Benen scheren: hoe scheer ik mijn benen als wielrenner?

Bijna iedere wielertoerist heeft het er wel eens over, zeker nu de lange broek al weer eventjes in de kast lig. Scheer ik nou wel of niet mijn benen?!

Drie redenen om je benen te scheren

Kijk, alle profs scheren hun benen en of de reden nou is dat het (1) beter masseert of dat je (2) bij wonden geen last hebt van je haartjes of dat het gewoon (3) esthetisch verantwoord is, de vraag blijft of de toerfietser hierin mee moet gaan? Ten eerste moet je je familie enthousiast krijgen, want ondanks dat geschoren benen in je wielertenue goed staan, loop je natuurlijk niet de hele zomer in je wielertenue. En eerlijk is eerlijk; als je aan het winkelen bent of misschien een dagje op het strand ligt, zien die gladde kale benen er opeens veel minder stoer uit.

Het grappige is dat wielrenners onderling vaak alleen vragen: ga je nog scheren of niet? Doorvragen over hoe? wat? waarom? doen ze eigenlijk niet. En dat snap ik wel want dan wordt het al snel een gênant gesprek voor de mannen. Dus vandaar dat ik een aantal jaren geleden dacht: laat ik eens testen hoe je je benen scheert zodat dit je misschien helpt om zelf ook de stap te zetten. (of misschien helpt dit om het juist nooit te gaan doen). En dat verhaal van mijn eerste keer scheren, heb ik opgeschreven. Iedere renner die zijn benen al scheert mag dit artikel overslaan want jij hebt vast al je eigen routine hierin. Dit is meer voor de scheermaagden.

Thuis akkoord en dan?

Eigenlijk vindt mijn vrouw het helemaal niets dat ik mijn benen ga scheren maar ik heb haar kunnen overhalen. Stiekem vind ik het toch een beetje raar om je benen te moeten scheren. Maar goed, als ik nu een keer goed scheer, heb ik daar het hele seizoen lekker plezier van (als ik mijn wielerbroek aan heb tenminste). Dat is dan direct de eerste, ietwat naïeve gedachte. “Denk je dat je maar een keer hoeft te scheren? Haar groeit weer aan hè!” – mijn vrouw zet me weer met beide benen op de grond. Beetje stom van me, maar ik had er gewoon nog nooit echt zo over nagedacht. Dus niks één keer scheren in het seizoen. Hmmm… dan maar eerst eens een proefstukje zetten op mijn scheenbeen om te kijken hoe snel het weer aangroeit. Dat duurt inderdaad ongeveer een week (afhankelijk van je haargroei en wanneer je echt super glad wil, dan moet je dagelijks aan de bak), maar een week is goed te doen.

Tip 1: de tondeuse

Eerst maar een tondeuse om het grote deel van de haren weg te scheren. Eigenlijk begon ik direct met een scheermesje, maar als je redelijk wat haren op je benen hebt, is daar met een scheermesje geen doorkomen aan. Dus eerst met de tondeuse. Dan komen er opeens rare vragen naar boven: tot waar scheer je je eigenlijk? Tot net aan de rand van je wielerbroek? Nee dat ziet er stom uit wanneer je in een korte broek loopt. Dus dan maar tot de lies. (dit soort, vreemde vragen is direct de reden waarom renners onderling het er niet over hebben). Het rechter been is zo goed als kaal maar nog niet super glad. Klaar voor het scheermesje en scheerschuim.

Tip 2: Scheermesje en scheerschuim in bad/douche

Bad vol laten lopen (maar een douche gaat ook prima) benen even lekker warm laten worden, insmeren met scheerschuim dat net als bij je baard net even lekkerder scheert. Douchegel gaat in veel gevallen ook wel aardig. Dan met het scheermesje langzaam van beneden naar boven (tegen de haargroeirichting in), dan wordt het resultaat het mooist. Ik doe eerst het onderbeen en dan het bovenbeen. Het onderbeen gaat het makkelijkst zittend (of liggend in bad) het bovenbeen gaat beter staand. Mijn eerste halen zijn opvallend zacht. Ik verwachtte eenzelfde gevoel als wanneer ik mijn baard scheer, maar de haartjes op je been zijn natuurlijk veel minder stoppelig. Zonder bloederige taferelen is mijn rechterbeen helemaal glad. Dat is dus een meevaller.

Wat niet een meevaller is, is de tijd die het kost. Serieus…! Wat een gedoe. Misschien wordt je er handiger in wanneer je het vaker hebt gedaan maar je been is toch een groter oppervlak dan het begroeide gedeelte van je gezicht. En het controleren of je alle haartjes hebt gehad en geen plekken hebt overgeslagen… pfff.

Omdat ik duidelijk het verschil wilde voelen heb ik een dag rondgelopen en rondgefietst met een behaard en een geschoren been. Wat dan opvalt, is dat je been raar aanvoelt, glad! Als ik er naar kijk heb ik een beetje een associatie met zo’n kale kat (een Sphynx voor de liefhebber). Ik moet er nog even aan wennen, ben ik bang. Tijdens een rondje fietsen met een geschoren been merk ik al snel dat ik in de knieholte een vreemde kriebel heb… bij thuiskomst blijkt dat ik aan de achterkant van mijn been in de knieholte aardige plukken haar heb overgeslagen. Dus dat moet nog even over worden gedaan, daarnaast jeukt het been ook af en toe een beetje, de eerste 2 dagen. Insmeren met gewone crème is de oplossing gelukkig. Dat is eigenlijk hetzelfde als met gewoon (baard)scheren behalve dat je niet met dure aftershave in de weer hoeft. Daarbij nog de tip om niet te hoog in de lies te scheren omdat daar de meeste irritatie vandaan komt. (maar deze tip is voor mijn rechterbeen nu te laat). Maar nadat je benen gewend zijn aan het scheren verdwijnt de jeuk.

Verder fietst het prima. Het linker been dan ook maar op dezelfde manier scheren. De achterkant maar even extra goed doen en klaar ben ik. (voor deze week dan)