Reizen voor een weekend fietsen, dat was een tijdje geleden. Maar in de zomer van 2021 durfden steeds meer organisatoren het aan om mensen weer samen te brengen en samen te laten fietsen. Zo ook de organisatie van Grinduro, een serie gravel events die pre-covid wereldwijd georganiseerd werden. Het origineel stamt uit Wales, maar er zijn ook al versies verreden in Japan, Australië en de US. Een editie op het Europese vasteland was nieuw en had eigenlijk al in 2020 moeten plaatsvinden, maar we weten allemaal hoe die zomer verliep.
Fietskoffer
Alleen al het vooruitzicht om in een soort van festivalsfeer een event als dit te beleven deed me reikhalzend uitkijken. De lokatie was in een jaar tijd veranderd, oospronkelijk zou het event in Lenzerheid plaatvinden, maar dat mocht de voorpret niet drukken. Ik koos ervoor om mijn eigen BMC URS met een 1×11 set up mee te nemen naar Zürich, er gingen verse WTB Resolute banden onder en voor het eerst in heel lang was ik bezig met het pakken van mijn fietskoffer.
Grinduro volgt een format dat je misschien kent van de gravel events van bijvoorbeeld Laurens ten Dam. De route is ongeveer zo’n 100 kilometer lang, waarvan bijna 80% over bos, gravel of boerenpaden gaat. In die route zijn een aantal segmenten opgenomen die getimed worden en het ‘race’ gedeelte van het event vormen. Sommige semi-pro’s nemen speciaal hiervoor deel, maar het grootste deel van de rijders komt vooral om te genieten van een uitdagende route in een bijzondere omgeving.
Sfeertje
Ook vergelijkbaar met andere events is de festivalsfeer op en rond het terrein waar je start. Naast de bekende items als de startboog, koffiekar en burgertent staat er een heus podium, een hippe biertent, een mini expo met custom stalen frames en verschillende stands van sponsors zoals Giro en Canyon. Leuk detail, je kan ook je haar laten knippen tijdens het weekend. Want het gaat om meer dan één rit. Op vrijdag rijd je op eigen gelegenheid de ‘proloog’, zaterdag is er de ‘race’ en op zondag de bijna verplichte ‘hang-over’ ride. De lokatie aan het meer van Zug is prachtig en ademt meer de sfeer van festivals zoals Down the Rabbit Hole of Best Kept Secret dan de Amstel Gold Race.
Wat ook een tijd geleden is, is het in elkaar zetten van mijn fiets. Ik krijg het voor elkaar om het boutje dat mijn derailleur op zijn plek houdt als er geen achterwiel in zit af te breken. Even is er lichte paniek, maar met behulp van de lokale fietsenmaker wordt alles opgelost voor we op zaterdag écht los gaan. De proloog van vrijdag is een soort van ‘shakedown’ stage waarbij ik vooral moet wennen aan de ruwere ondergrond dan ik in Nederland gewend ben. Er zitten een paar uitdagende afdalingen in de route die mijn WTB’s op de proef stellen, maar overall ben ik blij met gekozen druk en het profiel van de banden.
Koeienbellen
Zaterdagochtend is het na een stevig ontbijt tijd om mijn stuurtas te vullen met de nodige binnenbanden en repen. Want hoewel er prima gezorgd wordt voor de inwendige mens tijdens de rit, met bijna 2700 hoogtemeters in minder dan 95 kilometer belooft het een uitdagend dagje te worden. Bij de start worden we uitgeluid met de grootste koeienbellen die ik ooit gezien heb en is de toon meteen gezet. Grinduro weet precies de juiste balans te vinden tussen een groots aanvoelend event en de knusheid van een lokaal gebeuren. De grote hoeveelheid vrijwillergs die meehelpen alles in juiste banen te leiden telt daarbij zeker mee.
Tanden
De route laat meteen zijn tanden zien met één van de weinige asfaltklimmetjes die wel direct de 17,5% aantikt. Iedereen die nog een beetje zat te slapen op zijn fiets is nu zeker wakker. Ik was al bij de les omdat ik in de allereerste gravelstrook lekreed. Mijn positieve gevoel van de vrijdag verdwijnt snel, het is altijd vervelend als jij degene bent die de groep ophoudt voor je gevoel.
De route gaat gelukkig verder met veel verschillende uitdagende stukken, Af en toe een glibberig en smal stuk MTB singletrail, dan weer snelle gravelstroken die op en af blijven gaan. De getimede segementen gaan bijna allemaal omhoog en zijn ook technisch behoorlijk uitdagend. Ik probeer iets meer gas te geven maar wil ook de rest van de route een beetje doorrijden. De route wisselt genoeg af om je ook af en toe bij te laten komen, is duidelijk uitgezet zodat je ‘m zelfs zonder GPX zou kunnen rijden en zoals gezegd is het eten perfect geregeld. Met als hoogtepunt de fondue-stop. Bovenaan de steilste klim van de dag staat een pracht van een berghut waar de uitbater vol trots zijn kaasfondue in halve stokbroden staat te scheppen. Het klinkt als een heftige snack, en dat is het ook, maar het past zo goed in de sfeer dat ik met volle teugen geniet van het eten en het magische uitzicht. Ander hoogtepunt is een afdaling door een koeiewei, hoornblazers op het hoogste punt van de route en de uitzichten die maar blijven komen.
Bier
Na een kilomter of zeventig begin ik de klimmeters te voelen en helemaal op de het laatste getimede segment loop ik langzaam maar zeker leeg, maar wat een pracht-dag op de fiets. De ervaring om weer met gelijkgestemden in het buitenland samen te rijden, te kunnen genieten van de indrukwekkend schone Zwitserse natuur en respect voor elkaar te hebben (even inhouden en hallo zeggen als je wandelaars tegenkomt) maakt Grinduro tot een feest op de fiets. Om het nog even helemaal af te maken is de sfeer als we weer terug op het festivalterrein zijn uitmuntend. Ik zie overal blije maar voldane gezichten, iedereen is opgelucht weer bij de finish te zijn en samen een bier te kunnen drinken. Zelfs de Roemeense rijder die ver na het ondergaan van de zon om bijna negen uur nog aankomt nadat hij toch een verkeerd pad gekozen had. ’s Avonds wordt nog even goed uitgepakt met een paar flink rockende lokale bands, nog meer lokaal bier en de officiële prijsuitreiking waarbij de winnaars uiteraard naar huis gaan met een flink stuk Zwitserse kaas. Even lijkt Covid heel ver weg en is dit weer de normaalste zaak van de wereld.
Conclusie
Grinduro is als event serie meer en meer een begrip aan het worden. En terecht, zoals het evenement gepromoot wordt voelt het ook: het heeft de perfecte party to race ratio. Als je wil kun je volop knallen op de segmenten en jezelf meten met grote namen in de gravel race scene. Maar plezier staat altijd voorop. De route is eigenlijk bijna perfect te noemen, slechts 1x moet ik echt even op ander verkeer letten en de sfeer op en rond het terrein is wat mij betreft één van de beste die ik heb meegemaakt. Dit heeft vooral te maken met de lokale inbreng. Ik kan iedereen dan ook deelname aanraden die houdt van een feestje én flink offroad klimmen.
