Het rijden van een toertocht doe je enerzijds vanwege de uitdaging in afstand en hoogtemeters en anderzijds vanwege een nieuwe omgeving. Die weggetjes rondom je huis ken je inmiddels wel, er is nog zoveel meer! Ik zag mijn kans schoon bij onze vakantie naar een warm oord.
We waren helemaal klaar met het koude en barre weer in ons lage land in februari. Niet dat dit zo’n verrassing is in die tijd van het jaar, maar hoe heerlijk moest een zonnetje en 20 graden of hoger wel niet zijn nu… Enfin, na het afwegen van afstand, kosten en natuurlijk de gemiddelde temperatuur kwamen we uit in Griekenland ergens in mei, en wel Zakynthos. Het is één van de Ionische eilanden, niet te groot en slechts drie uur vliegen.
We kennen elkaar al ruim tien jaar en zijn in die jaren ook regelmatig op vakantie geweest naar uiteenlopende bestemmingen, maar nog nooit heb ik tijdens die vakanties gefietst. Nooit. Een tochtje op een brakke supermarkt mountainbike daargelaten dan. Nee, fietsen, als in met een racefiets een paar uur de hort op. Nog nooit. Geen idee waarom eigenlijk want ik heb het ook nooit serieus overwogen. Sterker, het punt van overwegen heb ik niet eens bereikt. Enerzijds denk ik omdat ik meer en fanatieker fiets dan een aantal jaar geleden en anderzijds omdat mijn wederhelft er niet aan doet.
Terug naar nu. Zeven dagen op een heerlijk warm eiland. Hoe vaak heb ik niet met enige jaloezie naar de reclames voor fietstrips naar Mallorca en andersoortige oorden gekeken. Welnu, Zakynthos blijkt behoorlijk heuvelachtig te zijn. Het heeft één fietsverhuur, althans, één die een website heeft en die verhuurt ook nog racefietsen! De foto van een Specialized Allez geeft hoop over de kwaliteit (je weet met toeristische oorden dat je nooit direct op de foto’s moet afgaan). Goed nieuws dus! Je hoeft niet meteen aan de complete fietsvakantie te denken (hoewel ik dat natuurlijk ook mooi is), er is een tussenweg met het beste van beide. Ondertussen is het mij ook nog gelukt om mijn vrouw op de racefiets te krijgen. Ze vindt het ook nog heel leuk dus dat komt goed.
Het eiland is niet al te groot. Zakynthos-stad is zo’n heerlijk stereotype Transavia-bestemming-stadje met winkeltjes en heel veel restaurantjes met de welbekende menu’s. De fietswinkel in kwestie, Podilatadiko, is makkelijk te vinden, het bevindt zich aan het begin (niet bij Solomon Square) van de enige winkelstraat van de stad, die overigens nog best lang is. Het is een klein winkeltje en ze lopen niet te koop met de racefietsen. Sterker, er staat er niet één in de winkel. Wel op het bord buiten overigens. We worden vriendelijk te woord gestaan door Yorghos. Hij blijkt al snel, toch tegen de verwachtingen in, geen geslepen toeristen verkoper te zijn, fijn. Ik had mijn huiswerk al gedaan; de racefietsen kunnen alleen voor minimaal drie dagen gehuurd worden. Wat ik nog niet wist is dat ze fietsen ook kwamen brengen en halen bij ons huisje! Op dat moment kwam duidelijk de patron binnenlopen. Er werden een paar woorden Grieks uitgewisseld en keek toen naar mij met zijn vakmansoog; “fifty-eight”. Meteen goed.
We hadden alleen nog niet bedacht wanneer we precies de fietsen wilden gebruiken, maar dat was ‘no problem’ en er werd ook niet aangedrongen snel te beslissen. We kregen een kaartje mee met zijn nummer en moesten nog maar even bellen. Dat hebben we uiteindelijk ’s avonds gedaan en het afleveren de volgende ochtend was prima. Volledige naam (lastig spellen over de telefoon met een Griek) en paspoortnummer via sms gedaan en dat we niet meteen het volledige bedrag konden overhandigen was óók al geen probleem. Eén en al flexibiliteit, heerlijk.
