Hoewel ik zelf altijd met plezier op mijn eigen stalen racefiets mijn rondjes maak, kan ik nog altijd verheugd zijn om met een high-end racer aan de slag te gaan. De Trek Madone SLR past zeker in die categorie.
Het maakt niet heel veel vanuit welke hoek je de fiets bekijkt, de Madone straalt een en al snelheid uit, vind ik. Zeker van de zijkant gezien met de omvangrijke buizen van het frame waarbij een set hoge wielen natuurlijk niet mogen ontbreken. Het Trek-logo staat er groot op, maar nog lang niet zo groot als op de teamfietsen van Trek-Segafredo waar het logo vrijwel de gehele onderbuis beslaat.
De Madone SLR 6 die we ontvingen is dan misschien niet top of the bill wat betreft afmontage, het is wel hetzelfde frame waar Bauke en collega’s mee koersen. Toch leuk. Een top-uitvoering van het frame en afmonteerd met sub-top onderdelen om de prijs te drukken. Dat wordt vooral gerealiseerd met een mechanische Ultegra groep met hydraulische schijfremmen in combinatie met Bontrager Aeolus 5 Comp wielen. Voor de het absolute topmodel, de SLR 9 Disc eTap ben je een slordige € 11.699,- kwijt, deze SLR 6 Disc in heeft een adviesprijs van € 5.999,-. Nog steeds een smak geld. Laten we eens kijken wat je er voor krijgt.
Carbon uit eigen huis
Trek maakt al vanaf 1991 hun eigen carbon in Waterloo, Wisconsin. Een van de resultaten daaruit is hun meest hoogwaardige carbon voor hun racefietsen, zijnde 700 OCLV. De afkorting bestaat eigenlijk uit twee delen, namelijk Optimum Compaction en Low Void. Optimum Compaction heeft betrekking op het opbouwen van de lagen carbon waarbij de verhouding tussen carbonvezel en hars belangrijk is. Low Void heeft betrekking op het minimaliseren van lege ruimtes, hoe klein ook, tussen de lagen carbon.
Comfort dankzij IsoSpeed met rebound demper
Een kenmerk van de fiets dat je bijna niet ziet maar als rijder enorm zult waarderen is de Adjustable Top Tube IsoSpeed. We kennen het IsoSpeed van Trek al langer en kunnen niet anders concluderen dan dat dit fantastisch werkt. Vertical Compliance zoals het vaak mooi wordt genoemd is een veelgebruikte term om de mate van absorptie van schokken door het frame te benoemen. Dat is precies wat het IsoSpeed in de bovenbuis doet. De zadelpen loopt met een bocht door in de bovenbuis met een scharnierpunt in de zadelbuis. In de bovenbuis kan vervolgens met een slider de mate van beweging (of demping) bepaald worden. Belangrijk hierbij ook is de rebound-demper in de zadelpen die stuiteren moet voorkomen.
Een aerodynamische racer die dankzij IsoSpeed toch niet ‘keihard’ zou moeten zijn. Met de introductie van deze uitvoering van de Madone hebben ze de H1.5 geometrie geintroduceerd. Eerder had je diepe H1 en minder diepe H2 geometrie. Van voor elke framemaat twee geometrieën is het teruggebracht naar één H1.5 geometrie. Dit wordt mede gerealiseerd door de cockpit die klassiek oogt, maar waarbij wel alles (kabels) geïntegreerd is en nog steeds aanpasbaar. Het resultaat van dit alles zijn minder verschillende soorten frames en stuuronderdelen, terwijl ze meer configuraties kunnen bieden. Goed voor Trek én de renner.
Complete aero racer
De lichtste Madone SLR met schijfremmen die ze kunnen leveren (Dura Ace Disc en Aeolus 6 XXX wielen) weegt 7,405 kg. Dat is zeer netjes voor een aerofiets met schijfremmen die over het algemeen wat zwaarder zijn. Onze SLR 6 Disc in maat 58 komt op 8,60 kg. Iets meer dan een kilo zwaarder en dat komt door de andere afmontage. Alles, behalve het frame, is net iets zwaarder. Desalniettemin is het gewicht OK te noemen.
Kabels vindt je alleen op een paar plekjes terug waar ze uit het frame komen voor de derailleurs en de remmen, maar verder is alles helemaal weggewerkt. We zijn er al aardig gewend aan geraakt, maar toch ziet het er altijd goed uit.
En terwijl alles heel aero en weggewerkt is, hebben ze toch nog iets handigs als Blendr erin weten te verwerken. Dit is een systeem van Trek waarmee je verschillende producten met elkaar kan integreren. Denk dan vooral aan lampjes die je makkelijk aan het stuur of je zadelpen kan monteren zonder dat daar een extra houder voor gemonteerd hoeft te worden. Een lamp voorop zal je vooral als het donker is gebruiker, maar achter kan je hem eigenlijk altijd aanzetten. De houder zit weggewerkt onder het zadel. Een mooie oplossing, zolang je geen zadeltasje gebruikt.
Goed voor het moraal!
