Dugast is al jaren een begrip in de cross en bij het baanwielrennen. De handgemaakte tubes zijn geliefd bij zowel de profs als amateurs. De ontwikkelingen met tubeless rijden gaan de laatste jaren in rap tempo en ook Dugast kon daarbij niet achterblijven. Niet lang na de lancering van de tubeless Dugast banden, ging ik naar Oldenzaal waar Richard Nieuwhuis een paar tubeless Dugast Typhoon banden op m’n crosswielen legde. En daar heb je direct al het eerste voordeel, want het past op een paar tubeless velgen en je hebt dus geen speciale tube velgen meer nodig.
Tubeless band van katoen
We schreven al over de tubeless Dugast banden, waarbij je de keus hebt uit vijf verschillende profielen op het 33 mm karkas. Die 33 mm komt doordat het de maximale bandbreedte is die je bij het veldrijden volgens de reglementen mag rijden. Dugast valt tegenwoordig onder Vittoria en het Italiaanse bandenmerk heeft in Nederland zijn plek in Oldenzaal, op steenworp afstand van m’n huis. Helaas hebben de Italianen besloten om de productie van Dugast te verhuizen naar Thailand, waarmee de expertise van Nieuwhuis en zijn mannen in Nederland achterblijft.
En die expertise blijkt wel als Richard begint te vertellen over de techniek die achter deze band zit. Gekscherend noem ik Richard wel eens de Willie Wortel van de fietsband en dat is een compliment. Het karkas van de band is van katoen en dat is van nature niet luchtdicht, in tegenstelling tot rubber. Met behulp van een neopreen coating is de band luchtdicht gemaakt, met een extra anti-lek laag onder het profiel. Dit is van zacht elastisch rubber dat zo flexibel is dat scherpe voorwerpen het indrukken maar er niet doordrukken. Richard laat dit ook even zien, door met een naald in de band te prikken. Nota bene de band die straks om mijn velg gelegd gaat worden. Aan de binnenkant zie je de punt van de naald in het rubber drukken maar zelfs nadat de naald er zo’n 2 cm diep zit, blijft het flexibele rubber meebewegen zonder dat het kapot gaat.
De rand van de band is verstevigd zodat het katoen beschermd is en het zorgt voor een stevige rand die in de velg valt. Zeker met de lage bandenspanning waarmee er gecrosst wordt, zat daar de grootste uitdaging. Als je met slechts 1.5 bar in een band rijdt, rol je deze vrij makkelijk van de velg af. Zeker als je op hoge snelheid door het bos crosst. Om dit te voorkomen is het zaak om bij het monteren de latex tussen de rand van de velg en de band te laten. Hierdoor kleeft de band aan de velg, door de kleverige latex.
Monteren met geduld
Als je de banden uit de verpakking haalt, zit er een beschrijving bij hoe je stap voor stap deze katoenen clinchers moet monteren. Als je de QR-code scant word je ook doorgestuurd naar hun site waar dit stappenplan met video wordt getoond.
Het monteren vergt wat meer geduld in vergelijk met normale tubeless banden, want je moet de band met een lage bandenspanning in de velgrand ‘kneden’ en zorgen dat de latex tussen de band en velgrand komt. Ga je dit met hoge druk van een compressor doen, bestaat de kans dat je het profiel van het katoen karkas blaast en is de band kapot. Daarmee lijkt het stiekem toch weer een beetje op het kitten van tubes. Ook dat is een geduldig werkje waarbij je secuur moet zijn. Overigens is de velg ook een belangrijke factor in het monteren, want deze hebben niet allemaal dezelfde afmeting. Velgen en banden worden geproduceerd volgens de ERTRO normen, echter zit daar ook een marge in. Zo zitten mijn Roval velgen aan de ruime kant van deze marge van de omtrek ervan, waardoor de band er wat strakker om gaat. Een DT Swiss velg gaat dan weer wat soepeler.
Tubes of tubeless?
Nu de banden zijn gemonteerd, kan ik er mee op pad. Nu ben ik gewend om met tubes te crossen en rij ik vaak met een bandenspanning van 1.4 a 1.5 bar. Dat zal met deze Dugast tubeless banden geen probleem moeten zijn, maar de eerste keer rij ik toch weg met 1.7 bar in de banden en een pompje in de achterzak. Bij tubes moet je altijd even wennen aan het rijden met deze lage bandendruk. Voor je gevoel hobbelt het een beetje en de band wordt een beetje platgedrukt op de ondergrond. Met deze tubeless banden is het hetzelfde en ik heb dan ook niet het idee dat ik met tubeless banden rijd.
Na de eerste kennismaking waarbij ik geen verschil ervaar in het rijgedrag van de banden, laat ik de banden wat af en rij ik met 1.5 bar naar de training. Waar ik de eerste rit vooral de gravelpaden heb opgezocht, ga ik tijdens de training voluit met wedstrijdblokken en veel kort draaien en keren. Ik blijf me verbazen om de souplesse van de band. Door de lage bandenspanning heb ik ook lekker veel grip. De combinatie van een heel soepele band en een lage bandenspanning is dat de band zich vormt naar de ondergrond. Het loopvlak van de band waar het profiel op zit, blijft hierdoor contact houden met de ondergrond en dat zorgt voor grip, veel grip dus.
