Het is even slikken als ik de Trek Domane zie staan op ons hoofdkantoor. Ik ben al niet heel erg fan van semi-aero frames, maar deze doet me ook nog meer denken aan Hugh Hefner in zijn glimmende kamerjas dan aan een monument-winnende volbloed racer. Maar het is ‘m echt: de Project One in de ICON uitvoering zoals de Émonda waarmee Bauke Mollema als eerste over de streep fietste tijdens de Ronde van Lombardije van 2019. Okay, het is een ander model, maar het is altijd spannend een fiets te rijden waarmee de grote jongens ook rijden.
Uitgesproken
De gewone Trek Domane is namelijk al geen verkeerde fiets, maar deze SLR 9 Project One Icon editie is het top model. Project One is het ‘custom’ label van Trek. Je kiest eerst een model, in dit geval een Domane SLR, en voegt daarna een aantal zaken aan je boodschappenlijstje. Je begint met je groepset, in dit geval tref ik een volledig SRAM Red eTap AXS groep met hydraulische schijfremmen aan. Daar blijft weinig te wensen meer over. Het Icon deel van de naam slaat dus op die kleur. Molten Marble noemen ze het en wat ik er wel goed aan vind is dat het uitgesproken is. De diepe kleur combineert donker (velours-achtige dus) rood met zwart in een natuurlijk patroon zoals je dat kent van marmer of ander natuursteen. De lak is duidelijk van hoog niveau, je ziet de diepte er in. Maar ik kan er zelf maar niet aan wennen. Van alle Icon kleuren die allemaal nogal uitgesproken zijn, zou dit de laatste op mijn lijstje zijn, maar ik krijg er van sommige fietsers ook complimenten over. Gelukkig mogen we er over twisten, want dit blijft een kwestie van smaak.
Budget brikkie
Naast kleur en groep gaat het op maat maken nog een stuk verder bij een Project One Trek. Het logo op de balhoofdbuis, het soort carbon en geometrie, bottom bracket, powermeter, wielen, afmontage en snelheids/cadans sensor zijn een aantal van de zaken die je helemaal kan afstemmen op jouw wensen… en budget. Want zoals je misschien al een beetje aanvoelt is een fiets die goed genoeg is voor Bauke niet echt een ‘budget-brikkie’. Alleen al die kleur is goed voor een extra prijskaartje van € 1.200,- . De complete fiets zoals ik die meekrijg ligt voor een bedrag van rond de € 12.499,- in de schappen en dan reken ik de extra ‘gravel’ Bontrager wielset voor het gemak even niet mee. Gelukkig krijg je bij elke stap duidelijk te zien wat het effect van jouw keuze is op het prijskaartje. Alleen al leuk om zo een keer je eigen droomfiets samen te stellen… en dan nog even verder te dromen. Probeer het maar eens op de Project One site van Trek.
Het is tijd om deze behoorlijk serieuze fiets eens aan de tand te gaan voelen. Om te beginnen neem ik ‘m maar eens mee naar de Ronde Hoep, dat populaire rondje ten zuiden van Amsterdam. Voordeel van zo’n bekend stuk weg: je kunt je volledig concentreren op hoe de fiets onder je nou voelt die eerste keer. Je weet welk wegdek er aankomt, waar de hobbels liggen en hoe de bochten lopen én hoe andere fietsen er op reageren. Bijkomend voordeel op een woensdagmiddag: er is bijna geen verkeer. Ik probeer me te focussen op hoe de Domane SLR reageert. Wat als allereerste opvalt is hoe relaxt de fiets rijdt. Geen nerveus stuurgedrag, geen gestuiter door een starre achterkant, nee alles gaat heel beschaafd, rustig, maar zeker niet lui. Want zodra je aanzet voel je echt wel hoe weinig weerstand dat oproept. Maar in plaats van vooruit springen is het meer een vooruit glijden. Alles voelt extreem soepel, het sturen, het accelereren en ook het remmen. Zoals bij zoveel top fietsen is dit ook de optelsom van delen. Natuurlijk is vooral het frame en de geometrie hiervoor verantwoordelijk, maar ook het gemak waarmee je stuurt en remt en gewicht kan verplaatsen helpt allemaal mee. Tot slot doet ook de Bontrager Aeolus XXX 4 TLR wielset een duit in het zakje. We testen deze set al een keer eerder op zich en waren toen ook al onder de indruk en ook dit keer helpen de wielen met het snelle maar relaxte gevoel dat de fiets me geeft.
