Als er één fiets het afgelopen seizoen dominant was in het veld, dan was het de Canyon Inflite wel. Natuurlijk wint Mathieu zo’n beetje alles wat los en vast zit op de zijn in de fraaie regenboog kleuren, maar ook Ceylin del Carmen Alvarado werd Nederlands kampioen op de hare. Nu ligt het natuurlijk niet alleen aan de fiets, maar er zijn wel meteen verwachtingen als ik hoor dat ik Canyon CF SLX 9 (lees carbon en de meest lichte uitvoering) in de Team Issue kleuren ga proefrijden.
Zelfde fiets, andere kleuren
En zoals je wellicht al opgemerkt hebt passen de foto’s niet helemaal in het huidige seizoen. De test is van afgelopen winter hebben we nog even bewaard voor het moment waarop hij er echt toe doet, namelijk in de aanloop naar het komende crossseizoen. Ondertussen zijn de kleuren veranderd, zoals je onlangs al in het Inflite-overzicht voor 2021 kon zien. De Inflite CF SLX 9 Team crossfiets is dus nu te koop in het wit met blauw en niet meer in de kleuren in deze test. Alleen de kleur van het frame en de banden is anders geworden, de rest blijft hetzelfde.
Een berg complimenten
Om maar meteen met de kleur te beginnen, daar krijg ik een berg complimenten over. Canyon is wat dat betreft een beetje een gek merk. Veel van hun modellen worden in soort van über camouflage zwart op zwart uitgevoerd en heel soms zitten er dan pareltjes tussen waar de kleur helemaal raak, opvallend en smaakvol is. Deze Inflite is er zo een. Twee tinten grijs klinkt misschien niet heel spannend, maar het werkt wel en doet een beetje aan een Audi sportauto denken. Gecombineerd met de rode en witte details is het een simpel maar uitermate effectief geheel. Ik heb eigenlijk geen enkele negatieve reactie gekregen.
Cross is vies
Maar goed, cross is vies worden, dus na een ronde zie je weinig meer van die kekke kleuren en ben je benieuwd hoe hij stuurt. Want dat is toch bij het veldrijden waar het om gaat. Snel van richting kunnen veranderen en weer op gang komen. En laat de Inflite daar nou net in uitblinken. Het frame (ik rijd een maat Medium) is best compact, zoals het hoort, maar in combinatie met de stevige bijna rechte voorvork met een 72,5° hoek maakt dat de Inflite op het aggresieve af stuurt. Bijzonder is dat bijvoorbeeld de Canyon Grail eenzelfde hoek hanteert, maar toch heel anders stuurt. Dat verschil komt vooral door het compactere frame. Ik bedoel dit zeker niet negatief, maar het verschil met een gravel fiets komt hier goed naar voren. Als de Grail een labrador is, dan is deze Inflite zo’n kleine vinnige terriër.
Zowel het nemen van krappe bochten als het weer accelereren voelt allemaal wat directer, wat strakker. Dat komt ook door de meer voorover gebogen houding waarin de Inflite je wilt hebben. Tel daarbij het (nagewogen) gewicht van slechts 7,68 kilo (exclusief pedalen) bij op en je snapt dat deze crosser vooral vooruit wil. De wielset waarmee dit model wordt uitgerust helpt ook mee. De full carbon Reynolds Assault LE wielset lijkt misschien wat aan de hoge kant met zijn 41mm maar draait heerlijk soepel en licht. En stiekem helpen ze mee de fiets er nog iets dikker uit te laten zien vind ik.
Strak
Uiteraard rijd ik een aantal cross wedstrijdjes met de Inflite en ik moet zeggen dat bevalt prima. Vooral staand op de pedalen een bocht uitkomen is een feest. Het lage gewicht, de thru-axle wielset, het voelt allemaal strak en lichtvoetig aan en ik waan me soms heel even Mathieu omdat ‘ie ook zo heerlijk hard zwiepend de bochten uit komt altijd. Dankzij de redelijk aggresieve houding moet ik soms wel even goed opletten bij bijvoorbeeld een wasbord op een bepaald parcours. Je moet je iets bewuster zijn van je gewicht en waar je dat positioneert. De fiets daagt je uit en wil je graag in een actieve houding hebben in de modder.
