Een aerobike om mee te klimmen of een klimfiets om mee te sprinten? Het is het beste van beiden, deze nieuwe Trek Madone Gen 8. Een volledig vernieuwd frame dat de aerodynamica heeft van zijn voorganger, maar het gewicht van de Trek Émonda. Het is inmiddels een kleine vier weken geleden dat we een telefoontje kregen van Trek, om de nieuwe Trek Madone Gen 8 bij ze op te halen. En daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! Met de Tour voor de deur wordt vandaag de nieuwe Madone officieel gelanceerd, maar wij hebben hem al kunnen testen in de afgelopen weken!
Achtste generatie Madone
De nieuwe Madone is de achtste generatie van deze aerodynamische fiets. Bij de eerste beelden die ik zag dacht ik dat het ging om een nieuwe klimfiets, gezien het subtiel vormgegeven frame en de IsoFlow opening onder de zadelpen. Eenmaal bij Trek Benelux op kantoor werd ik verrast door wél een subtiel frame, maar dan in de vorm van een Madone.
Dat hij snel is heeft Mads Pedersen al bewezen in de Dauphiné, waar hij direct de eerste etappe wist te winnen. Deze Madone is een fiets die anderen overbodig maakt, aldus Trek. Daarmee doelen ze op de verschillende fietsen die de profs voorheen reden. Zo reden ze de vorige generatie Madone voor de snelle sprint-etappes, maar hadden ze een Émonda nodig als ze de bergen in gingen. Dat is dus nu verleden tijd, want met een gewicht van 7.05 kg (in maat M/L) is het gewicht van deze Madone hetzelfde als het gewicht van een Émonda. Het gevolg is daardoor wel, dat de Émonda overbodig is geworden en dus ook uit de collectie zal verdwijnen.
Qua gewicht is hij dus vergelijkbaar met de lichte klimfiets. Het frame is maar liefst 320 gram lichter dan de vorige generatie Madone. Vanuit de UCI moet een fiets minimaal 6,8 kg wegen, en zoals gezegd weegt het topmodel 7,05 gram zoals wij hem reden. Dit is dus met een Dura Ace Di2 groepset. Als je de fiets afmonteert met de nieuwe SRAM Red AXS groep zoals bij Lidl Trek, weegt hij 7,0 kg en als je er dan nog een lagere (en dus lichtere) wielset inzet, zit je al snel op 6,8 kg. Kortom; deze fiets is op papier perfect om mee te sprinten en te klimmen.
Nieuwe maatvoering en carbon layup
Zo makkelijk als het op papier lijkt, is het natuurlijk niet. Voor deze nieuwe Trek Madone hebben ze het frame helemaal opnieuw ontwikkeld. De geometrie is vergelijkbaar met de vorige generatie, maar de maatvoering is helemaal op de schop gegaan. In plaats van acht verschillende maten komt de Madone 8 in zes verschillende maten van XS t/m XL. In de voorgaande maatvoering was er best wat overlap tussen verschillende maten. De nieuwe maatvoering zorgt voor een grotere range voor geschikte lichaamslengtes, en met zes verschillende maten is het ook een stuk overzichtelijker. De Madone heeft twee verschillende lengtes zadelpen, die los verkrijgbaar zijn. Zo rijdt ik een maat M/L met lange zadelpen om het zadelhoogte op mijn gewenste 77 cm te krijgen.
De besparing van het gewicht zit voor een groot deel in het gebruik van een nieuw geconstrueerd carbon. Trek maakt al sinds jaar en dag gebruik van hun OCLV carbon, en door een nieuwe carbon layup hebben ze ten opzichte van het vorige frame 320 gram weten te winnen. Deze nieuwe 900 series OCLV carbon layup zorgt voor een sterkere carbon constructie waardoor er minder materiaal nodig is. Dit carbon is volgens Trek tot 20% sterker dan het 800 OCLV carbon dat bij de vorige generatie is gebruikt.
Door goed te kijken naar de hoeveelheid carbon op de kritieke punten in het frame hebben ze hier dus veel gewicht weten te besparen. Dat sterkere carbon gaat overigens samen met efficiëntere vormgeving van de buizen van het frame. Door deze combinatie zal het frame ook minder hard aan moeten voelen, en een comfortabeler gevoel hebben. Volgens Trek heeft heeft deze Madone 24% meer verticale demping ten opzichte van de Émonda.
