Niet najaar 2019, niet zomer 2020, maar het najaar van 2020 krijgt de eer de lancering van Canyon’s snelste fiets te ‘hosten’: de nieuwe Aeroad is daar! Wij hadden op onze beurt de eer de fiets als eerste aan een review te onderwerpen.
Je kan gerust zeggen dat Canyon niet over één nacht is gegaan met het ontwikkelen van de nieuwe Aeroad. Velen hadden de fiets al vorig jaar verwacht, maar de ontwikkeling duurde toch wat langer en toen kwam COVID-19 om de hoek kijken. Maar het grote wachten is eindelijk voorbij.
Het model dat we hebben getest is de Aeroad CFR. CFR staat voor Aeroad Canyon Factory Racing, de toplijn. Deze frames worden met de hand gemaakt en hebben dan ook een andere carbon-layup dan de CF SLX modellen en daaronder. De crème de la crème van wat Canyon in huis heeft dus. Overigens bestaan de CF en CF SLX modellen wel nog steeds. Ze hebben dezelfde geometrie en vorm, maar worden dus anders gemaakt.
Het topmodel dus. In dit geval in Tinted Chrome met Dura-Ace Di2 inclusief vermogensmeter. Zet er een paar andere wielen op en je hebt de fiets van Mathieu van der Poel waarmee hij met een 55 km solo-ontsnapping de BinckBank Tour won. In deze configuratie weegt hij 7,35 kg en kost hij € 7.499,-. Veel geld, maar als je een beetje op de hoogte bent weet je dat dit voor een topmodel met dergelijke afmontage nog een behoorlijk scherpe prijs is.
“Aero is belangrijk voor iedere fietser”
Hoewel gewicht altijd het eerste is waar iedereen naar kijkt, is luchtweerstand vanaf 14 km/u de grootste denkbeeldige tegenstander die je als fietser hebt. Groter dan gewicht of rolweerstand. Wil je sneller, dan neemt het vermogen dat nodig is om die luchtweerstand te overwinnen toe met een factor drie. Canyon stelt daarom ook dat aerodynamica voor iedere fietser belangrijk is, niet alleen voor de prof die 65 km/u gaat. Daarmee gaan ze mee in de trend die we de laatste jaren ook veel andere merken zien.
Om de fiets zo aerodynamisch mogelijk te laten zijn, heeft Canyon de hulp van Swiss Side ingeschakeld. Die ken je wellicht van hun eigen wielen en hun samenwerking met DT Swiss. Ze staan bekend om hun kennis van aerodynamica. Hun ingenieurs waren actief in de Formule 1 en ze hebben eigen CFD software ontwikkeld die wordt gebruikt voor het ‘meten’ van aerodynamica. Een CFD-ingenieur heeft 4 maanden gewerkt aan het ontwerp van de nieuwe Aeroad waarbij 22 zogeheten test-loops doorlopen zijn. Dat kan je zien als 22 verschillende geometrieën of vormen en dat is ruim 7 keer zoveel als bij de ontwikkeling van de vorige Aeroad CF SLX generatie.
Omdat CFD een werkelijke situatie niet 100% kan nabootsen wordt er ook nog uitgebreid getest in de windtunnel. Hierbij hebben ze ook ‘Ferdi’ gebruikt, een dummy die op de fiets zit om de invloed van de benen op de lucht na te bootsen.
Maar alleen aero is ook niet alles
De Aeroad is een aerobike, dat is duidelijk. Een fiets die het jou als berijder zo makkelijk mogelijk dient te maken de luchtweerstand te overwinnen. Ga je alleen op die eigenschap af, dan komt er toch een heel andere fiets tevoorschijn dan het huidige ontwerp laat zien. Denk aan veel bredere of ‘langere’ buizen. Dat heeft weer een negatief effect op rijgedrag en gewicht en bovendien zijn er nog de restricties van de UCI daaromtrent. De ontwerpers moeten dus naar meer aspecten kijken dan aero alleen.
