De volledig geïntegreerde cockpit is tegenwoordig in het profpeloton al geen uitzondering meer. Een strak full carbon stuur met alle kabels netjes weggewerkt ziet er heel gaaf uit. De Pro Vibe Evo is daar een mooi voorbeeld van. Het stuur werd in 2021 geintroduceerd, vlak voordat Shimano met de 12 speed Dura Ace Di2 groepset op de proppen kwam. Tijdens onze trip naar Lourdes konden we het stuur al van dichtbij bekijken en sinds afgelopen voorjaar hebben we er dan ook echt mee kunnen rijden.
Aftermarket cockpit
Het Pro Vibe Evo stuur is geen stuur dat standaard op een fiets zit, als je deze koopt. Het is een zogeheten aftermarket stuurt dat je zelf als upgrade kan aanschaffen. Het is een universele cockpit dat op nagenoeg alle frames te monteren is. Er zijn drie opties om de kabels door het stuur te laten lopen, afhankelijk van de kabelloop van het frame waar je het stuur op monteert. Het heeft een montage voor ronde stuurbuis, en komt met een set spacers om het mooi aan te laten sluiten. Alle details en specificaties van de Pro Vibe Evo Cockpit kan je nog eens nalezen in het artikel dat we in 2021 schreven. We hebben de cockpit gemonteerd om er daarna mee te rijden. Hieronder lees je eerst onze bevindingen over het monteren, en als je enkel wil weten hoe het stuur rijdt kan je wat verder scrollen in dit artikel.
Voordat je gaat monteren
Het Pro Vibe Evo stuur komt in een mooie grote doos, met daarop de afmetingen. Het stuur dat ik ga monteren is 400 mm breed en heeft een stuurpen van 115 mm. Beide maten worden hart op hart gemeten, waarmee wordt bedoeld dat de 400 mm breedte is gemeten op het midden van de beugel. Ik ga het stuur monteren op een Specialized Tarmac SL7, waar de kabels bij het balhoofd het frame in gaan. In combinatie met dit stuur kan ik de kabels dus volledig wegwerken, omdat het vanuit het stuur, door de spacers het frame in gaat.
Mijn Tarmac SL7 is uitgerust met een Di2 groepset en hydraulische schijfremmen. Dat betekend dat als je zelf dit stuur gaat monteren, je specifiek gereedschap in huis moet hebben en weet hoe je je remmen moet bleeden en een Di2 groepset moet installeren. Een Shimano bleedkit heb ik thuis, en voor de doorvoer van interne kabels heb ik het speciale tooltje van Pro besteld.
Geduld bij het monteren
Voordat ik het stuur op de fiets zet, monteer ik eerst de shifters. Door het stuur op de werkbank te leggen, kan ik makkelijker beide shifters op dezelfde hoogte monteren zodat ik zeker weet dat ze recht staan. De grootste uitdaging van het monteren van een cockpit zijn de geïntegreerde kabels. Ik begin met de remleidingen.
Het speciale tooltje dat ik eerder noemde trek ik een zogeheten liner door het stuur met behulp van een magneetje. Als deze aan de kant van de stuurbuis weer uit het stuur komt kan ik daar de remleiding aan vast maken. Nu kan ik de liner ’terugtrekken’ en op die manier de remleiding door het stuur leiden. Dit is een secuur werkje en daarvoor wordt mijn geduld op de proef gesteld. Het stuur heeft aan de binnenkant een aantal randen zodat het een stevig stuur is.
De stugge remleiding laat zich moeilijk buigen waardoor de verschillende bochten die het in het stuur moet maken niet eenvoudig zijn. Je gaat ook niet te hard aan eraan trekken, want als de liner losschiet kan je opnieuw beginnen. Om de remleidingen door het stuur te halen is het verstandig om een paar extra handen te vragen. Je kan het stuur wel op de stuurbuis monteren maar dan is de ‘werkruimte’ heel beperkt. Zeker ook omdat de remleidingen ook al door de spacers lopen, voor een strakke afwerking.
Interne obstakels
Zo stevig als remleidingen zijn, zo kwetsbaar zijn de kabeltjes van je Di2 systeem. Bij het monteren van deze gebruik je dezelfde methode als met de remleidingen. Deze kabels zijn veel flexibeler maar vooral dunner en daardoor kwetsbaar. Door de flexibiliteit kan je ze makkelijker door het stuur trekken, echter is de ruimte beperkt doordat de remleidingen er ook lopen.