Aerodynamisch vormen en snelle bidons
Als je het frame bekijkt zie je meteen dat ze flink aan het frame hebben geschaafd als je kijkt naar de dikte van de buizen. Waar ik het vorige frame heel fors vond, is dit een heel subtiel frame. Het oogt niet als een typische aerobike. Persoonlijk vind ik zo’n subtiel frame met dunnere buizen er mooier uitzien.
Om het frame te optimaliseren hebben ze een virtuele generator ontwikkeld, die meer ‘out-of-the box’ vormen kan creëren. Doordat de UCI de regels voor de vormgeving van frames en onderdelen heeft versoepeld is er meer ruimte voor ontwikkelaars om hiermee te gaan sleutelen. En dat hebben ze bij Trek ook gedaan. Hierdoor zijn ze tot veel slankere buizen zijn gekomen zonder dat dit ten koste gaat van de aerodynamische eigenschappen.
Elke buis van het frame is eerst afzonderlijk bekeken. Zo is de onderbuis niet meer zo extreem rond aan de voorkant, omdat deze wegvalt achter het voorwiel en de wind er al omheen geleid wordt. Dit zie je ook terug in de opvallende IsoFlow opening die niet meer zo groot is maar nog steeds een opvallend ‘gat’ is in het frame. De wind die van de voorkant komt gaat om je benen en ‘botst’ op de staande zadelbuis. Dat is de reden dat Trek hier deze IsoFlow opening heeft gemaakt, zodat de wind erdoor kan en er minder weerstand is.
Zo heeft elke buis van het frame zijn eigen specifieke vormgeving, die vanuit het totale aerodynamische plaatje tot stand is gekomen. Dit noemen ze bij Trek het full system foil system. De opvallende aerodynamische RSL bidons zijn daar ook een uitkomst van. Deze speciale bidons verkleinen de drag en zorgen dus voor een betere aerodynamica. De fiets zal ook sneller zijn met bidons dan zonder, doordat de wind langs het frame wordt gevoerd en niet op lege houders of tegen het frame botst.
Gegevens uit de windtunnel laten zien dat de Madone qua snelheid en aerodynamica gelijkwaardig is aan zijn voorganger. Sterker nog, hij is 0.4 seconden sneller over een uur, bij een snelheid van 35 km/h en 200 watt. En als je deze Madone vergelijkt met de lichtgewicht Émonda, dan is hij maar liefst 77 seconden sneller. Niet schokkend, omdat je hier een lichtgewicht klimfiets vergelijkt met een aerodynamische aerobike. Maar doordat de Madone nu licht is, is hij bergop nu ook sneller. Op een lopende klim van 4% is hij volgens de tabellen zo’n 18 seconden sneller dan de Émonda. Zelfs bij stijgingen van 12% zal hij volgens tests eerder boven zijn. Dit is getest met een renner van 70 kg en 200 watt vermogen. Deze data laat zien waarom Trek de Émonda overbodig laat zijn.
Nieuwe SLR cockpit
Met het frame is ook de cockpit vernieuwd en hier zie je dat deze veel subtieler is dan het Madone stuur dat op de vorige generatie te vinden was. Het nieuwe stuur heeft dan niet meer specifiek de naamgeving van de Madone, maar is er wel specifiek voor gemaakt. Het stuur is heel slank en ook de geintegreerde stuurpen is niet overdreven groot. Rondom het balhoofd en de topcap is alles netjes weggewerkt met kapjes die mooi aansluiten en ook de spacers sluiten goed aan. Er is nergens een kabel te zien, waardoor het een mooi strak geheel is.
Het nieuwe RSL stuur is ook vanuit het full system foil perspectief aerodynamisch vormgegeven. Zo heeft het 7 graden flare, en is hij onderin de beugels het breedst. Door de flare staan de shifters wat naar binnen, maar wel in lijn met de bocht van het stuur zoals de UCI regels voorschrijven. Het stuur is in de beugels 42 cm en de bovenkant is 38 cm breed. Zoals gezegd staan de shifters naar binnen, in de lijn met het stuur. Als je de bovenkant van de shifters meet staan deze nog maar 33 cm uit elkaar. Heel compact en smal waardoor je houding vanzelf al een stuk aerodynamischer wordt.