Bij de ontwikkeling had Canyon zich daarom nog een aantal punten ten doel gesteld:
- Het 6,8 kg racegewicht van UCI moest haalbaar worden.
- Integratie van kabels, terwijl het ook eenvoudig te servicen moest blijven.
- De fiets moest voor meer soorten rijders geschikt zijn door een andere, iets minder aggressieve geometrie en een cockpit die niet op maat gezaagd hoeft te worden.
- Meer comfort door middel van flex en verbeterde ergonomie.
- Een beter rijgedrag, de fiets moest scherper sturen.
- Tenslotte ‘clean design’: aero, maar niet lelijk.
Minder pro, ook voor de pro’s
Een op het eerste gezicht opmerkelijke keuze van Canyon is dat de nieuwe Aeroad een minder ‘agressieve’ zit heeft vergeleken de oude. Dat komt er concreet op neer dat de stack en reach zijn aangepast die resp. 9 mm hoger en 5 mm korter (in maat M) zijn geworden. De nieuwe geometrie is dus iets minder diep en iets minder uitgerekt geworden.
Uit de cijfers die ze in de loop van de jaren hebben verzameld en hun ervaring is gebleken dat zowel de profs als consumenten overwegend kiezen voor een geometrie en houding die nog het meeste heeft van de Ultimate. De Aeroad was dus eigenlijk iets te agressief in dat opzicht. Hierin komt Canyon tegemoet met die aangepaste geometrie. “Aero is voor iedereen belangrijk” wordt op deze manier ook bewerkstelligd. En laten we wel wezen, het oog wil ook wat. Het slammen van de stuurpen ziet er goed uit, maar is helaas niet altijd comfortabel. Dit is nu voor meer mensen toch haalbaar. En overigens doen niet alle profs dit. Kersvers Belgisch Kampioen Dries de Bondt reed in de Binckbank Tour op de nieuwe Aeroad met 15 mm aan spacers.
Toch niet de allersnelste
Al die andere punten – naast aero – waar Canyon aan gewerkt heeft, hebben geleid tot de fiets zoals deze nu is. Daar is niet de snelste fiets uit naar voren gekomen, wel de beste, zoals Canyon dat ziet.
De snelste fiets die uit de CFD software kwam rollen was ‘Geometry 19’. Een model waarbij je vrij duidelijk ziet dat de buizen dieper of langer zijn t.b.v. de luchtstroom. Maar dit brengt dus onder andere ook extra gewicht met zich mee. Hierin is volgens Canyon de samenwerking met Swiss Side tot zijn recht gekomen. Dit door samen te kijken hoe de fiets toch zo snel mogelijk kon zijn zonder te veel in te hoeven boeten aan de gestelde eisen. Het resultaat is model R065, deze nieuwe Aeroad. Hierbij zie je – toch ook duidelijk – dat de buizen langere aerodynamische vormen hebben dan bij de vorige generatie. Hij is dus aerodynamischer en sneller dan zijn voorganger, maar ook weer niet de állersnelste die ze hadden kunnen maken.
Sneller, stijver, lichter
De nieuwe Aeroad is sneller, maar ook stijver en lichter dan de oude. Ze hebben per onderdeel van het frame gekeken naar het materiaal om te zien waar ze konden verbeteren. Wat betreft stijfheid zijn het balhoofd en bottom bracket heel belangrijk, die moeten stijf zijn. Voor de tussenliggende buizen is er gekeken naar hoe ver ze konden gaan zonder dat het ten koste gaat van de aerodynamica. Buizen met een groot volume zijn over het algemeen gesproken stijver en hebben minder materiaal nodig waardoor ze ook lichter zijn. Dat samenspel heeft geleid tot een CFR frame dat over het geheel 14% stijver zou moeten zijn en 168 gram lichter t.o.v. de oude CF SLX.
