Het zijn roerige tijden bij Eddy Merckx Cycles. Hoewel de ontwikkeling niet bepaald stil heeft gestaan blijken de bedrijfsresultaten achterwege te blijven en is het ingelijfd door het moederbedrijf van Ridley. Een ritje op de EM-525 doet dat allemaal echter heel snel vergeten!
Je vindt hem mooi of je vindt het niks. De EM-525 heeft een zeer uitgesproken ontwerp en dat moet maar net bij je in de smaak vallen. Hier op de redactie zijn de meningen ook verdeeld, maar we zijn het wel allemaal met elkaar eens dat hij er lekker agressief en snel uitziet. En dat mag ook wel als het om de topper uit de Merckx-stal gaat. De fiets heeft ook een behoorlijke last op de schouders als het gaat om verwachtingen. De ‘525’ in de naam slaat op de 525 overwinningen van founding father Eddy Merckx, de beste renner aller tijden. Een record dat staat als een huis. Als je dat al in je naam meekrijgt zijn de verwachtingen dus hooggespannen.
Eerst even rustig kijken
De fiets ziet er uit als iets waar niet mee te spotten valt. Je kan hem moeilijk anders beschrijven dan een racemonster. De intenties zijn overduidelijk. De scherpe lijnen die terugkomen in de buizen, de schijfremmen, het enorme balhoofd en dan nog die strakke Edco wielen zijn hier debet aan. Vanuit welke hoek je de 525 ook bekijkt, er is eigenlijk niets zoals je bij een willekeurige andere racefiets gewend bent. Het is allemaal net even anders. De uitsparing onder bij de zitbuis bijvoorbeeld. Dat is op zich niet uniek, wel de manier waarop. De ronding van de voorkant van het balhoofd, de knikjes in de achtervork, de knik in de bovenbuis en ga zo maar door. En zoals altijd met unieke, uitgesproken keuzes qua design, wordt niet iedereen daar even warm van. Ik kan het zelf juist wel waarderen.
De EM-525 is het topmodel, al is de afmontage dat niet. Althans, niet ’top’ in de zin dat als we het bij Shimano houden alleen een Dura Ace groep het nog zou kunnen overtreffen. Maar het is moeilijk, of bijna onmogelijk om op voorhand iets negatiefs over de Ultegra Di2 groep te kunnen zeggen. Goed, de 2018 uitvoering is nog wat fraaier wellicht, maar verder? De groep past esthetisch ook goed bij het frame. Het heeft een beetje dezelfde soort lijnen. De cockpit bestaat volledig uit Deda Superzero componenten. Het zadel is een Prologo Scratch 2. Kers op de taart zijn toch wel de Edco Prosport Albis Disc wielen. De bescheiden decals leiden niet af van de rest van de fiets waardoor het geheel voor het oog mooi in balans blijft, vind ik althans.
Performance vs Endurance: jij mag kiezen
Er staat “Performance” in de naam de van de fiets en dat is niet verrassend. Daar is deze fiets toch ook voor gemaakt, nietwaar? Klopt, maar er is ook nog een “Endurance” variant van de EM-525. Die heeft een iets minder agressieve geometrie, maar de uitstraling is er niet veel minder om. Zo op het oog zie je het met name bij het balhoofd, en als je kijkt naar de stack en reach, wat over het algemeen goed vergelijkbare cijfers zijn, wordt het helemaal duidelijk. De Performance is in maat L ongeveer een cm langer en zo’n drie centimeter lager (bij het balhoofd) vergeleken met de Endurance. Die verschillen zijn groot genoeg om je goed bewust te zijn van je keuze. Het is overigens best opvallend dat Eddy Merckx dit bij hun topmodel heeft, dat zie je niet zo vaak. Voordeel is dat een topmodel koersmachine dus niet alleen voor de diepzittende racers hoeft te zijn.
Het wow-effect
Wij wisten ook nog niet precies wat er voor nodig is om het “wow-effect” te ervaren, ondanks dat we het al een paar keer ervaren hebben. Zoals nu bij de EM-525. Als het een racewagen was zou je je gordels nog een keer checken voordat je ermee gaat rijden. Deze machine is gemaakt om hard te gaan. Die gordels zitten er – gelukkig – niet op, maar je gaat er ook niet minder hard door rijden. Bij een rondje dat we wel vaker fietsen merkte ik dat ik net een beetje eerder en makkelijker onderin de beugels ging zitten. Ging ik harder? Voor mijn gevoel wel, al laten de absolute cijfers geen al te grote verschillen zien. Het zijn nog altijd dezelfde benen die het werk moeten leveren, maar deze fiets is wel een perfect middel om ook daadwerkelijk harder te gaan.
De fiets is in combinatie met de Deda cockpit en de Edco wielen echt fijn om op te rijden. En dat zo’n fiets “fijn” is verwacht je eigenlijk niet. Echte racers zijn niet fijn, die zijn knalhard, toch? Geen steentje op het wegdek ontgaat je, je voelt alles. Maar de EM-525 rijdt er overheen alsof ze er niet zijn. Een soort van dubbel wow-effect dus, want dat is best een verrassing. We hebben er menig kilometer op gefietst, zonder er gebroken vanaf te stappen. Verticale schokken worden dus heel goed opgevangen. Die opmerkelijke vormen in de achtervork zitten er niet voor niets, die hebben ook nog een functie en dat merk je dus goed.
