Gravelracers; we zien ze steeds vaker. Een flink aantal merken heeft inmiddels een gravelracer in de collectie en Cannondale blijft wat dat betreft niet achter. Met de Cannondale Slate hebben ze afgelopen jaar een wel heel bijzonder exemplaar op de markt gebracht. De Cannondale Slate valt in eerste instantie direct op door de voorvork die er in is gemonteerd nl. een Lefty. Deze geveerde voorvork kennen we vanuit het mountainbiken waar deze standaard in bijna elke Cannondale is gemonteerd.
Dat de Slate een opvallende verschijning is blijkt wel uit de vele reacties die je krijgt wanneer je hiermee op pad gaat. Het lijkt een beetje een mountainbike met profielloze banden en een krom stuur. Qua frameset heeft de Slate erg veel weg van een mountainbike en ook de wieldiameter komt uit de mountainbikewereld. 650B of 27,5 inch. is nl. de grootte van de wielen. De banden die ze op de wielen hebben gelegd zijn een set Cannondale Slate tubeless vouw-banden, geproduceerd door Panaracer. Het balhoofd en de buizen van het frame zijn aan de voorzijde dik en dit loopt langzaam naar dun/smal aan de achterkant. De voorvork is zoals gezegd een Lefty, echter niet de Lefty die je normaliter ook in een mountainbike ziet. Het verschil zit in de veerweg; de Lefty ‘Oliver’ heeft een veerweg van 30mm. Ter vergelijking; een Lefty 2.0 zoals je deze tegenkomt in een Cannondale mountainbike heeft een veerweg van 100mm. De fiets is verder opgebouwd met een Sram Force CX1 groep uitgezonderd de crank. Deze is nl. van Cannondale zelf, voorzien van een spiderless 44-tands OPI spidering. Dit in combinatie met een 42-10 cassette maakt de overbrenging compleet. Zadel, stuur en stuurpen komen ook uit de fabriek van Cannondale zelf en de keus voor een Fabric zadel is dan ook meer dan logisch.
Over smaak valt niet te twisten; maar de kleurcombinatie van deze fiets is naar mijn idee erg gaaf! De stealth-achtige look met opvallende paarse naven en paarse crank; schitterend! Neem daar bij de spiderless spidering aan de voorkant en wat mij betreft heb je dan een van de mooiste fietsen van afgelopen jaar.
Alle kanten op!
Na lang wikken en wegen over het type pedalen dat ik op de Slate ga monteren is het dan tijd om de eerste rit te gaan maken. Uiteindelijk heb ik gekozen om er SPD-pedalen op te zetten voor ‘m’n eigen veiligheid’. Het is uiteraard de bedoeling om de Slate op alle verschillende ondergronden te gaan testen en met SPD-pedalen is dat wat mij betreft net wat prettiger mocht je toch een onverwacht manoeuvre maken. Afijn; let’s go! Eenmaal op de fiets ziet het er erg vreemd uit wanneer je naar je ‘cockpit’ kijkt. Het stuur en de stuurpen zijn weinig geks aan, maar wanneer je iets verder kijkt zie je alleen links een vorkpoot. Mountainbikers zullen hier wellicht niet raar van opkijken, maar de eerste rit op de Slate blijf ik me erover verbazen. Bovenop de enige (linker) vorkpoot zit overigens een knop waarmee je de vork kunt ‘locken’. Hierdoor gaat er geen energie verloren wanneer je op een vlakke ondergrond op de pedalen gaat staan. Het lijkt me logisch om de vork te locken zolang ik nog op verharde wegen rijdt en zo rijd ik de wijk uit.
De eerste bochten zijn op z’n zachts gezegd onwennig. Het lijkt wel of ik compleet verleerd ben om te sturen. Het stuurt heel log en zwaar en wanneer ik wat meer in de bocht ga hangen voelt het alsof een schuiver niet lang op zich laat wachten. Gelukkig gebeurd dit niet, maar de combinatie van wielen en voorvork maakt dat het wel eventjes tijd nodig heeft om lekker door de bocht te gaan. Het voelt echt anders dan een racefiets. Waar ik meestal vooraf een richting/route bedenk welke ik ga rijden, rijd ik nu spontaan een aantal wegen in omdat de ondergrond juist de uitdaging is met deze fiets. Zo begeef ik me al vrij snel op zand en gravelpaden en ook een stukje mountainbike-route wordt niet overgeslagen. Wanneer ik een kleine drie kwartier onderweg ben lijkt het ineens of ik ook een geveerde achterbrug heb. Helaas; lek!
En daar sta je dan, met een binnenband voor je cyclocross-fiets. Deze had ik meegenomen, aangezien dit het meest in de buurt komt van 27,5″. Nu is de omtrek geen groot probleem, maar een bandbreedte van 40mm is toch niet ideaal met een cyclocross binnenband. Bij het wisselen van de band valt me op hoe enorm dun de band is. Er zit een een steentje in het loopvlak. De combinatie van natte wegen en gravelpaden zorgt ervoor dat er veel grind en steentjes aan de band blijven plakken. Ondanks een niet ideaal zittende nieuwe binnenband heb ik mijn weg kunnen vervolgen, maar de gravelpaden heb ik voor nu even links laten liggen.
Fun!