Geen wensen over
De oude Aeroad was al snel, stijf en licht en de nieuwe doet daar weer een schepje bovenop. Dat sluit aan bij de verwachtingen die waren ontstaan. Ondanks dat ik alle informatie over het nieuwe model tot mijn beschikking had ben ik eerst gaan fietsen. Want dat is toch echt het eerste dat je wil als hij voor je neus staat. Hij is helemaal af, er blijft niets te wensen over: het meest geavanceerde aero frame dat Canyon te bieden heeft, Dura-Ace Di2 disc met dubbele vermogensmeter, DT-Swiss ARC 1100 62 wielset, Conti GP 5000 banden en de nieuwe cockpit van Canyon zelf.
Zonder extra moeite sneller
Het frame met deze afmontage rijdt als een trein, dat zal je niet al te veel verbazen denk ik. De eerste meters zijn altijd even rustig aanvoelen. Hoe stuurt en reageert de fiets? Zit ik goed? Ai, het zadel per ongeluk toch iets te hoog gezet. Het is even een soort van vertrouwen winnen. Dat vertrouwen is er al snel. En daarmee gaat ook het tempo omhoog. En bij dit soort aerofietsen gaat dat haast ongemerkt. Je houdt een cadans aan zoals altijd, even rustig warm trappen. En dan komt de vaart er toch wel snel in. Ik rij al tijden niet meer ‘op snelheid’. Dat wil zeggen dat ik mijn snelheid niet op mijn fietscomputer in de gaten hou, maar alleen hartslag en eventueel vermogen. Maar ik merk wel dat het wat rapper gaat allemaal. Zonder extra moeite ervoor te doen dus.
De eerste rit gaat moeizaam. Niet per se de fiets, mijn benen voelden stram en stijf en ze draaiden voor geen meter. Dat dit alleen gevoelsmatig was bleek achteraf toen ik voor mijn doen een keurige gemiddelde snelheid had. En de ritten erna, toen mijn benen wel goed voelden, waren de resultaten alleen maar beter. Mooie gemiddelden en persoonlijke records werden verbroken op segmenten waar ik al vele malen eerder had gereden. Dat lag niet aan mijn vorm, dat weet ik vrij zeker. Het gros van deze resultaten komen echt op het conto van de Aeroad.
Een Aeroad voor iedereen
Canyon zal de Aeroad niet aan iedereen gaan uitdelen. Sorry. Wat ik wil zeggen is dat de fiets voor iedereen geschikt is. Je hoeft niet geen lichamelijke consessies te doen door te kiezen voor echte aeroracer. Dat beeld werd bij mij al snel weggenomen. De iets minder agressieve zit bevalt meteen goed, en dan heb ik nog geen spacer gebruikt ook. En het smoelt ook nog eens goed zonder spacers, dat wil je stiekem toch als je zo’n fiets hebt.
Over de rijkwaliteit van de Aeroad kan ik kort zijn: subliem. Hij stuurt heerlijk licht en direct zonder zenuwachtig te zijn. Vertrouwd zoals ik al zei, terwijl je hem nog maar net kent. Knap gedaan. Hij weegt dan geen 6,8 kg, maar die 7,35 kg is nog steeds laag. Een lichte fiets rijdt fijn. Dat hij fijn rijdt is ook te danken aan het comfort. Want hij is tamelijk comfortabel bij de contactpunten. De nieuwe SP0046 zadelpen is aerodynamischer en lichter geworden en filtert trillingen van wegdek eruit. Op de lange duur ben je daar dankbaar voor. Hetzelfde voor de cockpit. Stijf en ligt lekker in de hand. De bochten zijn ook lekker dik vind ik, dat voelt prettig met het dikke stuurlint. Maar toch heb je wat flex als je bovenop zit. Dat heb je niet direct in de gaten tijdens het fietsen, maar als je er met volle gewicht op leunt zie je dat het een beetje meegeeft. Over die cockpit is – hieronder – nog meer te melden trouwens.
En het frame is superstijf, op de juiste plekken. In het bracket en balhoofd krijg ik geen beweging. De combinatie met Dura-Ace cranks en DT-Swiss wielen maken het tot een zeer efficiënte racemachine. Maar wel een voor iedereen dus, denk ik. Je hoeft je niet meer af te laten schrikken door een diepe zit en een hard frame.