Waar dit relatief relaxte karakter helemaal tot uiting komt zijn natuurlijk langere ritten. De Domane is duidelijk de comfort, of endurance racer in het gamma dat daarnaast bestaat uit de Émonda (lichtgewicht klimfiets) en de Madone (aero racer). Als tekstschrijver snap ik dat het leuk gevonden is om met dezelfde letters de verschillende namen te kunnen maken (waarbij de Madone verwijst naar de klim in Zuid Frankrijk, maar het werkt ook wel ’n beetje verwarrend. Het lukte mij in ieder geval om na een paar weken testrijden nog steeds de naam niet te weten. De Domane dus, de derde generatie om precies te zijn. Hij doet niet alleen precies wat er op de verpakking staat, je heel snel en heel comfortabel van plek A naar B brengen. Hij doet nog veel meer.
Ruimte
Het lichte aero vormgegeven frame is namelijk op maar liefst twee plekken aan te passen aan je ondergrond en soort tocht of race die je gaat rijden. IsoSpeed noemt Trek dat en je vindt het al een tijdje op verschillende modellen. Nieuw op dit model is dat je het zowel in de zadelbuis als in de stuurbuis tegenkomt. Nu zijn er natuurlijk allemaal mooie filmpjes over gemaakt en persberichten over volgeschreven én Trek is ook niet die enige die op zoek is naar een manier om een frame stijf en comfortabel tegelijkertijd te maken, maar deze manier werkt in de praktijk wel echt voelbaar. Op ruwer asfalt voelt het frame vrijwel niet als een carbon racer, de vibraties en trillingen komen echt minder door het frame heen, maar niet ten koste van responsiviteit. De fiets voelt écht snel, maar je blijft inderdaad langer fris omdat je minder vermoeid raakt. Maar als je goed kijkt naar het frame van de Domane zie je nog een opvallend detail en daar werd ik zo mogelijk nog vrolijker van: de ruimte voor bredere banden.
Nieuwe norm
Want hoewel steeds meer wielen een bredere binnenmaat krijgen en 28 millimeter ondertussen de nieuwe norm voor wegbanden is geworden zijn er niet veel van dit soort volbloed wegfietsen die je ook zonder er echt over na te denken mee de blubber in neemt. En toch is dat precies wat ik gedaan heb. Een weekend vol gravel en modder staat in het najaar op het programma, en waar mijn collega fietsers logischerwijs kiezen voor crossfietsen, gravelbikes of zelfs mountainbikes monteer ik 32 millimeter CX banen op de brede extra meegeleverde Bontrager Aeolus Pro 3V TLR wielen en trek ik naar het oosten van het land. Zo’n beetje alles wat je kunt verzinnen rijd ik dat weekend met een grijns op mijn gezicht. Per meter groeit het ontzag en respect voor deze fiets. Aan de kleur kan ik maar niet wennen, maar hoe hij paden met boomwortels, een modderig bietenveld en singletracks verwerkt is ronduit indrukwekkend op een fiets die ook in profkoersen op de weg meerijdt. Ook offroad is de Domane stabiel, voorspelbaar en geeft ‘ie je vertrouwen. ‘Tuurlijk helpen de crossbanden met een profiel voor gemengde ondergrond, maar toch, de mogelijk dat het kan is echt bijzonder. Alleen op de echt bochtige MTB stukjes loop je tegen de grens van het stuurgedrag aan, dan is ‘ie net iets te relaxt en mis je de scherpte die een crosser wel heeft, maar rijd daar maar eens meer dan 150 kilometer waarvan het grootse deel dus onverhard mee. Nee de Domane is wegfiets én gravelfiets in één.
En alsof dat nog niet genoeg is heeft de fiets nog een paar ‘partytricks’ zoals een in de stuurpen ingebouwde houder voor je Garmin of Wahoo, plek voor een weggewerkte snelheids/cadans sensor in het frame, mogelijkheid om een Quarq vermogensmeter toe te voegen én een feature die je zeker niet bij een racer als deze verwacht. Op de schuine buis zie je namelijk een soort van klep waar je bidonhouder op vast geschroefd wordt. Met een schuifknop blijkt deze er dan op te kunnen. Erachter bevindt zich een best ruim compartiment met daarin een kleine mulitool aan de binnenzijde van de klep en een stoffen rol voor een band, CO2 patroon en bandenlichters. Iets wat je eerder bij een lange afstands reisfiets dan een carbon racer verwacht. In de praktijk is het een fijne gedachte dat je al die spullen, zonder dat ze rond rammelen mee kan nemen in je fiets maar of het nou echt veel handiger is dan een klein zadeltasje dat weet ik eerlijk gezegd dan weer niet. Het voelt een klein beetje als een gimmick, maar misschien past het net wel heel goed bij het karakter van de Domane.
