Dit weekend is eindelijk het wereldkampioenschap op de weg in Qatar. Het is namelijk een paar weken later dan anders. Het WK komt zelfs na de ronde van Lombardije, wat algemeen toch wordt beschouwd als de laatste wedstrijd van het seizoen. Dit jaar is het einde van de wielerkalender sowieso een beetje door elkaar gehusseld doordat de Olympische Spelen ertussen zijn gekomen. Het later geplande WK betekent wel dat de temperatuur een ietsepietsje minder absurd is. In Doha, de hoofdstad van Qatar en tevens finishplaats, is de gemiddelde temperatuur in september namelijk zo’n 38 graden, terwijl dat in oktober 35 graden is. Lekkere temperatuur om te fietsen, toch?
Vraagtekens
Niet echt, daarom leidde het organiseren van het WK in Qatar dan ook tot de nodige vraagtekens. Fietsen in een woestijn wordt door veel renners en wielervolgers terecht als gekkenwerk gezien. De ploegentijdrit afgelopen zondag bewees het vermoeden van veel renners. Anouska Koster, wielrenster bij Rabo-Liv Women Cycling Team, werd namelijk bevangen door de hitte waarbij ze viel en uiteindelijk zo van slag was dat ze niet verder kon. Ook werd al aangekondigd dat de Elite Heren wedstrijd van aanstaande zondag met bijna 100 kilometer zou worden ingekort, wanneer de temperaturen te hoog zouden oplopen. Genoeg aanwijzingen dus om het organiseren van een WK in de woestijn in twijfel te trekken. Maar het blijkt: met veel geld is veel mogelijk. Naast twijfels over de omstandigheden waarin moet worden gereden, zijn er ook twijfels over de opkomst van het publiek. Er wordt gevreesd voor een sfeerloos WK door beperkt publiek langs de kant. De eerste wedstrijden zijn in ieder geval haast zonder publiek gereden. Zo stond er bij de tijdrit slechts een handjevol mensen aan de finish.
Parcours
Het parcours dat is uitgezet in Qatar doet Nederlands aan, namelijk helemaal vlak. Het geplande parcours voor de heren is 257 kilometer lang. Na 151 rechttoe-rechtaan kilometers bereiken de renners een lokale ronde op The Pearl of Qatar. Op het kunstmatige eiland rijden de renners zeven rondes van 15,2 kilometer. In tegenstelling tot de eerste 151 kilometer is de lokale ronde een stuk bochtiger. Zo bochtig dat een vergelijking met een criterium niet eens zo gek is. Op het vlakke parcours is dus geen klim te vinden die een afscheiding tussen de renners kan maken. Een sprint lijkt dan ook haast niet uit te sluiten. Toch zijn er mogelijkheden om een sprint te voorkomen. In de eerste 151 kilometer is er bijvoorbeeld kans op waaiers, waardoor favorieten kunnen worden uitgeschakeld. Ook bevat de lokale ronde 1,2 kilometer aan kasseien. Dit betekent niet dat de wedstrijd verandert in een kasseienkoers, want de kasseien zullen er waarschijnlijk niet zo slecht bij liggen. Maar misschien dat het voor het wedstrijdverloop toch nog wat oplevert. De dames rijden in totaal 134 kilometer met net als de heren zeven rondes van 15,2 kilometer op het eiland.
Kanshebbers
Het vlakke en weinig selectieve parcours is uitermate geschikt voor sprinters. Een aantal standaard namen komen dan naar voren, maar met een WK is het toch altijd anders omdat er in landenteams wordt gereden. Zo heeft de Duitse kopman André Greipel met John Degenkolb en Marcel Kittel misschien nog wel een betere ploeg dan normaal. Ook Italië met Elia Viviani, Giacomo Nizzolo, Daniele Bennati en Matteo Trentin vormt een sterk sprintersblok. Een sterk team betekent niet alles, want er kan op een wereldkampioenschap ook nog weleens onenigheid ontstaan tussen renners uit één land. Verder moet je natuurlijk denken aan Mark Cavendish, ook al is hij ziek geweest. En ook uittredend wereldkampioen Peter Sagan doet altijd mee voor de prijzen, al heeft hij meerdere keren aangegeven vermoeid te zijn. Om het lijstje sprinters af te maken is er nog Nacer Bouhanni, Fernando Gaviria, Michael Matthews, Caleb Ewan, Alexander Kristoff en Arnaud Démare. Als alles mee zit kan het ook zijn dat de Nederlander Dylan Groenewegen kans maakt op het podium. Mocht er sprake zijn van waaiers en de kasseien voor voldoende afscheiding zorgen dan komen ook renners als Greg van Avermaet, Tom Boonen, Niki Terpstra en Edvald Boasson Hagen naar voren.
Bij de dames mag Nederland dankzij de Olympische titel van Anna van der Breggen één renster extra meenemen en heeft daarmee met acht rensters de grootste ploeg in Qatar. Bij de dames gaan dezelfde scenario’s op als bij de heren. Het kan een massasprint worden of de waaiers trekken het peloton uit elkaar. Kirsten Wild is met haar snelheid een van de favorieten. Maar ook de Belgische Julien D’Hoore liet bij de Olympische Spelen al zien dat ze snel is. Italië is met o.a. Bronzini net als bij de heren ook een land dat kans maakt op de titel.
Op papier lijkt het dus een vrij voorspelbare wedstrijd te worden, maar laten we hopen dat het toch een spannende race wordt!
Kijken
Al zal het aantal toeschouwers in Doha wellicht tegen gaan vallen, het wordt wel weer live uitgezonden. In België wordt alleen de race van de heren integraal uitgezonden, maar in Nederland op NPO1 worden alle wedstrijden van zowel elite dames als heren uitgezonden! Mocht je ook nog andere wedstrijden willen zien, zoals bijvoorbeeld de U23, dan kan dat via het Youtube-kanaal van de UCI.
Zaterdag: Women Elite Road Race
NPO1 12.30 – 15.55
één 13.30 – 15.45
Zondag: Men Elite Road Race
NPO1 13.10 – 15.50
één 9.00 – 18.00
Parcours mannen elite (257,3 km met 7x 15,2km op het eiland)
Parcours dames elite (134,1km met 7x 15,2km op het eiland)
(headerfoto en illustraties via UCI.ch)