Cockpit met vleugels en nooit meer zagen
Over de basale zaken is goed nagedacht, maar Canyon zou Canyon niet zijn als ze niet ook wat innovatiefs zouden hebben bedacht. Denk aan de Hoover Bar van de Grail en het ‘hoekje’ van de Inflite. Deze keer is de beurt aan de CP0018, beter bekend als de Aerocockpit. Geen nieuwe naam, wel nieuwe technieken. Zowel de CFR als de CF SLX modellen worden hiermee uitgerust.
Ten eerste is hij met 37 gram 27% lichter dan het vorige model. De H11 en H36 cockpits waren ook al innovatief, maar bleven wat betreft gewicht achter bij de concurrentie. Niet elk merk maakt ook zijn eigen componenten, Canyon wel, en kan ook daarin dus de eigen ideeën doorvoeren.
Er is nog een noviteit aan de cockpit dat het leven iets makkelijker kan maken: de vorkbuis hoeft namelijk niet meer op maat gezaagd te worden. Die vorkbuis is er namelijk niet meer, althans, niet op de manier die we gewend zijn. Hij steekt niet meer boven uit het balhoofd. Canyon wilde namelijk van dit concept af en ook van het feit dat je dit later niet meer ongedaan kon maken.
De vorkbuis is er nog wel, maar vormt een geheel met een buis van de stuurpen. Het heeft wat weg van de quill stuurpennen van weleer, alleen gaat de stuurpenbuis (1 1/4 stem shaft) nu over de vorkbuis (1 1/8 fork shaft). Een wig (wedge) en klemschroef (clamping screw) zetten alles vast. Dan is er ook nog een speciale bout die in de fork insert gaat. Je krijgt 15 mm ruimte die je met meegeleverde spacers kan gebruiken om het stuur hoger of lager te zetten in stappen van 5 mm.
De testfiets had geen spacers en dat beviel mij prima. Je hoeft niet meer meteen een beslissing te nemen op welke hoogte de vorkbuis afgezaagd dient te worden. Je kan ook een beetje experimenteren als je dat zou willen. Voor klanten van Canyon is er het voordeel dat bij ontvangst je niet meer zelf alles hoeft af te stellen. Hoewel het geen ingewikkelde klus is om je stuur goed vast te zetten op je vork, kan het voor mensen toch lastig zijn en is er de kans dat er speling op blijft zitten. Dat alles al geïnstalleerd is, betekent ook dat de fiets met een gemonteerd stuur in de doos moet. Daar is ook iets op bedacht.
Verwijderbare vleugels
De CP0018 Aerocockpit heeft verwijderbare vleugels gekregen! De stuurbochten zijn aan beide kanten los te maken en te verwijderen. Dit dient twee doelen. Enerzijds maakt dit het transport makkelijker. Dan hebben we het over het transport van Canyon naar de klant. Zo past de fiets in een smalle doos. Je hoeft alleen de bochten erin te schuiven en vast te draaien. Hier komt geen afstellen aan te pas, je kan het niet fout doen. En denk ook aan transport als je op reis gaat. Het stuur is altijd een lastig onderdeel dan. Dit maakt het makkelijker.
De slimme constructie brengt ook een ander voordeel met zich mee voor zowel fabrikant als consument. Door deze constructie hoeven er minder verschillende stuurpenlengtes en stuurbreedtes op voorraad te zijn bij de fabrikant en de consument heeft nu in totaal 40 mm ruimte om de breedte aan te passen. Een standaard 410 mm breed stuur kan je als maximaal 430 mm en minimaal 390 mm breed gebruiken (breedtes verschillen per stuurpenlengte). Wil je breder dan de standaard geïnstalleerde maat, dan zal je nieuw stuurlint moeten wikkelen. Wil je smaller, dan is het een kwestie van iets eraf knippen en een stukje tape eromheen.
