Ja, de fietsen zien er mooi uit, dat is duidelijk te zien. Maar er zit meer achter Rolo dan alleen dat. Bijvoorbeeld een oprichter die zelf een fiets wil gaan maken, maar geen achtergrond heeft in het fietsen, de fietsindustrie en ook geen ingenieur is.
In eerste instantie vonden wij het ook simpelweg een heel fraaie racefiets die we voor het eerst zagen tijdens Eurobike in 2015 op de POC stand. Dit was dan een speciale uitvoering voor POC, maar je ziet toch al dat het om iets speciaals gaat, al was het maar door de kleur en de afmontage. Dat een Rolo ook niet weer zomaar een mooi gespoten standaardframe uit Azië is, blijkt onder meer uit hoe de fiets tot stand is gekomen. De site zelf geeft niet al te veel informatie, dus hebben we maar even contact met ze opgenomen om te zien hoe het nou zit. En dat blijkt nog best een interessant verhaal te zijn!
We hadden contact met Adam Wais, een van de oprichters van het merk. Het bedrijf zelf is ongeveer 5 jaar geleden begonnen, in Luxemburg. Samen met een vriend, die in tegenstelling tot Wais wel altijd al met racefietsen in de weer was, had hij altijd uitvoerige gesprekken over fietsen en hoe de perfecte fiets er dan uit zou moeten zien. Samen bedachten ze daarom dat het tijd was om zelf met een fiets op de markt te komen. Ze zijn grofweg 3 jaar met Research & Development bezig geweest om tot een resultaat te komen waar ze tevreden over waren.
Ten grondslag daaraan lag hun idee over het prioriteren van aandachtspunten bij het ontwikkelen van een racefiets. Voor hen stond de ‘pasvorm’ voorop, gevolgd door het stuurgedrag en de fysieke eigenschappen zoals gewicht, stijfheid en comfort. Na veel onderzoek en analyse kwamen ze tot de conclusie dat een goede pasvorm bepaald wordt door de relatie tussen de drie contactpunten van de rijder met de fiets. In principe heb je het dan over de stack en reach. Stack is de verticale afstand tussen het bracket en de bovenkant van het balhoofd. Reach is de horizontale afstand tussen het bracket en de bovenkant van het balhoofd. De sleutel tot een goede positie op de fiets is volgens hen de ratio van stack naar reach. Ze hebben geconstateerd dat mensen eigenlijk maar een kleine variantie hebben in de proportie van de lengte van bepaalde botten. Om dit te illustreren kan je denken aan de gestandaardiseerde hoogtes van eettafels en stoelen, of de hoogte en diepte van traptreden. Ze kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat voor een ideale balans tussen aerodynamica en comfort (m.b.t. je houding op de fiets) je een stack to reach ratio van 1.5:1 of 1.51:1 moet aanhouden. Al hun frames zitten dan ook in die range. Volgens Wais zijn ze het enige merk dat deze ratio consistent doorvoert in de verschillende maten. Bij andere merken zou deze ratio verkleinen en vergroten bij respectievelijk kleinere en grotere maten frames. Het gevolg daarvan is dat van eenzelfde model fiets de kleinere frames ‘uitgerekter’ zijn en dieper zitten (meer aero houding zeg maar), terwijl grotere maten juist compacter en rechterop zitten (meer comfortabel).
Wheel Flop
Een term die je niet zo vaak voorbij hoort komen, maar die voor Rolo wel een belangrijke rol speelt in het ontwerp is wheel flop. Ze stellen dat veel van de racefietsen tegenwoordig een hoge wheel flop hebben. Dat geeft aan in welke mate de fiets de neiging heeft zichzelf te corrigeren. In een rechte lijn is dat niet direct aan de orde, maar wel bij bochten. Het voorwiel heeft dan de neiging verder mee te gaan naar de binnenkant van de bocht. Daar merk je eigenlijk bijna niets van, maar Wais stelt dat de kleine correcties die de rijder (ongemerkt) moet uitvoeren wel degelijke resulteren in vermoeidheid en dat je er ook langzamer van wordt. Hun fietsen worden dan ook al snel als nerveus bestempeld bij lage snelheden, maar juist ook makkelijk handelbaar als de snelheid omhoog gaat, terwijl je misschien het omgekeerde zou verwachten.
Vaste maten en variabele afmontage
Voor het maken van hun carbon frames gebruiken ze een monocoque (uit een stuk) mal. Hiermee kunnen ze naar eigen zeggen de krachten efficiënter over het frame verdelen dan wanneer losse stukken bij elkaar gevoegd worden. Ze hanteren vijf vaste maten waarmee ze voor vrijwel alle lichaamslengtes een geschikt frame hebben. Voor een goede afmontage werken ze het liefst direct met de klant. De een gaat voor extreem licht, de andere voor extreem stijf. Dat gewicht kan je ook aardig laag krijgen trouwens. Een 56 cm frame komt op zo’n 720 gram, de voorvork 285 gram. Met een voor Rolo normale afmontage inclusief pedalen komt een complete fiets over het algemeen dan op 5,8 to 6,2 kg. Natuurlijk verschilt dat per maat en afmontage, maar het laat wel al zien dat ze ook behoorlijk licht zijn.
Afhankelijk van de keuze van onderdelen moet je rekenen op een prijs van € 15.000 tot € 16.000. Niet mis natuurlijk. Wel aardig om te zien hoe er over is nagedacht en hoe ze tot deze fiets zijn gekomen. Of het die prijs ook waard is, zouden wij graag eens aan den lijve willen ondervinden!