Een Madone is niet zomaar een racefiets. Als je deze koopt dan heb je ook iets met de uitstraling, het is duidelijk geen muurbloempje. Enerzijds komt dat door de frame en zijn vormen, maar ook de kleuren helpen hierbij. Grijs klinkt misschien saai, niet op deze fiets. Zeker met de verschillende tinten en het zwart van de onderdelen. En dan is het nog niet eens een Project One uitvoering waarbij exotische kleuren en combinaties worden gebruikt om tot iets unieks te komen. Je kan hiermee ook je fiets personaliseren zoals het heet, waarbij je tegen een meerprijs andere kleuren kan kiezen en onderdelen kan aanpassen.
Als je deze fiets je smaak is dan zal niet alleen zijn uiterlijk je motivatie tot fietsen zijn. Het is wat lastig uit te leggen, maar je merkt bij het fietsen dat alles bij elkaar hoort, als een geheel. Dan heb ik het in eerste instantie over het frame met de geïntegreerde zadelpen en de cockpit. Zo is het ook ontworpen. Heel stijf en direct.
Supersnel accelereren valt wat tegen. Daarbij merk je dat het totale gewicht en de wielen wat tegenwerken. Je voelt wel – en weet – dat het erin zit bij zo’n fiets. Ze zijn niet slecht overigens, de Bontrager Aeolus Comp 5 TLR wielen, dit is wat ze doen. Het zijn aluminium velgen waar carbon op geplaatst is om ze hoger en aerodynamischer te maken. En daarmee ook economischer. De 25 mm Bontrager R3 banden bevallen goed. Tamelijk soepel en ze zijn mij eigenlijk niet heel erg opgevallen tijdens het fietsen. Niet in positieve zin, maar – veel belangrijker – ook niet in negatieve zin.
Comfortabel aerodynamisch
Een van de punten waar de Madone als echte aeroracer in uitblinkt ten opzichte van veel concurrenten is het comfort. De IsoSpeed Top Tube werkt fantastisch goed. Je kan hem naar wens verstellen waarbij je dus in feite de veerweg bepaalt. Dit doe je het liefst van te voren, voordat je gaat rijden, al kan je onderweg er ook een keer voor stoppen. Je moet de slider even losdraaien met een inbussleutel waarna je hem van voor tot achter kan verplaatsen. Het verschil tussen de twee uitersten is duidelijk merkbaar. Bij de meest comfortabele stand hoor ik getik tegen carbon, maar als ik hem iets terug schuif niet meer. Kennelijk kan je hem dus ook iets te ver instellen.
In de praktijk zal je denk ik niet regelmatig de instelling wijzigen en vind je uiteindelijk een instelling die bevalt voor de meeste ritten. Ga je op bezoek in Vlaanderen dan heb je de mogelijkheid de IsoSpeed nog wat comfortabeler in te stellen. Maar het blijft nog altijd een high-end aeroracer en dat is een knappe prestatie van Trek.
Nog een aardige toevoeging, maar wij overigens niet hebben getest met dit model, is dat Trek nu ook Speed Concept uitbreiding aanbiedt voor de Madone SLR. Het gaat hierbij extensie van het bestaande stuur waardoor je een tijdrit/triathlon setup krijgt. Dit zal vooral triatleten aanspreken. Op deze manier kan je de Madone dus op meerdere manier inzetten.
Details
Trek Madone SLR 6 Disc
Gemeten gewicht: 8,60 kg in maat 58
Groepset: Shimano Ultegra met 50/34 crankset en 11-28 cassette
Remmen: Ultegra hydraulisch flatmount schijfremmen
Wielen: Bontrager Aeolus Comp 5 Disc
Banden: Bontrager R3 700x25c
Zadel: Bontrager Montrose Elite
Adviesprijs: € 5.999,- (€ 6.599,- afhankelijk van kleur)
Alle info bij Trek Bikes
Plus
+ Uitstraling
+ Kwaliteit en afwerking frame
+ Rijkwaliteit
+ Comfort dankzij de IsoSpeed Top Tube
Min
– Prijs/kwaliteit verhouding iets uit balans
Conclusie
Ik was van te voren verheugd op de komst van deze Madone SLR die mij mijn vertrouwde stalen fiets soms – even – deed vergeten. Het is een soort instant moraalbooster. Zodra je bent vertrokken voelt het alsof je de hele (wieler)wereld aankan. Het geheel van frame, zit- en stuurgedeelte voelt echt als eenheid, je voelt dat het bij elkaar hoort, om het zo maar te zeggen. Alles is ook heel mooi afgewerkt. Maar tegelijk merk ik ook dat er meer in zit dan dit. Er hangt een flink prijskaartje aan de Madone. Voor deze SLR 6, die nog een 7, 8 en 9 boven zich moet dulden hangt het prijskaartje van een lieve € 5.999,-. Veel geld voor een niet-Di2 Ultegra groep en aluminium/carbon wielen, voor dat geld verwacht je meer, en terecht. Het verraad ook een beetje de insteek van Trek, denk ik, mede getuige het compact 50/34 crankstel. Op een fiets als deze ‘hoort’ eigenlijk een 52/36 of 53/39 voor de pure snelheid. Mechanisch schakelen met Ultegra is en werkt goed, maar het is geen Di2. De wielen doen het goed, maar kunnen lichter en stijver (en daarmee duurder). Het is de fiets voor de renner waarvan het hart bij het zien van de Madone sneller gaat kloppen en die met comfort en op snelheid zijn rondjes wil maken op een absoluut topframe zonder daar het volle pond voor neer te tellen.
