Als er een discipline is waar luchtweerstand een grote invloed heeft is het tijdrijden. Qua vormen en design heb ik al aardig wat futuristische ontwerpen voorbij zien komen in de afgelopen jaren. Aan dat lijstje kan er weer een worden toegevoegd: de Diamondback IO. Deze fiets zal overigens niet gebruikt worden door wielrenners en tijdrijders, enkel door triatleten. De regels van de UCI zijn anders dan de regels van de ITU (International Triathlon Union) waardoor er voor triatleten meer mogelijkheden zijn wat betreft het ontwikkelen van bijvoorbeeld een frame dat luchtweerstand tot het minimum beperkt.
De Diamondback Andean, de voorloper van de IO, was al een opvallende verschijning vanwege het enorm grote bracket. Een soort vin die onder de onderbuis hangt en zo het gat achter het voorwiel opvult zodat de luchtstroom er mooi langs gaat. Na de lancering van de Andean hebben de ingenieurs van Diamondback niet stil gezeten en zijn ze opnieuw de windtunnel ingedoken. Het proces van de Andean tot de IO is in onderstaand filmpje te zien.
Wat direct opvalt aan de IO is dat de vin voor het bracket is verkleind. Hij sluit niet meer helemaal aan op het voorwiel. De windtunnel heeft laten zien dat dit voldoende is voor minimale luchtweerstand. Aan de zijkant van de vin zit een klepje waarachter je een binnenband, tooltje en co2-pompje kan stoppen. Daarnaast heeft dit frame een erg lage achterbrug, zodat er zo min mogelijk frontaal oppervlak is van de seatstays. Een ander bijkomend voordeel is dat de achterbrug hierdoor heel stijf is, maar ook klappen kan opvangen om het comfort te behouden. Wat ik in eerste instantie niet gezien had zijn de ‘dimpels’ in het frame. De Vortex Generators zoals ze het zelf noemen. De rode details zijn uitsparingen in het frame die zorgen voor een natuurlijke luchtstroom. Vergelijkbaar met bijvoorbeeld het golfbal effect van de Zipp-wielen. De grootte en plaatsing van deze uitsparingen is gebeurd in de windtunnel want de verschillende posities op het frame zorgen voor de beste luchtstroom.
De wielen in de Diamondback IO zijn de Zipp 454 wielen, met golfbal motief en hoogteverschillen in de velg. Dit past mooi bij de technieken die in het frame zijn verwerkt. De cockpit is ook van Zipp en is zo ontwikkeld dat er geen kabel meer zichtbaar is. Nu is dat met de draadloze SRAM eTap groep qua schakelen niet gek, maar de hydraulische remleiding is volledig weggewerkt in de cockpit.
In eerste instantie viel deze fiets mij op omdat ik hem niet bepaald mooi vind. Nu ik de achterliggende gedachten weet kijk ik er wel op een andere manier naar. De techniek, ontwikkeling en het tot stand komen van dit frame vind ik een mooi proces.
Foto’s van Earl Harper
