De nieuwe fiets werd gepresenteerd in het weekend van de opening van de Giro in San Remo, Italië. De verwachtingen waren hooggespannen na de presentatie. Een topmodel dat minder dan 5kg weegt. En stijf is. En ook comfortabel. In Italië reden we op de nét iets minder lichte Scultura Team. Ik kan alvast verklappen dat ik niet teleurgesteld ben afgestapt!
Prachtige setting was het voor de presentatie. De Giro is ook meteen de eerste wedstrijd voor de profs van team Lampre-Merida op deze nieuwe fiets. Alles aflezen van een paar slides en een verhaal aanhoren is één ding, die fiets wil je natuurlijk van dichtbij bekijken om er vervolgens mee op pad te gaan. Dat was gelukkig ook allemaal ingepland. Twee ritten, één korte van een kleine 40km en een lange van ruim 100km door het prachtige Ligurië met adembenemende vergezichten, schilderachtige dorpjes en asfalt om van te huilen. Men doet er hier verstandig aan wat afstand te houden, zodat je de scheuren en gaten nog een beetje kan ontwijken. Het mocht de pret echter niet drukken.
Eerste indruk
Om te zeggen dat ze een metamorphose zijn ondergaan gaat te ver, maar ik ben wel van mening dat de weg die Merida nu is ingeslagen ook de juiste is en hun imago alleen maar ten goede komt. Het plaatje lijkt simpelweg te kloppen. Een licht frame, stijf, comfort en het ziet er goed uit. Allemaal belangrijke succesfactoren die bijdragen tot een goede racefiets. Matzwart in combinatie met witte strepen en letters en aantal subtiele details in het fuchsia van Lampre doet het gewoon erg goed. De letters hadden naar mijn persoonlijke smaak misschien nog wel iets kleiner gemogen, maar over het geheel gezien is de fiets wat betreft kleurstelling mooi in balans. De zwarte full carbon wielen van Fulcrum dragen hier natuurlijk ook aan bij. ‘The proof of the pudding is in the eating’, dus laten we er eerst maar eens mee gaan fietsen.
In de praktijk
Het blijft het eerste dat iedereen doet, ervaren rot of niet; even voelen. Een tikje hier, even aaien daar. En natuurlijk even optillen om te voelen hoe licht hij dan wel niet is. Over dat laatste was iedereen het wel met elkaar eens; “oe, hij is wel licht he?!”. Dat voel je meteen, zeker bij de 9000 LTD. Een complete fiets van minder dan 5 kilo is als een leeg kratje bier. Die neem je zo mee! Datzelfde gevoel heb je ook direct wanneer je gaat fietsen. Het is maar wat je gewend bent natuurlijk, maar de mensen die zelf een alu racer gewend zijn merken écht goed het verschil.
We rollen eerst een paar kilometer lichtjes naar beneden alvorens we aan de aangekondigde klim beginnen. Niet te steil, maar lekker omhoog. Perfect om te ontdekken wat deze Scultura nou zo bijzonder maakt. Paar tikjes terugschakelen en met lichte tred omhoog. De fiets beweegt lekker gemakkelijk onder je, wel stabiel natuurlijk, maar het lage gewicht straalt overal vanaf. Ga je even staan dan merk hoe lekker het danst, zo’n lichte fiets. Niet dat het dansen je eerder niet goed verging, maar dit gaat toch wel wat lekkerder. Alsof je met je klompen in plaatselijke bar-dancing overstapt naar Ibiza waar je op een lekker warm strandje soepel staat te bewegen op je slippertjes. Als je begrijpt wat ik bedoel. Dan gaat het gewoon allemaal even wat makkelijker.
Lichte fietsen zijn dan een feest om mee te klimmen, bij het dalen vergaat die glimlach je dan vaak al snel. Zwabberen en lastig bochtenwerk spelen de lol van het fietsen dan vaak parten. Niets van dit alles bij de Scultura. Eerlijk gezegd heb ik er niet eens bij stilgestaan, het leek allemaal redelijk vanzelfsprekend te gaan, vertrouwd. Hij laat zich makkelijk en strak sturen, ook als het asfalt slecht is. Want hoe mooi het in Italië ook is, de afdalingen kunnen het aardig spannend maken. Zeker als je met volle snelheid over een paar slechte stukken gaat, maar toch nog even moet remmen voor de bocht. Het ging allemaal goed, alsook de controle over de fiets. Want dat comfort waar men bij de presentatie zo lovend over was, kwam voor mij bij die afdalingen goed naar voren. Door de snelheid stuiter je altijd wel een beetje, maar de controle bleef en dat is erg belangrijk als je hard naar beneden gaat. Deze fiets is toch echt gemaakt voor het betere klimwerk, maar staat zijn mannetje op veel meer terreinen.
Details
- Merida Scultura CF4 frameset
- Shimano Dura Ace 9000 mechanische groep (normaal gesproken Di2)
- Fulcrum Racing Zero carbon clincher wielen
- Rotor 3D cranks
- FSA OS 99 carbon stuurpen
- FSA K-Force Compact carbon stuur
- FSA K-Force carbon zadelpen
- Prologo Scratch 2 zadel
- Prologo stuurlint
- Continental GP 4000s 25mm bandjes
Plus
+ Klimfiets die zich gedraagt als een allrounder
+ Fulcrum Racing Zero carbon wielen rijden fantastisch
+ Mooi!
Min
– Mat zwart is mooi maar moeilijk poetsen (volgens Coen moet je afwasmiddel gebruiken)
– De achterrem achter het bracket is niet heel praktisch voor de wielertoerist
Conclusie
Voor aanvang van de presentatie was ik wat sceptisch. Een nieuwe uitvoering van een bestaand model zal we niet heel spannend zijn. Niets is minder waar. Ik durf ook wel te stellen dat Merida met deze nieuwe Scultura voor 2016 zich niet alleen kan meten met de bekende grote merken, maar hier ook nog een schepje bovenop doet. De Scultura 9000 LTD met 4,55kg is hier natuurlijk een voorbeeld van, maar ook deze Scultura Team heeft alles in zich wat een topfiets hoort te hebben. Een heerlijk licht, stijf en toch comfortabel frame en een afmontage die weinig tot niets te wensen over laat. De Fulcrum wielen springen er echt uit. Ze zijn net als het frame ook licht en doen in de afdaling niet onder voor aluminium velgen. Als het droog is althans, want in Italië was er enkel dat fijne zonnetje. Dan het uiterlijk; vaak het struikelblok geweest bij Merida, maar deze is gewoon mooi, ook in de Lampre-Merida uitvoering.