Wat een feest
Want na een paar weken leven met de Hugh Hefner fiets, zoals ik ‘m ondertussen ben gaan noemen, komt deze Trek op mij veel meer over als een trouwe Labrador dan volbloed Dobermann. Het is gewoon een heel prettige fiets om lang en rap mee te rijden. Hij voelt licht, maar niet té, hij is wendbaar, maar niet nerveus en voelt snel zonder oncomfortabel te worden zoals sommige aero racers dat wel kunnen. Toegegeven, de hele cockpit en zadelpen setup kan ook nog een stuk meer aero, hij is ook niet bedoeld als tijdritwapen. Wat het wel is een (toegegeven redelijk prijzige) allemans vriend, maar dan wel een hele goeie, misschien wel de beste do-it-all fiets die je op dit moment kan kopen. Ik zou alleen die Molten Marble lak lekker laten zitten en er een extra wielset voor kopen waarmee je zowel een zeer snelle weg als gravelracer in huis haalt met deze Domane 9 SLR Project One Icon zoals ‘ie voluit heet. Qua groepset zijn er natuurlijk ook andere, meer betaalbare opties, maar ik moet zeggen dat dit de eerste keer is dat ik langere tijd met de nieuwste Red eTap rijd en wat een feest is dat.
Ik ben al groot fan van de meer intuïtieve aanpak van de bediening (linker shifter is lichter, rechter shifter is zwaarder) en het feit dat er geen priegelknopjes nodig zijn op één en dezelfde shifter. Zeker op ruwer terrein en als het koud genoeg is om handschoenen te dragen dan waardeer je de versimpelde bediening. Tel daarbij het gemak (en snelheid) van draadloos schakelen op, het feit dat je dezelfde batterij op de voor- en achterderailleur kan gebruiken (en heel makkelijk eruit kan klikken om ‘m op te laden) en je hebt een dijk van een schakelgroep. Over de looks van het AXS voorblad ben ik nog niet helemaal uit, maar in combinatie met de 12 speed flat top ketting schakelt het, zeker voor SRAM begrippen, boterzacht, soepel én trefzeker. Ook tijdens de offroad ritten is elke keer schakelen raak. Zonder gedoe, zonder drama en opvallende genoeg ook vrijwel geluidloos.
Details
Trek Domane SLR9 Project One Icon
Frame: 700 OCLV Carbon
Vork: 700 OCLV Carbon
Verkrijgbaar in maten 47 / 50 / 52 / 54 / 56 / 58 / 60, getest in 56
Kleur: Molten Marble
Balhoofd 1-1/8″ – 1-1/2″ (tapered)
Bottom bracket: Press Fit (BB 86,5x41mm)
Groepset: SRAM RED eTap AXS 50/34 – 11/32
Wielset: Bontrager Aeolus XXX 4 TLR / Aeolus Pro 3V TLR
Banden: Bontrager R4 Classic / Bontrager Roubaix
Zadel: Arvada Pro
Stuurpen, stuur + tape: XXX Carbon, Pro IsoCoreVR-CF, Perf Line
Zadelpen: Domane SLR
Gemeten gewicht: 8,19 kg (maat 56)
Adviesprijs getest model € 12.499,-
Alle info over deze fiets en de Domane modellen bij Trek Bikes
Conclusie
Bij elke fiets die we testen proberen we positief kritisch te zijn. Alleen dat laatste valt me moeilijk dit keer. Ik ben eigenlijk veel meer liefhebber van stalen frames en gravelfietsen. Aero en carbon doet me meestal weinig. Maar wat een bizar goede combinatie heeft Trek gevonden met dit frame, deze afmontage, de IsoSpeed decouplers én de mogelijkheid om er serieus brede banden in te hangen. Ik ben uiteindelijk onder de indruk, zwaar onder de indruk. Zeker omdat ik eigenlijk ‘emotioneel’ niet echt kan wennen aan de fiets. Ik heb geen bijzondere band met het merk, maar als product, als technologische stap in de evolutie van de racefiets kan ik alleen maar zeggen: wauw!
