Dat cross in België leeft, is bekend. Maar na een dag rondrijden in het trainingswalhalla van de cross in Lichtaart, weet je het zeker. België is Cross. Specialized organiseerde net als afgelopen jaar de Crux-cup; waarbij dealers, journalisten en personeel van Specialized elkaar het vuur aan de schenen leggen voor de fel-begeerde beker. En of er nog niet genoeg uitdaging was, werd de lijst met deelnemers aangevuld met een rijtje (ex)kampioenen.
Majerus, Pidcock, Vervecken en Groenendaal
Om precies te zijn: Christine Majerus (CX kampioene Luxemburg), Tom Pidcock (europees kampioen U23) Erwin Vervecken (drievoudig wereldkampioen) en Richard Groenendaal (wereldkampioen). Het parcours in Lichtaart is in de winter een trainingsparcours met verschillende routes. Na de eerste ronde is al duidelijk dat hier alles voorhanden is wat een crosser nodig heeft voor zijn training. Oke, bijna alles want de modder ontbrak, maar dat ligt meer aan de weergoden. Maar in een ronde van zo’n 2,5 km krijg je een hoop cross-specifieke obstakels voor je kiezen. Bosgrond, balkjes, trap, loopstroken en mul zand. De vele paden vormen een netwerk en na anderhalf uur gecrosst te hebben zijn er nog veel paden die voor mij onbekend zijn.
Crux-cup
In groepen gaan we vervolgens de route in een rustiger tempo verkennen en staan we stil bij de obstakels. In mijn geval is dit samen met Groenendaal en Vervecken. De mannen voorzien ons van bruikbare tips en laten zien dat ze het crossen nog altijd niet verleerd zijn. De techniek zit er echt in gebakken. Tips over het schouderen, afstappen, nemen van balken en het lopen in mul zand pikken we op en na een laatste verkenningsronde gaan we de stijd aan in de Crux-cup.
De naam verwijst trouwens naar de cyclocrosser van Specialized. Overigens wordt dit alles rustig bekeken door een aantal toeschouwers die op woensdag naar Lichtaart komen om te kijken hoe de profs (ik neem aan dat ze niet voor mij komen) hun training afwerken. Een klapstoeltje, een thermoskan koffie en cross kijken. Ook op woensdag kan het. De Crux-cup wordt een estafette race in tweetallen, waarbij ik met maatje Iwan uiteindelijk op de derde stek eindig. Vóór Groenendaal en Vervecken; heren bedankt voor de tips:)
Oldschool omkleden en parcoursbouw
Pidcock en zijn ploeggenoten stappen na de race de camper in om zich op te frissen waar Groenendaal en Vervecken oldschool staan om te kleden bij de auto. Net als vroeger; een stationwagen met drie fietsen, tien wielsets en het hele gezin erin. Richard Groenendaal is tegenwoordig nog betrokken bij enkele crossen als parcoursbouwer. Hij bouwde het EK parcours en is elk jaar verantwoordelijk voor zijn eigen ‘GP Groenendaal’ in Sint-Michelsgestel. De parcoursen zijn tegenwoordig een vast onderwerp van gesprek en daarbij wordt er soms gesproken over een parcours dat Mathieu of Wout op het lijf is geschreven. Als ik Richard hiernaar vraag blijkt dat dit iets is waar Richard zich geen seconde mee bezig houdt. Sterker nog, hij zou niet weten hoe hij een specifiek Mathieu parcours moet bouwen.
Richard gaat verder: “Je hebt een terrein, en de mogelijkheden daarbij moet je optimaal benutten. En ja, achteraf gezien was het NK van 2017 (in Sint-Michielsgestel) een parcours met wellicht wat teveel bochten. Zeker toen er sneeuw en ijzel bij kwam”, waarbij hij hardop terugdenkt aan zijn angst om op sneeuw en ijs te fietsen tijdens zijn carriere. Aan zijn manier van praten merk je dat de liefde en betrokkenheid bij de sport blijft, maar hij ziet met lede ogen aan hoe de Nederlandse jeugd naar België trekt. Zo wordt de cross meer en meer een Belgisch feestje. Deze keer vanuit Lichtaart dus.
Alle foto’s behalve de fiets van Pidcock van Joris Knapen