Flink te verduren
Ik rijd al een tijdje bij de masters mee, dus dat geeft je een idee van mijn leeftijd. In deze specifieke test is dat best even belangrijk want de Inflite verrast me op nog een manier. Crossen is best intensief, je knalt drie kwartier tot een uur bijna vol gas door. Dit zie je vooral goed terug op de Strava-data. Meestal ben ik na zo’n wedstrijdje dan ook goed gaar, niet alleen conditioneel, maar ook mijn rug heeft het vaak flink te verduren. Tot mijn verbazing voel ik me ondanks de houding op de fiets me opvallend frisser. Vooral mijn onderrug is minder stijf en ik kan ook voor mijn gevoel langer in de wedstrijd nog lekker aanzetten. De Inflite is zoals alle Canyon fietsen afgemonteerd met eigen stuur en zadelpen. In dit geval beide van carbon en lichtgewicht. Zeker in vergelijking tot mijn eigen reguliere crosser is de Inflite zowel rapper als comfortabeler, dat vind ik best knap.
Dat gekke hoekje is niet gek
Nog even over dat ‘gekke hoekje’ in het frame. Toen dit model net op de markt kwam vonden veel mensen het er niet uitzien. ‘Lomp’, ‘gek’ en ‘waarom?’ hoorde ik toen om me heen. Maar nu de fiets een bewezen winnaar is en we er een beetje aan gewend zijn, lijkt de kritiek erop te verstommen. En de paar keer dat ik de fiets moet schouderen tijdens een wedstrijd merk ik dat het frame door die hoek makkelijker te tillen en te dragen is. Functioneel dus en dat kan ik bij zo’n fiets als deze ook alleen maar waarderen.
Knopjes
De rest van de afmontage is zoals je mag verwachten ook op topniveau. Een Di2 Ultegra groepset voorzien van RX achterderailleur. Het schakelt heerlijk snel soepel. Ik heb echter ook twee kritiekpuntjes. Ten eerste heeft de eenvoud van Sram schakelen mijn voorkeur, zeker als je handschoenen draagt kunnen de Di2 knopjes soms nog steeds wat ‘klein’ aanvoelen, zeker als je door een wei stuitert. Natuurlijk is het voor een deel ook wennen en trainen, maar ik zou als ik Shimano was gewoon een set cross-schakel remgrepen maken met grotere knoppen.
2x of toch 1x?
Ander gek ding, naar mijn mening: er zitten gewoon twee bladen vooraan. Terwijl steeds meer rijders voor 1×11 kiezen, is deze, en ook Mathieu’s fiets, uitgerust met een redelijk traditioneel 46/36 CX voorblad. Er zijn natuurlijk in een parcours voldoende situaties te bedenken dat je snel met grote stappen wil schakelen, en dan ben je met een Di2 toch wat beperkt, vandaar waarschijnlijk de twee bladen vooraan. Persoonlijk zou ik toch nog kiezen voor een mechanische 1×11 setup. Remmen doet de Inflite meer dan naar behoren met de hydraulische Di2 Ultegra schijfremmen. Het is gewoon heerlijk precies te doseren en super voorspelbaar remmen.
