De Waalse Pijl, in mijn ogen één van de mooiste klassiekers, qua naam dan. Renners ogen gewoon sneller in een wedstrijd met het woord Pijl er in.
Tel daarbij op dat de muur van Hoei/Huy (niet die van Geraardsbergen dus) het eindpunt van de koers is en meerde keren beklommen moet worden dan weet je dat dit een mooie is.
Misschien omdat ‘ie tegenwoordig door de week gereden wordt, dat de Waalse Pijl het qua imago af moet leggen tegen de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik. Maar als je naar de route kijkt is dat eigenlijk niet terecht. 205 kilometers door heuvelachtig gebied met soms stijgingspercentages die je eerder in Italië of de Pyreneeën verwacht. De muur van Hoei/Huy tikt de 22% aan.
De wedstrijd wordt voor de 77ste keer verreden, dus ook aan historie ontbreekt het niet. Zo vormde de Pijl in de jaren ’50 en ’60 een combinatie met Luik-Bastenaken-Luik en werd er zelfs een gecombineerd klassement bijgehouden. Zo maak je van een ééndagskoers toch nog een meerdaags event, slimme jongens die Walen. Onder de renners wordt dit combinatie-klassement overigens nog steeds opgemaakt.
Misschien dat het dan toch het gebrek aan Nederlandse winnaars is waardoor de koers niet zo populair is? Slechts 1 keer wist een landgenoot de Waalse Pijl te winnen namelijk, Joop Zoetemelk in 1976. De Belgen zijn met 38 overwinningen duidelijk heer en meester in Wallonië, met Philippe Gilbert als laatste Belgische winnaar. Zijn kansen schat ik voor woensdag aardig hoog in. Daarnaast zijn namen om in de gaten te houden op het startaffiche: Peter Sagan, Alberto Contador, Marco Marcato (Italianen doen het traditioneel goed in deze koers) en misschien wel Wout Poels. Vorig jaar was Joaquim Rodriguez de rapste.
De wedstrijd is niet live te volgen bij de NOS, maar wel bij Sporza, vanaf 14.55 met de heren Wuyts en de Cauwer. Veel plezier met de Pijl.
