis veel langer vol te houden. Enige nadeel wat mij betreft is dat de buizen met kleine handen lastig vast te pakken zijn. Helemaal als het frame nat, of besmeurd met modder is, krijg ik het idee hem niet goed vast te kunnen pakken vanwege de dikte. Mocht je een Trek Boone willen aanschaffen, let even goed op welke zadelpen lengte nodig is voor de juiste afmeting. De wielen die in deze fiets zijn gestoken zijn erg zwaar en in tegenstelling tot het frame niet heel stijf. Gezien de prijs van de fiets is de keus voor deze wielset wel verklaarbaar. Voor 3199 euro krijg je een erg geavanceerd frame en dan zal er op de overige onderdelen wat moeten worden ‘bezuinigd’. De Shimano 105 groep is prima en schakelt soepel maar wanneer je naar het geheel van de fiets kijkt zou op deze fiets een Ultegra groep niet misstaan. Het remmen met de Shimano hydraulische remmen gaat probleemloos, echter gaat mijn persoonlijke voorkeur uit naar de concurrent.