Weer net iets anders
Ze doen het dus weer net iets anders bij Canyon en dat vind ik goed. Ze gaan niet over één nacht ijs. En ze proberen niet alleen, ze doen het ook gewoon. “Ingewikkeld”, denken sommige mensen misschien bij het zien van de constructie van de stuurinrichting. Maar je kan het ook zien als een oplossing en als iets nieuws. Hetzelfde met de ‘vleugels’. Een beetje een oplossing voor een probleem waar heel veel fietsers geen last van hebben, maar wel vernieuwend. Het vereist wat extra aandacht in het begin, maar een tweede keer weet je hoe het werkt. Hetzelfde met de zadelpen. Daar moet je aan de bovenkant in het frame een beetje vet gebruiken. Dan zit hij goed vast en kraakt hij niet.
Mini smetje op het geheel is dat de 25 mm voorband breder is dan de velg. Vanuit aerodynamisch oogpunt is het beter als de band smaller is dan de velg zodat de lucht beter ongestoord langs de velg kan bewegen. Doordat de band iets uitsteekt wordt die luchtstroom verstoord. Navraag bij Canyon leert ons dat deze DT-Swiss ARC 1100 op een later moment worden vervangen door de onlangs geintroduceerde nieuwe ARC 1100 wielen die 27 mm breed zijn.
Overigens is het nog noemenswaardig dat Canyon bewust vóór een 25 mm en achter een 28 mm monteert. Aan de voorkant smaller vanwege luchtweerstand terwijl dit achter geen invloed heeft, maar je wel het voordeel hebt van een bredere band (lagere rolweerstand en comfort). De hoogte van het bracket is hier zelfs op gecorrigeerd.
Details
Canyon Aeroad CFR 2021 Dura-Ace Di2 Disc
Frame: Canyon Aeroad CFR
Voorvork: Canyon Fk0060
Remmen: Shimano Dura-Ace Disc Brake
Wielen: DT Swiss ARC1100 Dicut 62
Banden: Continental GP5000 25 mm voor, 28 mm achter
Crankstel: Shimano Dura-Ace 52-36 incl. powermeter
Cassette: Shimano Dura-Ace 11-28
Cockpit: Canyon CP0018 Aero-Cockpit
Zadel: Selle Italia SLR Lite
Zadelpen: Canyon SP0046
Kleur: Tinted Chrome
Maat: L (XS t/m 2XL)
Gemeten gewicht: 7,35 kg
Prijs: € 7.499,- op Canyon.com
Conclusie
Een kers op de taart die al lekker was. Het testen van deze nieuwste Canyon was een feest. De verrassende nazomer in combinatie met telkens het vooruitzicht weer op deze fiets een tocht te maken bracht elke keer weer een glimlach op mijn gezicht. Heerlijk toch? Ten eerste zit de fiets mij als gegoten, ook als de cockpit helemaal geslammed is. De geometrie is wat toegankelijker dan zijn voorgangers zonder in te boeten op prestaties. Superstijf en toch enig comfort uit het frame en de banden. Ik reed op de meest luxe uitvoering waarbij alles klopt. Is je budget niet toereikend hiervoor, dan heb je misschien geen Dura-Ace met vermogensmeter, maar wel nog steeds dat snelle frame, met iets ander carbon. Wat mij misschien nog wel het meest verbaasde, is hoe makkelijk je ermee wegrijdt. Niet dat het moeilijk zou moeten zijn, maar dit is een high-end en high-tech aerobike, gemaakt voor kampioenen. Hard fietsen wordt je zo wel heel makkelijk gemaakt. Al is het killen van KOMs nauwelijks haalbaar meer, die PRs gaan er wel aan!
Aeroad CFR ook met Red eTap AXS, Super Record EPS en als frameset
Naast het geteste Aeroad CFR model in Tinted Chrome met Dura-Ace Di2 is de CFR er ook met de topgroepen vanSRAM en Campagnolo én als Frame & Brake kit. Zoals gezegd zijn er ook de CF SL en CF SLX modellen van dit nieuwe frame. Die laten we nog aan je zien. De prijzen van deze modellen beginnen bij € 3.299,-. De fiets is per direct te koop via Canyon.com.