Later op de avond belden ze nog met vraag of ze niet toch al die avond de fietsen konden brengen. ‘No problem’. ’s Avonds geen busje maar een micro Daihatsu met een fietsenrek boven- en achterop. De fietsen zaten vastgesnoerd met oude binnenbanden, slim, ga ik ook doen voortaan! Ze waren weer met z’n tweeen, gezellig. Yorghos spreekt prima Engels, de baas slechts een paar woorden, maar hadden het toch al snel over zijn Specialized Tarmac SL3. We konden alles van hen gebruiken, maar hadden onze eigen helmen en ik mijn gebruikelijke uitrusting (pomp, multi-tool e.d.) al meegenomen. Twee sloten en binnenbandjes waren wel welkom. Buiten lieten ze nog met een kaart en zaklamp de routes zien met daarbij een indicatie van het klimwerk. Voordat ze weggingen hebben we het nog even over de Giro gehad, dat was nauwelijks te volgen op het eiland.
We hadden al wat over het eiland gereden met de auto en het leek wel mee te vallen. Veel heuvels en bergen natuurlijk, maar te doen. Het eerste rondje hebben we samen gedaan. Beetje vlak gehouden, op een enkele klim na, die dan overigens wel meteen lekker steil was. Wat is het mooi om hier te fietsen. Tussen de geiten en citroenbomen door. Er is weinig verkeer, helemaal op de kleinere weggetjes. En overal mooi glad asfalt. Natuurlijk een groot verschil met de rondjes rondom Amsterdam. Tussendoor nog even stoppen aan het strand, heerlijk. De derde dag deden we samen nog een klein rondje waarna ik zelf doorging voor het gebergte. Dat is voor mijn vrouw nog iets te vroeg, hoewel dat niet lang zal duren, talentje hoor. Vanuit Katastari richting het noord-westen van het eiland, de bergen over en via de andere kant naar het zuid-oosten en weer naar huis. Eenmaal aan het klimmen drong het pas door; toen we hier met de auto reden ben ik niet verder gekomen dan de derde versnelling en moest af en toe zelfs terug naar z’n één. Dat moet ik nu op de fiets toch ook even, steil! Straf windje erbij ook. Wel lekker ook want ondanks dat het nog niet volop zomer is, heb ik het wel behoorlijk warm. En weer werkelijk prachtig hier. Eerst een stuk langs de bergen en zee omhoog, daarna tussen de bergen door. Auto’s zijn letterlijk op één hand te tellen. Af en toe even verlichting en dan weer omhoog. Niet extreem steil, maar het kost wel moeite. Eindelijk boven. Geen bordjes met Col, Passo of Monte of wat dan ook, daar doen ze niet aan. Naar beneden. Smalle wegen en veel bochten dus wel op blijven letten. Het waait hard aan de zuidkant van het gebergte, wat dat betreft had ik het rondje beter andersom kunnen doen. Maar de eerste klim daar is waarschijnlijk zwaarder dan deze, met behoorlijk wat haarspelden. De weg gaat licht glooiend door het dorre landschap, de andere kant is een stuk groener. Af en toe moet je even uit het zadel om het heuveltje over te komen. De oude Grieken die in de dorpjes buiten in de schaduw zitten kijken alsof ze water zien branden. Wielrenners zien ze niet zo vaak. Ze worden er niet minder vriendelijk van, een “Jassas!” kan er altijd wel vanaf. Vlak voor Kiliomeno ga je nog even licht omhoog om vervolgens af te dalen naar het dal. Mooie, lange afdaling waar ik bijna de 75 km/u aantik, altijd lekker. Voelt toch anders dan op je eigen vertrouwde fiets, maar geen problemen whatsoever (behalve de reflectoren in de wielen dan). Het laatste stuk door het dal naar ons huisje gaat tussen de olijfbomen door, heerlijk warm en met de wind in de rug. Moe maar voldaan van de bijna 1000 hoogtemeters meld ik mij bij ons zwembad. Plons.
Cycling Center Zakynthos
Kantouzi 88, Zakynthos-stad
Tel. +30 26950 24434 of +30 694 718 0928 of +30 697 694 6303 (geen idee waarom ze zoveel nummers hebben)
Website: podilatadiko.com
E-mail: info@podilatadiko.com
Skype: podilatadikozante (Het eiland en stad wordt in de volksmond Zante genoemd)
Racefietsen (Specialized Allez) zijn voor minimaal 3 dagen te huur, hoewel er over 2 dagen ook te praten valt, met een evenredige prijs. 3 dagen is 80 euro.
Wij verbleven in een (heerlijk) huisje van Arresti Villas, in het binnenland. Dit was in de derde week van Mei waardoor het nog lekker rustig was op het eiland. In het hoogseizoen zal het zeer waarschijnlijk een stuk drukker zijn.
Geboekt via Elizawashere.nl, incl. vlucht en auto.