Trek Madone 8 SLR Project One
Bij het ophalen van de fiets, was het toch wel een leuke verrassing. Er stond een Project One Team-uitvoering van deze fiets voor me klaar. Enige verschil is dat de testfiets is opgebouwd met een Dura Ace Di2 groepset, daar waar Lidl-Trek rijdt met SRAM Red AXS. Maar verder is de fiets identiek aan die van de profs. Bontrager Aeolus 51 wielen met DT Swiss naven, Pirelli banden, de Lidl-Trek paintjob en dus een Dura Ace Di2 groepset. Geheel in stijl zitten er bij deze SLR uitvoering twee aero bidons in de kleuren van Lidl-Trek. Wat betreft de afmontage blijft er weinig te wensen over, al mis ik wel de powermeter op een topmodel als dit.
Als ik thuis ben wordt zet ik snel het zadel op de juiste hoogte en kan ik niet wachten om de eerste meters te gaan maken. Als ik de bidons wil vullen valt me op dat deze vrij strak uit de houder gaan en tijdens het vullen kan je ze niet neerzetten door de scheve onderkant. Dat is niet heel practisch, maar het is ook geen heel groot probleem. Je kan ze één voor één vullen en als je de dop erop draait kan je ze neerleggen.
Wolf in schaapskleren
In het begin moet ik even wennen aan de smalle houding door het stuur. Je wordt min of meer gedwongen om jezelf smal te maken als je met de handen op de shifters zit. Dit geeft je wel het gevoel dat je snel wil fietsen, en zo compact mogelijk op de fiets zit. De eerste rit met een ‘nieuwe’ fiets is vaak een lekker rustig ritje. Hierbij heb ik altijd een tooltje bij me heb om de afstelling te finetunen. Onderweg stop ik even een keer om het zadel iets bij te stellen, maar dat is dan ook het enige.
Ik zit lekker op de fiets, en ik rij er relaxed op rond. Opvallend eigenlijk, want het is toch echt wel een Madone die gemaakt is om te sprinten en ik ben er rustig mee aan het toeren. Hij voelt duidelijk niet zo hard als de zevende generatie van de Trek Madone die ik vorig jaar testte.
Het was me al opgevallen dat de bidons strak uit de houder gaan, en dat is onderweg toch wat lastiger. Vooral bij het terugzetten, waarbij de bidon maar op één manier in de houder past, moet ik echt de benen stilhouden en goed kijken dat ik hem goed plaats. De bidonhouders en bidon zijn voor elkaar gemaakt, maar in de bidonhouder passen ook gewoon ronde bidons. Als ik hier mee fiets gaat het wel makkelijker om de bidon in en uit de houder te krijgen.
Bij het aanzetten uit de bocht merk je dat de fiets snel in gang schiet. De druk op de pedalen wordt snel omgezet in voorwaartse snelheid, en door het minimale gewicht heb je de snelheid er snel weer inzitten. Als ik wordt uitgedaagd voor de bekende bordjessprint wordt het tijd om onderin de beugel te gaan zitten, en vol aan te zetten. En dan merk je wel dat deze Madone gemaakt is om te sprinten. De aanzet is direct en de fiets kan je lekker van links naar rechts ‘smijten’. Prettig vind ik daarbij ook dat het stuur onderin de beugel wel de breedte heeft die je gewend bent, waardoor je ook in volle sprint de controle houdt. Het lichte gewicht werkt wat dat betreft ook wel in het voordeel, want de aanzet voelt vinnig. En dat is dan positief bedoeld, want de fiets komt snel van z’n plek.
Vinnig maar ook comfortabel
Dat vinnig kan je ook zeggen van het stuurgedrag, want hij laat zich direct en makkelijk sturen zonder dat hij daarbij nerveus aanvoelt. Dat was wel waar ik bang voor was toen ik de cockpit voor het eerst zag door de smalle en compacte vorm. De cockpit heeft een 110 mm stuurpen en is bovenop zoals gezegd 38 cm breed. Het stuurt strak en je merkt daarbij het stijve karakter van de fiets en de cockpit. In de bocht houdt de fiets mooi de lijn die je aansnijdt. Het stijve en directe karakter zit voor mijn gevoel vooral aan de voorkant van de fiets, waardoor hij een heel voorspelbaar stuurgedrag krijgt.
De cockpit pakt bovenop heel lekker vast doordat hij slanker is. Het voelt als ronde buizen en daardoor kan je de handen er makkelijk omheen vouwen. Vanaf de stuurpen buigt het stuur lichtjes naar je toe en dit voelt heel natuurlijk als je het stuur vastpakt. Dat is bij alle posities op het stuur het geval en ergonomisch merk je dat het stuur echt goed in elkaar zit.
