Het is een veelbesproken item geweest afgelopen seizoen. Het gebruik van schijfremmen. De een is fel tegen waar een ander er de voordelen wel van inziet. Persoonlijk snap ik de ophef niet helemaal.
In het crossen is het sinds een aantal jaren toegestaan en zijn ze al niet meer weg te denken. Zowel in het amateur als profpeloton heeft een heel groot aantal de overstap reeds gemaakt. Daarnaast zal je bij de lokale fietsenwinkel ongetwijfeld het advies krijgen om een disc-fiets aan te schaffen wanneer je op zoek bent naar een nieuwe crosser. Maar waarom dan niet voor een racefiets? Ik cross zelf inmiddels twee jaar met schijfremmen en ik zou niet meer zonder willen.
persoonlijk zie ik vele voordelen, zoals de remkracht (zelfs bij natte weersomstandigheden en carbon velgen). Goed te doseren en geen oververhitte velgen en/of klapbanden bij een lange afdaling. Daarnaast slijten velgen niet en gaan je wielen (zonder ongelukken) veel langer mee. Dan enkele redenen die ik her en der opving van ’tegenstanders’. De schijf is gevaarlijk en kan snijden in ledematen tijdens een valpartij en het verschil in remkracht tussen schijfrem en ‘normale’ rem veroorzaakt valpartijen in een peloton. Het ‘snij-argument’ is naar mijn idee ver gezocht. Een roterend kettingblad is wat dat betreft ook niet veilig. Daarnaast is een remschijf dikker dan de aero-spaken die tegenwoordig in elk wiel zitten. Deze spaken zijn dan ook scherper dan een remschijf van drie millimeter dik. Het ‘remkracht’ argument zou kunnen kloppen bij een achteropkomende renner die met ‘normale’ remmen een langere remweg heeft. Echter is daar reactiesnelheid en focus ook debet aan. In een amateur-peloton dat in de regen koerst zou dan ook niemand meer met carbon velgen mogen starten?! Immers, carbon + regen = langere remweg.
De enige (naar mijn idee) ‘goede’ reden die ik kan bedenken is de praktische invulling. Waar nu iedereen rijdt met velgrem en 11-speed cassette hoeft een neutrale mechanieker enkel een voor en achterwiel mee te nemen en er kan verder gekoerst worden. In het geval van schijfremmen, zal een mechanieker dan twee voorwielen en twee achterwielen mee moeten nemen, nl. met schijf en zonder schijf. Ander bijkomend issue is de grootte van de schijf. De een vind een 140 mm schijf prettig, waar een ander rijdt met 160 mm schijf. Kortom, nog een wielsetje die de mechanieker mee moet nemen?! Qua schijfgrootte kan je in de reglementen wel afspraken maken; echter zijn veel fietsenmerken daar niet op berekend. Zo is de minimale schijfgrootte van een Ridley fiets 160 mm, terwijl Cannondale bijvoorbeeld wel 140 mm schijven aankan. Daarnaast heeft Campagnolo helemaal geen schijfremmen. Kortom, sponsorbelangen/geld zal ook zeker meespelen in het hele verhaal.
Inmiddels heeft de UCI een officieel statement naar buiten gebracht waarin staat dat ze doorgaan met ’trials’ met schijfremmen. Afgelopen seizoen zagen we verschillende teams testen met schijfremmen. Zo zagen we renners van o.a. Team Roompot, Team Sky, Trek Factory Racing en LottoNL-Jumbo bij wedstrijden rondrijden op disc-fietsen. Van de UCI mag het testen dus doorgaan. Hierbij geven ze een vrijbrief om te testen aan teams die uitkomen op World-Tour, Pro-Continental en Continental niveau. Dit geldt ook voor het vrouwenwielrennen. Wanneer de trials goed verlopen zal vanaf 2017 de schijfrem officieel zijn intrede mogen doen.
Internationaal gezien een mooie stap wat mij betreft; wel vraag ik me af hoe de KNWU hier mee omgaat. Immers zijn er veel wedstrijden in Nederland waarbij Elite/Beloften en Amateurs samen koersen. Dit zou betekenen dat een continental renner met schijfremmen mag rijden, maar een amateur die dezelfde wedstrijd in het zelfde peloton rijdt krijgt een startverbod. Ik ben benieuwd hoe ze dit gaan oplossen.
Wat vinden jullie? Schijfremmen, ja of nee?
