Wat zou Merckx doen? Dat is een terechte vraag die de Velominati zich meerdere malen stellen in hun vermaarde boekwerk ‘The Rules.’ Natuurlijk kun je hun romantische kijk op wielrennen als gezemel van oude mannen die vroeger alles beter vonden afdoen, maar dan doe je ze toch tekort. Ons collectieve geheugen is namelijk gevuld met de helletochten van onze helden. Of je nou voor Merckx, Hinault, Coppi of Wiggins bent, je hebt altijd wel een mooiste overwinning op je netvlies staan. Meestal zijn dit niet de wedstrijden die verreden werden op een mooie lentedag in mei, maar op dagen dat elk weldenkend mens gewoon lekker binnen bleef met een bak koffie of trappistje.
Zweten in een zolderhok
Nieuw is echter de ontwikkeling dat op dit soort dagen (en ook al met veel minder beestachtige weersomstandigheden) steeds meer wielrenners en toerders op de rollers kruipen en hun ‘prestaties’ van die dag ook delen via het sociale fietsnetwerk Strava. Want met de komst van Zwift fietst iedereen in zijn woonkamer of wordt er op los gezweet in een zolderhok. Je kunt vanachter je thermopeen gewoon rondjes rijden waar je (bijna) maar wil. Het WK parcours in Richmond wordt dagelijks platgereden door profs als Laurens ten Dam, maar ook door vele honderden minder goden. Hartstikke leuk en gezellig natuurlijk allemaal, zeker omdat er zelfs al afspraken voor ritjes gemaakt worden (wel even de tijdszones in de gaten houden). Je kunt dus echt wereldwijd samen en tegen profs fietsen. Een hartstikke mooie nieuwe ervaring… maar wat zou Eddy doen?
Niks geen kudo’s
Denk je dat de Kannibaal vol trots zijn nieuwe Zwift ronde record zou delen? Dat hij al zwetend achter de geraniums in Woluwe/Saint-Pierre gespot zou willen worden, laat staan de rest van de wereld laten weten wat hij daarbinnen toch deed? Wielrennen is (de uitzondering van het circus van baanfietsen daargelaten) een buitensport waar de elementen onontbeerlijk bij zijn. Natuurlijk is rijden in lekker weer of in zo’n door je CV warmgestookt hok heel verleidelijk, maar dat is een motor in je frame ook. Vandaar dat ik de Zwift rondjes van mensen die ik op Strava volg steevast negeer. Niks geen kudo’s voor je virtuele pijn, je hebt niet eens doorgehad of je wind mee of tegen had! Natuurlijk heb je gezweet, maar dat handdoekje om je zweet mee af te vegen lag op de vensterbank naast je! Voor je het weet keuren we een volledig indoor gereden #Festive500 ook al goed en hoeven renners en toeschouwers niet eens meer hun huis uit voor een WK, maar hangen we gewoon allemaal voor ZwiftTube op de bank.
Nu snap ik ook dat je technologische vooruitgang niet tegenhoudt. Maar, we kunnen natuurlijk wel met z’n allen een paar basisafspraken maken. Bijvoorbeeld geen duimpjes meer omhoog voor indoor-fietsen, elke Zwift rit compenseren met eenzelfde aantal kilometers door echte wind en/of regen (of een flinke beklimming met een minimale gemiddelde percentage van 6%) en tenslotte Strava vragen om een label vergelijkbaar met dat van ‘Commute’ te lanceren voor al de virtuele ritjes. Zo is tenminste helder wie er terecht #werideallweather mag gebruiken en wie zijn Gabba gewoon op Marktplaats mag zetten. Het zijn maar een aantal suggesties om te voorkomen dat onze mooie sport verder uitgehold wordt en zich over een paar jaar helemaal virtueel afspeelt…. want ik weet zeker wat Eddy daarvan zou vinden.
Foto via Zwift
