Je hebt van die dagen die al een tijdje in je wieler-agenda aangekruist staan, 9 augustus was er zo één. De dagen vooraf checkte ik koortsachtig de weersvoorspelling voor Luik en omgeving, want Luik-Bastenaken-Luik (althans de korte toertocht daarvan) stond op mijn programma.
En de Waalse Ardennen staan nou niet bekend om zijn zonuren (hoewel ik er tijdens een paar dagen fietsen tijdens Pasen eerder dit jaar prima weer heb gehad), dus mijn abonnement op weeronline was terecht. Helaas beloofde de digitale Pellenboer weinig goeds. Het zou regenen, waaien en koud worden… en dat in augustus! Gelukkig bleek (zoals vroeger de echte Pellenboer ook overkwam) de website er helemaal naast te zitten. De bikkels van de 235 kilometer vertrokken nog met een laatste bui, maar tegen de tijd dat ik mocht vertrekken waren de straten al aan het opdrogen.
Knap georganiseerd
De organisatie heeft het knap voor elkaar dat er bijna midden in Luik gestart mag worden bij het Palais de Congres. Er wordt een straat afgezet om te parkeren en met de drukte bij de start valt het ook wel mee. Eerste obstakel dat wel al meteen in de straten van Luik opvalt: de staat van de Belgische wegen. Ik kom soms gaten tegen waar mijn voorwiel in lijkt te kunnen verdwijnen. En als niet iedereen netjes waarschuwt is het dan ook soms even schrikken. Dat belooft wat.
De tocht doet natuurlijk een aantal bekende en behoorlijk uitdagende klimmen aan, voor de 125 kilometer rijders is de Chambralles de eerste kuitenbijter (met uitschieterst tot 20%) waar sommige fietsers naar van wakker schrikken. Tot dan toe is de route fraai en blijft de Sportful Hot Pack opgeborgen. Helaas moeten we op een gegeven moment ook best lange stukken over 80 km/uur wegen fietsen. Op zich geen probleem omdat het nog relatief vroeg in de ochtend is, maar in grotere groepen met meestal onbekende collega’s om je heen voegt dit toch weer wat stress toe. Wat me opvalt is dat de oproep van de organisatie om niet al te veel asfalt in beslag te nemen soms niet helemaal overgekomen lijkt te zijn. Meerdere keren moet ik de andere weghelft opzoeken om een groep in te halen.
Bananenschil
Ook op andere momenten verbaas ik me over een aantal deelnemers. Ik zie sommige (meestal mannen) fietsers zich door groepen heen wurmen alsof de tocht eigenlijk een wedstrijd is en zie mensen zonder helm fietsen (moet je normaal gesproken allemaal zelf weten vind ik, maar de organisatie stelt de regel niet voor niets). Maar het meest verbaas ik me nog over het gebrek aan fatsoen bij sommige deelnemers. Ik moet een keer een bananenschil ontwijken en zie voor mijn neus iemand zijn gel-verpakking achteloos in een Waalse voortuin mikken. Onbegrijpelijk hoe deze ‘sporters’ het voor andere deelnemers verpesten. Want ik zou het wel weten als inwoner van Aywaille… Zelfs bij een toertocht met maar 2.500 deelnemers blijkt dus dat niet iedereen hetzelfde denkt over respect voor een omgeving en hoe je je hoort te gedragen tijdens een toertocht. Tel daar nog een aantal opgefokte buurtbewoners in hun auto’s bij op en je krijgt een tocht die helaas steeds minder gezellig wordt. En dat is jammer want de vrijwilligers doen hun stinkende best om alles goed te laten verlopen, daar ligt het niet aan. Wel had de organisatie her en der een route-pijl extra mogen ophangen (soms fiets je best stukken alleen en is het wat zoeken) en vraag ik me af of die lange stukken 80 kilometerweg nou echt nodig zijn. Want ook al staan er zelfs matrix borden neer om automobilisten te waarschuwen, het voelt niet heel veilig.
Moe maar voldaan
Ik finish na ruim 5 uur en flink afzien op de La Redoute, wat een mooie en uitdagende klim blijft dat toch, met gemengde gevoelens. Sommige stukken van de route zijn echt prachtig zoals de stukken in de bossen waar je in stilte lijdt en zo nu en dan heb je mooie uitzichten over het Ardense landschap dat er vandaag prachtig bij ligt. Maar kort daarna scheurt er weer een auto langs, of stoor ik me aan een minder sociale deelnemer. Gelukkig is de sfeer bij de finish prima en is iedereen droog gebleven.
Le Champion organiseert een degelijke toertocht voor de ambitieuze fietser met de LBL Classic. De meeste zaken zijn goed geregeld, zoals de mogelijkheid om de avond van te voren al je startnummer op te halen en de parkeermogelijkheden redelijk dicht bij de start. Persoonlijk vond ik de 125 kilometer route teveel stukken op drukke wegen bevatten, maar misschien moet ik één van de langere routes kiezen, of kan de organisatie toch nog eens kritisch naar de kaart kijken… Tja, de deelnemers waar ik me aan stoorde kun je natuurlijk bij elke tocht tegenkomen, helaas waren het er dit keer meer dan gemiddeld en dat verdient deze toertocht niet.