Ook het balhoofd is opmerkelijk te noemen, puur door de vorm. Dik en massief. Maar het zorgt er wel voor dat je de bochten heerlijk scherp aan kan sturen en in de afdaling is er geen spoor van dwaling of nervositeit te bemerken. Hij geeft je veel vertrouwen. De schijfremmen dragen hier ook aan bij. Als je onderin de beugels zit met een vinger op de remhendels is bijna geen bocht te gek. Iets minder remmen bij ‘bekende’ bochten is voor mij ook een teken dat het met het vertrouwen wel goed zit. En ik kan achteraf gelukkig ook zeggen dat de EM-525 dat vertrouwen niet geschaad heeft.
Iets minder ‘wow’
Valt er dan helemaal niets aan te merken? Toch wel, al is het ten opzichte van de ‘plussen’ maar marginaal. De zadelpen had even wat aandacht nodig voordat hij echt goed bleef zitten. Je moet een stuk strakker aandraaien dan je zou denken. Doe je dat niet, dan zakt hij langzaam naar beneden. Niet heel verrassend op zich, maar heel strak aandraaien van carbon onderdelen voelt niet natuurlijk. Het is gelukkig wel een probleem dat snel te verhelpen is met wat carbonpasta. Die zadelpen kan je trouwens niet zomaar vervangen voor een willekeurige zadelpen. Dat geldt tegenwoordig voor bijna alle aerofietsen, maar toch goed om te weten. En zoals gezegd zijn de meningen op de redactie over het uiterlijk verdeeld. Dat zal bij een andere groep wielrenners niet anders zijn. En als je als Eddy Merckx fan graag op hun vlaggenschip fietst dan moet dit toch maar net je smaak zijn, het is geen allemansvriend.
Specificaties
Frame: Carbon Monocoque Disc
Vork: Carbon Monocoque Disc
Wielset: Edco ProSport Albis DB
Banden: Continental GP 4000S II 25
Crankset Shimano Ultegra FC-6800, 52-36T 170
Shifters: Shimano ST-RS685
Voorderailleur: Shimano Ultegra FD-6800-F Di2
Achterderailleur: Shimano Ultegra RD-6800 SS Di2
Remmen: Shimano BR-RS805
Stuur: Deda Superzero Carbon Aero 31,7mm 420
Stuurpen: Deda Superzero 31.7mm 90mm
Stuurlint: Eddy Merckx Grip Tape Black
Bottom Bracket: Shimano SM-BB72-41B
Zadel: Prologo Scratch 2 CPC Nack
Cassette: Shimano Ultegra CS-6800 11-25T
Ketting: Shimano CN-HG701-11
Details
Eddy Merckx EM-525 Performance Disc Black Anthracite Red (Gloss)
Verkrijgbaar in maten XXS t/m XXL
Gemeten gewicht (Maat L zonder pedalen): 7,91 kg
Adviesprijs: € 6.499,-
Alle info bij Eddy Merckx
Plus
+ Rijgedrag: aggressief, vertrouwd, strak
+ Uitstraling
+ Edco Albis DB wielen
Min
– Zadelpen montage
– Uitgesproken uitstraling
Conclusie
Op het moment van schrijven is het nog wat onduidelijk wat de plannen van Ridley zijn met het merk Eddy Merckx Cycles. Enthousiast als ik ben over de Edco wielen, dat verhaal lijkt écht ten einde te zijn door het recente faillissement. Maar een fietsmerk als Eddy Merckx dat in alles nog zo nauw verbonden is met zijn legendarische oprichter mag wat ons betreft niet verdwijnen. Deze EM-525 is daar het levende bewijs van. De aggressiviteit die hij uitstraalt, voel je meteen zodra je ermee aan de haal gaat en op de pedalen gaat staan. Bochten neem je als nooit tevoren, lekker diep onderin de beugels, vol vertrouwen.
De controle over de fiets is subliem, ik kan niet anders zeggen. Hij is strak en stijf wat je er ook mee doet. De verrassing is dan ook groot om te ervaren dat de fiets helemaal niet zo hard is als je zou verwachten. Hij leent zich prima voor langere tochten zonder meteen je hele achterwerk en rug door elkaar te schudden. De fiets vangt veel van de grote en kleine ‘klappen’ op. Verrassend dus, voor het strak sturende boegbeeld die alle overwinningen van de De Kannibaal moet representeren. De Deda cockpit, Edco Albis wielen met Conti GP4000 II banden en Ultegra Disc groep maken de fiets af. En dan hebben we nog niet eens over de afwerking en de details die eveneens van een hoog niveau zijn. Natuurlijk kan er nog een duurdere groep op, maar voor onze versie tekenen wij. Welke kant het ook op gaat met Eddy Merckx Cycles, de EM-525 zullen we niet snel vergeten.