Vooral bij de kabel die de linker-en rechter shifter met elkaar verbindt is geduld een schone zaak, omdat er al twee remleidingen en twee Di2 kabels door het stuur lopen. Daarnaast zit er midden in het stuur een versteviging en ook nog twee schroefdraad nokjes voor een computermount. Op de foto’s zie je soms een stukje zwart plakband, waarmee ik de kabels en leidingen op de plek houdt.
Nu alle kabels op de plek zitten, kan ik het stuur op de stuurbuis gaan monteren. Hiervoor worden twee shims meegeleverd. Een reguliere shim voor de 8,5 graden hoek en een shim waarmee je de 8,5 graden hoek nog met 2 graden kan vergroten of verkleinen.
Fraai en heel clean
Geduld wordt beloond! Als het stuur gemonteerd is, ziet er heel gaaf uit. Alleen ‘in de beugel’ hebben we nog stuurlint gemonteerd. Dat kan je met één lint redden omdat je per kant aan de helft genoeg hebt qua lengte. Bovenop het stuur zitten rubberen grippers, die vanaf de shifter mooi overgaan op de bovenkant van het stuur. Het kapje bovenop de stuurbuis sluit strak aan en in combinatie met de negatieve hoek van de ‘stuurpen’ oogt dit lekker agressief. Een perfecte ‘Slam that stem’ met deze cockpit wat mij betreft.
Het stuur oogt fors en dat komt vooral door de grote overgang van ‘stuurpen naar stuur’. Het stuur is aerodynamisch vormgegeven en dat zie je terug in de strakke lijnen en afwerking dat een turbulente luchtstroom moet voorkomen. De interne kabels en het strak afgewerkte kapje op het balhoofd hebben daar ook een belangrijk aandeel in.
Comfortabel op verschillende posities
Wat me direct opvalt als ik er mee rijdt is hoe comfortabel en ‘subtiel’ het stuur in de hand aanvoelt. Ondanks dat het grof oogt en veel hoeken heeft, vouwen de handen er heel natuurlijk omheen en pakt het lekker vast. Tijdens het fietsen zit ik veel met de handen op de shifters, en deze gaan bijna naadloos over in het stuur. De dunne rubberen gripper bovenop het stuur helpt daar ook bij, al is deze vooral voor de grip.
Bovenop het stuur kan ik makkelijk met de handen op het stuur en is het zeker niet te breed. Iets dat ik bij andere cockpits wel eens ervaar. Ik kan nu lekker met de muis van m’n hand op de bovenkant leunen en het stuur stevig vastpakken als dat nodig is.
Als ik een lange en rustige duurrit doe, valt me halverwege op dat ik m’n handen ook op andere posities op het stuur heb dan normaal. Ik steun met m’n handen in de ‘hoek’ net achter de shifters. Deze valt mooi in de handpalm en geeft een hele relaxte houding als je op een rustig tempo rijdt.
Dat stuurt strak!
Het stuur nodigt met z’n looks uit om hard te rijden en te koersen. Het gewicht van 400 gram voor een complete cockpit zal de wedstrijdrenner ook prettig in de oren klinken. Onderin de beugel is het stuur rond, en voelt het vertrouwd zoals je gewend bent van een regulier stuur. Het absorbeert een beetje de trillingen maar voelt ook lekker stijf bij het aanzetten. Bij het trekken en duwen aan het stuur tijdens het sprinten is die stijfheid erg fijn.
Die stijfheid is ook prettig bij het sturen. De forse voorbouw geeft het stuur een heel direct gevoel bij het sturen. Ondanks dat dit stuur voor mij zelfs een centimeter langer is, geeft het een directer gevoel dat de aluminium stuurpen waar ik eerder mee reed.
Specificaties
Pro Vibe Evo cockpit
Lengte ‘stuurpen’: 115 mm
Breedte stuur: 400 mm
Gewicht: 400 gram
Prijs: € 599,-
Conclusie
Het Pro Vibe Evo cockpit is een heel deftige upgrade voor je fiets. Het ziet er heel strak uit en ligt heel fijn in de hand in de verschillende posities. Door het stijve geheel stuurt hij heel direct, en wil je er het liefst zo hard mogelijk mee rijden. Qua ergonomie steekt dit stuur er wat mij betreft echt bovenuit. Wat betreft de prijs steekt het er ook bovenuit, want € 599,- is een flinke investering voor een stuur. Als je hem zelf gaat monteren heb je vooral veel geduld en de juiste tools nodig. Als je het stuur laat monteren door je fietsenmaker, moet je die eventuele kosten niet vergeten. Naast de ergonomie, en aerodynamische voordelen is dit vooral een universeel en heel veelzijdig stuur dat alle fietsen er nog gaver uit laat zien.
Via Pro