Onderweg naar huis merk ik dat de achterband langzaam leegloopt. Op een paar kilometer van huis begint de band te rollen in de bochten, maar hij rolt er niet vanaf. Thuis meet ik nog 1 bar in de band. Als ik de band wat harder oppomp merk ik dat er bij de rand van de band en velg wat lucht ontsnapt op één plek. Ik zie ook dat daar geen latex zit, waardoor de band tegen de velg kleeft. Dit is makkelijk en snel op te lossen door een beetje latex toe te voegen. Hier zit dan ook het verschil ten opzichte van de tubes, waarbij 1 bar voor de profs geen uitzondering is en dit ook een goede reden is om met tubes te rijden. Het risico dat de band er afrolt met slechts 1 bar is bij tubes uitgesloten en dat geeft wel meer zekerheid.
Air-Liner tegen het stoten
Tijdens een van de trainingen rijden we rond in een bos, waar de nodige boomwortels verstopt liggen onder de bladeren en links en rechts hoor je zo nu en dan een velg op de wortel butsen. Het gebeurt mij ook en met tubewielen maak ik me daar niet zo heel druk om (tenzij het echt hard gaat). Een tubevelg heeft geen opstaande randen, en is daardoor veel robuuster in het geval van doorstoten. Bij een tubeless/clincher velg maak ik me iets meer zorgen om de velgrand te beschadigen. Deze rand is maar een paar milimeter breed en dus een stuk kwetsbaarder.
Als ik na zo’n 6 weken weer bij Dugast langs ga wordt geopperd om een paar Air-Liners te monteren. Voor de Dugast TLR banden van 33 mm monteer ik een setje Vittoria Air-Liner Road in maat L. Deze zijn geschikt voor banden tot 30 mm breed en passen daarom prima in de cross banden. Doordat er een paar mm speelruimte is, kan de band wel zijn souplesse behouden maar beschermt dit je velg tegen doorstoten.
Het monteren van de Air-Liners is vrij eenvoudig. Je monteert het als een binnenband en met de speciale bijgeleverde ventielen kan je makkelijk weer latex in de band laten lopen. Doordat de banden al een tijdje om mijn velg hebben gezeten, zitten ze vrijwel direct weer goed in de velgrand en met verse latex zijn ze weer luchtdicht.
Als ik met de Air-Liners ga rijden ben ik vooral benieuwd of ik verschil merk in de souplesse van de band, maar dit is nog even goed als in de weken ervoor. Qua rij eigenschappen merk je niet dat de Air-Liners aanwezig zijn bij een bandenspanning rond de 1.5 bar en de pakweg 70 gram die het toevoegt is wat mij betreft verwaarloosbaar. Het verschil dat je wel merkt, is dat je niet meer doorstoot op de velg als je een wortel raakt en dat geeft me het vertrouwen om met deze setup wedstrijden te rijden. Wanneer je bandenspanning lager is merk je de Air-Liner en voelt de band wat minder soepel. Met de koude temperaturen van afgelopen week voelt de band stugger en merk je dat je wat meer stuitert. Navraag bij Richard bevestigd mijn vermoeden dat dit te maken heeft met de vloeibare latex, die op waterbasis is. En water dat onder het vriespunt komt, is niet meer vloeibaar waardoor de band stugger zal voelen. Voor profs redenen om toch te kiezen voor de tubes, maar de tubeless Dugast band doet maar weinig onder voor een tube zolang het niet vriest en je met 1.5 bar of meer rijdt.
Specificaties
Dugast TLR Typhoon clincher
Prijs: € 89,95
gewicht: 385 gram (zelf gewogen)
afmeting: 33 mm (700C)
Conclusie
De banden van Dugast zijn een niche product en dat is ook bij deze tubeless banden niet anders. Dat zie je onder andere aan de stevige prijs van € 89,95 voor een handgemaakte band. Om de band te monteren moet je niet bang zijn voor vieze handen en heb je het nodige geduld nodig. De instructies die meegegeven wordt zijn belangrijk om te volgen, anders is de band kapot voordat je er mee gaat crossen. Wat dat betreft is het vergelijkbaar met het kitten van tubes, dat ook bewerkelijk en tijdrovend is. Het grote voordeel is dat deze tubeless banden dus wel op een tubeless velg passen, in tegenstelling tot tubes. Echter zullen de profs voorlopig nog wel op tubes blijven rijden.
Qua rij eigenschappen zijn ze ook te vergelijken met tubes, want het katoenen karkas zorgt voor een extreem soepele band. Dit zorgt voor heel veel grip met een minimaal profiel. Deze combinatie zorgt niet alleen voor veel grip maar ook een hele snelle en lichtlopende band. In combinatie met een Air-Liner is de band nog steeds erg soepel, en is de kans om je velg te beschadigen een stuk minder. Deze Dugast TLR Typhoon tubeless banden maken het voor alle crossers mogelijk om met Dugast te rijden, zonder een extra (dure) tube wielset te hoeven aanschaffen.
Via Dugast
