Mijn ‘wielrenner’ van het jaar 2019 is Lachlan Morton. Niet omdat hij nou zulke goede uitslagen reed in grote wedstrijden. Nee dat zeker niet, maar wel omdat hij dit jaar veel te zien was in lange-afstandsraces. Die vaak ook nog eens off-road waren. Vandaar dat ik in de eerste zin het woordje wielrenner ook tussen de aanhalingstekens plaatste. Want het type rijder dat Lachlan is, valt niet echt in het hokje wielrenner.
EF Education First kwam vorig jaar met het idee om een alternative calender te rijden met races die niet vallen onder de WorldTour of welke andere competitie dan ook. De alternative calender voor Lachlan bestond uit races als de Three Peaks, GBDuro, Dirty Kanza en de Leadville 100. Bergpassen van meer dan 3000 meter hoogte, etappes van meer dan 600 kilometer en paden waar haast niet over te fietsen is, alles kwam voorbij.
Tijdens de Rouleur Classic, een fietsbeurs georganiseerd door het wielerblad Rouleur, werd Lachlan Morton geïnterviewd. In het interview gaat hij dieper in over wat hij mee maakte tijdens de races. Dit keer geen mooie flitsende beelden van zijn races, maar een wat langere zit van een half uur. Het interview geeft een mooi inzicht over hoe Lachlan aankijkt tegen de lange-afstandraces en de traditionele manier van racen. Voor 2020 ben ik in ieder geval benieuwd of Lachlan andere profs heeft weten aan te steken met het lange-afstandsvirus.