Aan de achterkant heeft de fiets meer comfort. Bij slecht wegdek of een klinkerstraat rolt de fiets er goed overheen en houdt je goed de controle. De fiets staat op 28mm banden van Pirelli, maar als ik deze nameet vallen ze als 30mm. De Bontrager Aeolus velg heeft een binnenbreedte van 23mm waardoor de banden dus lekker breed op de velg vallen en daardoor voor wat extra comfort zorgen.
Lichtgewicht voor de bergen, aero om te dalen
Vorig jaar testte ik de Trek Madone SL7 en daarmee reed ik o.a. in de dolomieten. De conclusie daarbij was dat hij redelijk zwaar is om te klimmen, maar heel lekker daalt. Dat eerste is bij de achtste generatie niet meer het geval. Nu ben ik er niet mee de bergen in geweest, maar heb ik in Duitsland wel de nodige klimmetjes opgezocht. En dan merk je wel dat het lichte gewicht in je voordeel werkt. Je hoeft gewoon minder gewicht mee te nemen omhoog, en dat klimt lekker.
Bij zijn voorganger vond ik dalen letterlijk een feest, en dat is bij deze nieuwe Madone niet anders. Ik daal onder in de beugel, en dan heb je het stuur op het breedste punt vast en heb je veel controle. Wat me opvalt, is dat de seatstays me minder in de weg zitten. Als ik mijn been strek tijdens het dalen kom ik met de binnenkant van mijn been tegen de seatstay aan. Bij deze slankere achtste generatie van het frame is dit niet storend, daar waar ik bij de vorige uitvoering hier nog wat hinder van had.
Modellen en prijzen
De nieuwe Madone komt er in acht uitvoeringen en twee losse framesets. Hij is er namelijk in de SLR uitvoering met het lichtste OCLV series 900 carbon, en de SL versie met het iets zwaardere OCLV series 500 carbon.
De instapper van de serie is de Trek Madone SL 5. Deze fiets heeft een mechanische Shimano 105 groepset en Bontrager Paradigm SL wielen. De prijs is dan € 3.499,-. Het topmodel van de SL lijn is de Madone SL7. Deze is afgemonteerd met Shimano Ultegra Di2 en heeft Bontrager Aeolus Pro 51 wielen van carbon. Het prijskaartje is dan € 6.499,-
De SLR lijn begint met een Madone SLR7. Deze fiets heeft ook de Bontrager Aeolus Pro 51 wielen van carbon en de Shimano Ultegra Di2 groepset. De prijs is hiervoor € 8.999,-. Wil je het topmodel afgemonteerd met Sram AXS en een Bontrager Aeolus RSL 51 wielset, dan betaal je daar € 13.999,- voor. Deze fiets kan je ook met Project One custom laten designen.
Specificaties
Trek Madone SLR9 Gen 8
Frame: OCLV series 900 carbon
Wielen: Bontrager Aeolus RSL 51
Banden: Pirelli P Zero Race 28 mm
Cockpit: Trek Aero RSL carbon
Groepset: Shimano Dura Ace Di2
Gewicht: 7,30 kg (incl. bidonhouders en lange seat-mast)
Prijs: € 13.499,-
Conclusie
Als je de nieuwe Madone in één woord moet omschrijven is het: Alleskunner. Hij voelt niet als een echte aerobike, maar is dat zeker wel. Aan de achterkant heeft het frame meer comfort zonder dat hij daarbij zijn stijfheid verliest. Het lichte gewicht en dit comfort is ideaal om te klimmen en met deze nieuwe Madone is dat dan ook letterlijk het einde van het Émonda tijdperk. Dat ze ver gaan in de aerodynamica blijkt uit de nieuwe bidons en houders maar in de praktijk is het niet ideaal. Ze gaan strak in de houder en kunnen er maar op één manier in, waardoor ik zelf liever kies voor ‘ouderwetse’ ronde bidons.
Door het comfort is hij ook geschikt om lekker te toeren al is het natuurlijk nog altijd een echte racer. Aan de voorkant is de fiets dan weer lekker stijf waardoor hij heel vertrouwd en strak stuurt. De nieuwe RSL cockpit draagt hier zijn steentje aan bij, want deze is lekker stijf en stuurt direct. Het is even wennen aan de smalle houding door de flare in het stuur maar dit zit heel natuurlijk, en geeft weer extra aerodynamisch voordeel. Het frame is goed in balans en de combinatie van het lichte gewicht en de stijfheid zorgt ervoor dat hij nog sneller vooruit gaat bij de eerste aanzet.
via Trek
Met dank aan Kartbaan Oldenzaal voor het beschikbaar stellen van hun baan voor de fotoserie
