Ik wilde het gebruiken waarvoor het niet bedoelt is, maar het leek me zo handig en het ziet er zo leuk en stoer uit:
Voor een rood stoplicht surplacen. Ik kon mezelf nog net voor een gênante vertoning behoeden door onhandig van mijn fiets af te springen. Sur Place is natuurlijk bedoelt om bij wielrennen, om tactische redenen op de fiets, op één plaats te blijven staan. Als je ernaar kijkt is het echt een kunst; bijna een circusact. Als je bedenkt dat in 1955 de ‘Koning van Surplace’, de Italiaan Antonio Maspeswas en onze eigen ‘Meester van de Sur Place’ Jan Derksen, beiden 32 minuten stil bleven staan op de baan moet dat natuurlijk meesterlijk zijn geweest! Helaas zijn beide overleden, dus ik kan niet meer bij ze in de leer.
Voor degenen die net als ik denken dat je zoiets zomaar even kan, die heeft het goed mis. Op Youtube vond ik de reden waarom het mij in ieder geval niet gelukt is; er moet volgens baanwielrenner Teun Mulder veel geoefend worden en na 20 minuten surplacen schijnen je benen het te begeven door verzuring. Kijk en daar gaat het dus mis, ik denk gewoon bij de eerste de beste keer dat ik het probeer een mooi kunstje sur place neer te zetten. Waar komt die hoogmoed toch steeds weer vandaan? Gelukkig was mijn onbeholpen poging tot, zo kort van duur dat de verzuring niet eens de kans had te starten.
Ik stap gewoon weer netjes af bij een stoplicht. Echt veel tijd om te oefenen heb ik niet en ik denk ook dat het een beetje zonde van mijn tijd is om het aan te leren, want was het in 1955 nog bijna een sport op zich om te surplacen, tegenwoordig zijn 30 seconden van roem het maximale haalbare. Hoewel ik met 30 seconden wel de tijd voor een rood stoplicht door zou kunnen komen, heb ik me erbij neergelegd dat het niet gaat gebeuren. 1 seconde was al te veel voor mij en voordat ik echt horizontaal in de berm beland, bescherm ik mezelf door gewoon op mijn benen te gaan staan; dit houd ik zeker 30 minuten zonder verzuren vol!
Xxxx Juist!