Met het Nederlandse klimaat is het soms lastig om tegen het eind van de winter met droog wegdek te trainen. Tijdens droge omstandigheden komt de Slate een stuk beter tot z’n recht. Waar je bij natte ondergrond behoorlijk glibbert en de kans op lek redelijk groot is (de tweede rit met natte ondergrond was er wederom een lekke band), hebben de banden bij droog weer erg veel grip. Het rijden met de Slate in droge weersomstandigheden is super om te doen. Je voelt je als een kind in een speeltuin. Het sturen raak je na een aantal ritten aan gewend en dan is de Slate een perfecte ‘gooi-en-smijt’ fiets als het op bochten en single-tracks aan komt. Het comfort van de Slate is erg hoog. Niet gek natuurlijk met brede banden en een geveerde voorvork; kasseien rijden alsof je op een klinkerstraat zit en gaten in de weg worden amper nog opgemerkt.
De funfactor van de Slate is enorm hoog. Elke keer wanneer ik op de Slate stap is het maar de vraag waar je uit komt en voelt het als een uitdaging. Echter merk ik wel dat wanneer ik op de Slate stap, ik alleen ben. Wanneer ik een groepje wielrenners nader op het asfalt is ‘even er naartoe rijden’ een beste klus en eenmaal in het wiel kom je nog niet tot rust. Het loopt te zwaar en zorgt dat je constant moet werken om bij de groep wielrenners te blijven. Dan eens kijken of het lukt om achter een crosser aan te rijden. Op de verharde bospaden en gravelpaden is dat qua weerstand niet een al te groot probleem, maar bij modder sta je zo goed als geparkeerd. De overbrenging van een 44-tands voorblad naar een 42-10 cassette gaat qua schakelen zoals je dat mag verwachten bij Sram CX1. Direct en soepel. Ik heb het al eens eerder vermeld, maar ik ben een groot voorstander van CX1. Alleen mijn enthousiasme wordt al gauw minder wanneer ik een goede cadans probeer te vinden bij een 42-10 cassette. Het bereik van deze cassette is erg groot. Lange halen op het vlakke of korte steile klimmetjes zijn geen probleem, echter zijn de stappen tussen de verschillende versnellingen mijns inziens veel te groot. Het lijkt haast onmogelijk; een tandje zwaarder is vaak te zwaar en een tandje lichter is vaak te licht. De cassette komt uit het mountainbiken, echter rijden ze daar met een 32 of 34 voorblad waardoor de tussenliggende stappen in verhouding minder groot zijn.
Specificaties
Frame: Slate 6069 alu
Vork: Lefty Oliver
Crank: Cannondale Hollowgram met 44-tands Spidering
Groepset: Sram Force CX1
Cassette: Sram X1 42-10
Wielen: Slate disc 650b, 28 spaaks met Formula naven
Banden: Cannondale Slate tubeless vouwband (Panaracer)
Zadel: Fabric Scoop Radius
Prijs: EUR 3999,-
Tevens verkrijgbaar in Shimano 105 (kleur army-green) of Shimano Ultegra (kleur grey), vanaf EUR 2999,-
Pluspunten
+ Uniek!
+ Fun-factor
+ Comfort
+ Lefty Oliver (incl. Lock-out)
Minpunten
– Banden
– Overbrenging (verhouding cassette + voorblad)
Conclusie
De Cannondale Slate is een enorm opvallende verschijning. Een fiets waarmee je echt alle kanten op kan en geen pad onbegaanbaar is. De combinatie van onderdelen en eigenschappen is op papier perfect. Het enthousiasme dat ik had toen de fiets hier werd afgeleverd is toch wel iets weggezakt. Oke; iedere rit is een avontuur en het maakt niet uit welke afslag je pakt, verkeerd rijden is qua ondergrond nl. niet meer mogelijk. Na een rit of drie ben je aan het sturen en rijden met een Lefty gewend en ga je erg veel plezier hebben op technische paden en kan je je heerlijk de bocht in gooien. Mits droge ondergrond, want bij natte paden is het behoorlijk glad met de slicks. De breedte van de banden maakt dat ze te zwaar lopen om achter wielrenners aan te rijden, maar het (ontbrekende) profiel zorgt dat bij nat weer niet elk bos of gravelpad even handig is. Een slipper is nog niet zo’n probleem, maar de lekke banden liggen wel op de loer. Daarnaast is de overbrenging van een 44-tands voorblad op een 10-42 cassette geen ideale combinatie vanwege erg grote stappen. De Slate is er ook met een 105 groep en een Ultegra groep. Deze hebben een normaal crankstel met twee bladen waardoor je hierbij vele kleinere stappen tussen de versnellingen hebt. De veelzijdigheid van deze fiets komt op mij over als de valkuil van de Slate. Door de vele mogelijkheden, lijkt hij wat te kort te schieten. Maar is dat eigenlijk wel zo?! De Slate is geen racefiets, geen crosser en ook geen mountainbike dus een eerlijk vergelijk is het niet. Cannondale heeft met de Slate een categorie toegevoegd wat dat betreft. De Slate is een erg gave fiets met een hoge fun-factor echter doordat er nog maar weinig fietsen van rondrijden lijkt het nu nog een fiets voor erbij, en dan is EUR 3999,- voor velen een stevig bedrag.
Graag had ik de Slate eens geprobeerd met 28″ wielen. Mijn gevoel zegt dat deze dan dichterbij een crosser komt waardoor je makkelijker mee kan draaien op de weg (met slicks) en ook bij nat weer de bospaden met een gerust gevoel onveilig kan maken. Van de andere kant; dan drukken we de Slate weer in een hokje waar deze juist precies niet binnen te plaatsen is!