Niet zo hard als je zou denken
Omdat ik de Inflite een tijdje tot mijn beschikking had besloot ik eens te kijken wat ‘ie nog meer kon dan hard over een uitgezet parcours scheuren. Ik besloot hem in te zetten tijdens de Rapha Festive500. Ik had namelijk nog een mooie rit van Amsterdam naar Nijmegen gepland hiervoor en was benieuwd hoe dat zou voelen op deze fiets. De route is een mix van gravelpaden en weg en is zo’n 140 kilometer lang. De bijna zes uur in het zadel leveren weer verrassende ervaringen op. Ook dit keer ervaar ik weer de wendbaarheid en snelheid bij het op snelheid komen maar ben nog meer verbaasd dat ik wederom best fris blijf. Normaal stuiteren crossers behoorlijk en geven ze vooral aan de achterkant veel door van wat er onder je gebeurt. De Inflite blijft echter redelijk beheerst en ondanks zijn lichte stuurkarakter vind ik het verre van vermoeiend rijden. De fiets nodigt eerder uit om af en toe een stiekeme bunny hop mee te maken, of lekker even aan te zetten na een bochtje. Klimmen gaat natuurlijk ook prima, het geringe gewicht van frame en wielset maken dat je lekker mee komt naar boven, ook op de weg dus.
Wegdromen
Langzaam maar zeker begin ik me af te vragen of ik nou alweer een soort van bedoelde alles-in-één fiets aan het testen ben. De Trek Domane Project One beviel me namelijk prima offroad, maar deze crosser spreekt net weer op asfalt aan. De tubeless Schwalbe G-One banden rollen best soepel en ik stel me voor hoe hij zou rijden met een stel wegbanden eronder. Ja, je zit wat meer voorover, maar de stack en reach is best te vergelijken met een meer op de weg geörienteerde fiets. Als we aankomen bij de friettent in Nijmegen stap ik behalve voldaan ook nog soort van fris af en ook dat vind ik best bijzonder als je bedenkt dat deze fiets eigenlijk bedoeld is om maar een uurtje ofzo voluit mee te knallen. Ik droom dan ook een beetje weg en zie de mogelijkheden voor me met deze fiets. Gewoon een extra wielsetje erbij met wegbanden en je kan heel veel soorten terrein en ritten aan.
Specificaties
Frame: Canyon Inflite CF SLX Disc
Voorvork: Canyon FK0045 CF Disc
Achterderailleur: Shimano Ultegra Di2 RX805 GS
Voorderailleur: Shimano Ultegra Di2 R8050
Crankstel: Shimano Ultegra R8000 46-36
Cassette: Shimano Ultegra R8000 11-32 11s
Bottom bracket: Shimano Pressfit BB72
Remschijven: Shimano RT800
Wielen: Reynolds Assault LE DB
Banden: Schwalbe X-One Allround TLE ETRTO 33-622
Stuur/-pen: Canyon H31 Ergocockpit CF
Zadel: Selle Italia SLR Boost
Zadelpen: Canyon S13 VCLS CF
De fiets wordt inclusief handleiding, momentsleutel met bitset en montagepasta geleverd.
Prijs: € 4.499,-
Alle info en te bestellen bij Canyon
Conclusie
Het mag ondertussen duidelijk zijn, ik ben best onder de indruk van de Canyon Inflite CF SLX 9.0. Uiteraard is het een topmodel en mag je er dus ook wel iets van verwachten. Ook de prijs van €4.499,- draagt daar aan bij. Ik heb de fiets natuurlijk bij lange na niet op het niveau van de profs die er mee rijden en winnen uit kunnen testen, maar tijdens de crosswedstrijden die ik er mee reed voelde ik me rapper, competitiever en aan het eind zelfs fitter. Ben je dus een serieuze veldrijder, dan is dit een serieus wapen. Maar waar de Inflite me nog het meeste verbaasde is zijn veelzijdigheid. Ook op gravel en zelfs op de weg is het echt een leuke en goede fiets. Strak, een tikje speels en licht. Hij wil vooruit, elke keer weer en zelfs langere ritten zijn er wat mij betreft prima op te doen. Ik durf dan ook te stellen dat deze crosser eigenlijk veel breder inzetbaar is. Mocht je maar één fiets kunnen of willen aanschaffen en je toch willen crossen, gravellen én op de weg willen fietsen dan is dit er één die hoog op je lijstje moet staan.
